สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 12

บทที่ 12 กัดริมฝีปากเขาจนแตก

น้ำเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นมาข้างหู

เซี่ยซีหวั่นกะพริบตาเล็กน้อย ลู่หานถิง？

เธอเงยหน้าขึ้น ใบหน้าอันหล่อเหลาของลู่หานถิงปรากฏอยู่ตรงหน้าของเธอและขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

“คุณมาได้อย่างไง？” เซี่ยซีหวั่นตกตะลึงมาก เพราะคิดไม่ถึงจริงๆว่าจะเจอเขาที่นี่

ลู่หานถิงกดข้อมือเรียวงามของเธอติดอยู่บนผนัง ร่างกายที่สูงใหญ่นั้นใกล้ชิดเธอมาก บีบจนร่างกายที่อรชรของเธอนั้นแนบติดกับผนังและหน้าอกของเขา“ถ้าผมยังไม่มาอีก หัวของผมคงจะขึ้นเขาแน่นอน”

“หมายความว่ายังไง？” เซี่ยซีหวั่นคิดไม่ออกว่าในตอนแรก

ลู่หานถิงยักคิ้วขึ้นเล็กน้อย “เสแสร้งกับผมเหรอ？ประธานหวังที่อยู่ข้างนอกคือใคร？”

เซี่ยซีหวั่นรู้ว่าเขาเข้าใจผิด เธอรีบอธิบายเสียงเบาออกมา“ฉันกับประธานหวังไม่มีอะไรกัน ก็แค่มาคุยธุระกันก็เท่านั้นเอง”

“ออ จัดการธุระต้องขึ้นไปเต้นอะโกโก้บนเวทีด้วยเหรอ？”

“ฉัน…” เซี่ยซีหวั่นขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย “คุณลู่ คำพูดของคุณวันนี้แปลกๆ พวกเราได้ทำสัญญาต่อกันไว้แล้วไม่ใช่เหรอ ว่าต่างฝ่ายต่างไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวของกันและกัน…”

วินาทีต่อมาด้านหน้าได้มืดมนลง เพราะ ลู่หานถิงจูบลงมาที่ริมฝีปากของเธอ

สายตาของเซี่ยซีหวั่นตกใจและตัวสั่นเล็กน้อย และรีบขัดขืน “คุณลู่ คุณทำแบบนี้มันจะมากเกินไปแล้วนะ”

ใบหน้าอันหล่อเหลาของลู่หานถิง มองลงมา และดึงเธอให้ไปอยู่ในอ้อมกอดของเขาอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ “สัญญาระหว่างเรารวมไปถึงจูบคุณไม่ได้ด้วยหรือไม่ ตอนนี้ผมจูบคุณ คุณจะทำอะไรผมได้？”

“…”

เขากำลังทำตัวเป็นอันธพาลใช่ไหม？

“คุณลู่ คุณปล่อยฉันก่อน！”

เซี่ยซีหวั่นผลักและดันหน้าอกของเขาให้ออกห่างอย่างเต็มแรง ระหว่างที่ขัดขืนนั้นได้ยินเสียง“เคาะเคาะ”ดังขึ้นมา เสียงของประธานหวังดังขึ้นมาจากด้านนอก “เซี่ยซีหวั่น คุณทำอะไรข้างในเหรอ ผมเหมือนได้ยินเสียงอะไรดังมาจากข้างใน”

เซี่ยซีหวั่นสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ตกใจจนไม่กล้าขยับเขยื่อน “ฉัน…ฉันไม่ระวังเลยหกล้ม ไม่มีอะไร”

“ถ้าอย่างนั้นคุณเร็วหน่อย ผมรอไม่ไหวแล้ว”

“รู้แล้ว”

ระหว่างที่เซี่ยซีหวั่นพูดคุยกับประธานหวังที่อยู่ข้างนอกอยู่นั้น เธอมีความรู้เหมือนสึกริมฝีปากของลู่หานถิงค่อยๆจูบเลื่อนลงมาตามผ้าคลุมหน้า จากนั้นได้ยื่นหน้าเข้าไปข้างใน…

ริมปากนุ่มนั้น เขาได้จูบมันลงมา

ครั้งที่แล้วบนรถเขาจูบโดนเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่ว่านั่นมีผ้าคลุมหน้ากั้นอยู่ แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน เขาจูบจริง

เซี่ยซีหวั่นที่ตื่นเต้นมากอยู่แล้วในตอนแรก“โฮ่ง”ทำให้เธอคิดอะไรไม่ออก เขาเหมือนได้กลิ่นความเป็นผู้ชายโชยมาจากร่างกายของเขา เขาได้สูบบุหรี่ เพราะมีกลิ่นบุหรี่จางๆหลงเหลือลอยขึ้นมา

ลู่หานถิงไม่ได้หลับตาลง จ้องมองไปที่ดวงตาสวยงามคู่นั้นของหญิงสาว มองเห็นสายตาที่กะพริบไปมา ดวงตาดำคู่นั้นหมุนไปมาเหมือนได้รับความตกใจไม่น้อย ความไร้เดียงสานี้หาที่เปรียบไม่ได้จริงๆ

ทำให้เขานึกถึงภาพที่เธอขึ้นไปเต้นอะโกโก้บนเวทีเมื่อกี้ ร่างอรชรนั้นดึงดูดให้ผู้ชายหลงใหลไม่น้อย เธอก็คือตัวละครในหนังสือที่เขาเปรียบเปรยผู้หญิงสวยมักนำความพินาศมาให้

พ่อบ้านถาม เธอมีเสน่ห์อะไรกันแน่？

ผู้หญิงคนนี้ที่เจอกันบนรถไฟ แต่งงานกับเขาแทนผู้หญิงคนอื่น ในตอนแรกเขาแค่รอดูท่าทีสถานการณ์เท่านั้น

แต่สิ่งที่วิ่งผ่านเข้ามาในสมองของเขาล้วนเป็นความสดใส ความฉลาด ความใจเย็น ความแพรวพราวในตัวเธอทั้งนั้น

และในบางครั้งเธอก็ขี้เล่น เจ้าเล่ห์ เหมือนดังสุนัขจิ้งจอกตัวน้อย

แต่สำหรับบางเรื่อง เธอก็ไร้เดียงสาดั่งกระดาษสีขาว

ลู่หานถิงมีความสับสนในบางครั้ง เวลานี้เซี่ยซีหวั่นอ้าปากขึ้น และกัดลงไปเต็มแรงที่ริมฝีปากของเขา

ซือ