สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 16

บทที่ 16 มันคือสิ่งที่คุณต้องการใช่ไหม

เซี่ยซีหวั่นมองไปที่เขา ชายหนุ่มที่สูงยาวเข่าดียืนอยู่ภายใต้แสงที่ส่องสะท้อนมา และแสงสว่างที่ส่องลงบนใบหน้าอันหล่อเหลาด้านข้างของเขานั้นทำให้แลดูเหมือนเครือบทองไว้หนึ่งชึ้น ชายในเสื้อเชิ้ตสีดำดูแล้วเหมือนเย็นชาและลึกลับกว่าปกติ

สายตาของเซี่ยซีหวั่นหรี่มองมาดู ระหว่างเอวเขาได้คาดเข็มขัดสีดำที่ราคาแพงไว้หนึ่งเส้น ทำให้รอบเอวดูกะทัดรัดอย่างเห็นได้ชัด อืม…มันคือสิ่งที่เย่หลิงพูด…ซิกแพคนั่นเอง

โอ้ มายก๊อด เธอกำลังคิดอะไรอยู่หรือ？

เมื่อเธอรู้ว่าถูกคำพูดของเย่หลิงนำพาไป เซี่ยซีหวั่นจึงรีบดึงสติกลับเพื่อไม่ให้ตัวเองคิดฟุ้งซ่านอีก ได้ใช้น้ำเสียงที่ปรกติถามออกมาว่า "คุณลู่ คุณยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้นเหรอ? ”

ลู่หานถิงมองไปหญิงสาวที่ดวงตาใส่แป๋วคู่นั้น เลิกคิ้งเล็กน้อยและพูดขึ้นว่า “ผมเหมือนเห็นลูกแมวตัวหนึ่ง ร้องแม้วแม้วอยู่ตรงนั้น”

อะ…อะไร？

ลู่หานถิง“ร้องเรียกผัว”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ทำให้เซี่ยซีหวั่นหน้าแดงขึ้นมาทันที จากนั้นโยนผ้าขนหนูที่อยู่ในมือลงไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของชายหนุ่ม

ลู่หานถิงไม่ได้หลบ หลังจากที่ผ้าขนหนูกระแทกโดนหน้าเขาแล้วก็ได้ตกลงไปที่พื้น เขาหัวเราะออกมาอย่างมีเสน่ห์ และกำลังหัวเราะเยาะเธอ

เซี่ยซีหวั่นยื่นมือไปปิดประตูห้องน้ำ

แต่เขาใช้เข่าดันไว้ เพื่อไม่ประตูปิด “โกรธแล้วเหรอ？”

เซี่ยซีหวั่นส่งเสียงหึออกมา และไม่สนใจเขา

“ผมจะบินไปทำงานที่ต่างประเทศ สองสามวันนี้ผมไม่อยู่นะ”

เซี่ยซีหวั่นรีบเงยหน้าขึ้นมา เขาจะไปทำงานที่ต่างประเทศเหรอ？

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาไปทำงานต่างประเทศ

เซี่ยซีหวั่นจึงไม่แสดงอาการแง่งอนอีก “คุณจะไปเมื่อไหร่？”

“เดี๋ยวก็ไปแล้ว”

“ทำไมเร็วขนาดนี้…ถ้าอย่างนั้นต้องดูแลตัวเอง อย่าหักโหมมากเกินไป”

“ไม่มีอะไรที่จะพูดกับผมอีกแล้วเหรอ？”

เซี่ยซีหวั่นคิดแล้วสักครู่ ไม่มีอะไรจะพูดจริงๆ จึงส่ายหัวออกมา “ไม่มีแล้ว…”

ลู่หานถิงจับข้อมือเรียวของเธอเบาๆแล้วดึงเข้ามาหา ร่างอรชรของเซี่ยซีหวั่นล้มลงใส่เข้าหาอ้อมกอดของเขาทันที

เซี่ยซีหวั่นรีบดันตัวเองให้ยืนขึ้น “คุณลู่ คุณทำอะไร… ”

พูดไม่ทันจบ เขาได้จับมือเล็กๆของเธอเข้ามาจับที่เอวได้รูปของเขา

มือที่นุ่มนวลนั้นลูบไล้ผ่านเสื้อบางๆสัมผัสได้ถึงกล้ามเนื้อที่ได้รูปและแข็งแรงนั้น เต็มไปด้วยพลังของผู้ชาย เซี่ยซีหวั่นรู้สึกเหมือนปลายนิ้วมีไฟผ่านเข้ามา จุดติดอย่างรวดเร็ว ทำให้เธอตกใจแล้วรีบดึงมือกลับ

แต่ลู่หานถิงกดตัวเธอไว้ ไม่ให้เธอถอยกลับ ริมฝีปากแนบชิดไปข้างหูที่แดงก่ำของเธอแล้วพูดเสียงต่ำออกมา “มันคือสิ่งที่คุณต้องการใช่ไหม？”

เซี่ยซีหวั่นรู้ว่าเขาเก็บคำพูดที่ได้ยินจากข้อความเสียงไว้ในใจ ยิ่งทำให้รู้สึกอึดอัดเข้าไปอีก “คุณลู่ เรื่องนั้นคือพวกเราคุยเล่นกัน คุณปล่อยฉันก่อน！”

เวลานี้เสียงเคาะประตูดัง“เคาะเคาะ”ขึ้นมา ลุงฝูยืนอยู่นอกประตูแล้วพูดนอบน้อมออกมา “คุณชาย เครื่องบินส่วนตัวได้เตรียมพร้อมแล้ว ควรออกเดินทางแล้ว”

ลู่หานถิงคลายเซี่ยซีหวั่นออก “คราวหลังห้ามดูพวกนั้นอีก มีปัญหาอะไรแก้ไขไม่ได้ให้โทรศัพท์หาผม”

พูดจบ ลู่หานถิงก็เดินออกไป

……

เซี่ยซีหวั่นอาบน้ำเสร็จขึ้นไปบนเตียงนอน หยิบมือถือขึ้นมาแล้วเปลี่ยนหัวข้อเรื่องที่คุยเกี่ยวกับหนุ่มหน้าขาว ข้อความสุดท้ายที่เย่หลิงส่งมาคือ——หวั่นหวั่น ฉันยังต้องถ่ายหนังที่ต่างประเทศต่ออีกสักระยะหนึ่ง ข่าวฉาวของหลี่หยู้หลันฉันได้สั่งให้คนไปสืบแล้ว เธอคือจิ้งจอกเฒ่าคนหนึ่งเลย ต้องใช้เวลาในการสืบหน่อย ถึงเวลานั้นฉันกับเธอค่อยเปิดปงเซี่ยเหยียนเหยียนให้หมดสภาพไปพร้อมกันเลย！