สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 133

เย่หลิง——ดูสิ เป็นคำพูดของคนคนนี้เหรอ

เซี่ยซีหวั่นยังคงนิ่งเงียบ เธอรู้แค่ว่าที่เธอพูดเป็นความจริง

เย่หลิง——หวั่นหวั่น ตอนเธออายุ15ก็ได้รับคำเชิญจากอธิการบดีของมหาวิทยาลัยเซิ่งหลีเชิญไปเรียนด้วยตัวเองถูกมั้ย

ส่วนเซี่ยเหยียนเหยียนเข้าไปเรียนที่มหาวิทยาลัยเซิ่งหลีได้ด้วยการใช้เส้นสายของคุณลู่ เธอนี่มันน่ารังเกียจจริงๆมักจะชอบไม่ชวนเซี่ยเหยียนเหยียนไปเที่ยวเล่น ครั้งนี้เซี่ยเหยียนเหยียนถูกเธอทำจนโกรธแทบตายแล้ว

เซี่ยซีหวั่นคิดทบทวนอยู่ครู่หนึ่ง——เธอมักจะเดินทางที่ฉันเคยเดินมาแล้ว แต่ไม่ว่ายังไงเธอก็มักจะเล่นของเล่นที่ฉันเหลือเอาไว้ แบบนี้จะทำยังไงได้

เย่หลิง——ไม่คุยกับเธอแล้ว โลกของคนเรียนเก่งมักจะทำให้คนอื่นอิจฉา

เซี่ยซีหวั่นยิ้มพลางเก็บโทรศัพท์มือถือ เวลานี้เองซวงซวงก็วิ่งมา “หวั่นหวั่น แย่แล้ว

เซี่ยเหยียนเหยียนคนนั้น…เซี่ยเหยียนเหยียนเขา…”

“ซวงซวง เธอพูดช้าๆหน่อย เห็นเธอวิ่งกระหืดกระหอบมาหายใจไม่ทัน” เซี่ยซีหวั่นตบหลังซวงซวงเบาๆ

“หวั่นหวั่น ทำไมเธอไม่รีบร้อนเลยสักนิดนะ เรื่องในโลกโซเชียลไม่ต้องพูดถึง

ตอนนี้เซี่ยเหยียนเหยียน…เขาพาศาสตราจารย์เฉียนของมหาวิทยาลัยเซิ่งหลีมาที่สถาบันวิจัยซูมี่แล้ว ผู้อำนวยการโจว

กำลังให้การต้อนรับเธออยู่!”ซวงซวงร้อนใจมาก

เซี่ยเหยียนเหยียนพาศาสตราจารย์เฉียนอาจารย์ที่ปรึกษาของตนมาที่สถาบันวิจัยซูมี่แล้วเหรอ

เซี่ยซีหวั่นเทน้ำหนึ่งแก้วส่งให้ซวงซวง“ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว ดื่มน้ำก่อนเถอะ”

ซวงซวง “…”

เวลานี้เองจ้าวลี่ยิงก็เดินมา เขากวาดสายตามอง มองมาที่เซี่ยซีหวั่นด้วยสีหน้าที่ตื่นเต้นสนใจ “เซี่ยซีหวั่น ศาสตราจารย์เฉียนมาที่สถาบันวิจัยซูมี่ของพวกเราแล้ว ตอนนี้ศาสตราจารย์เฉียนอยากจะพบเธอผู้อำนวยการโจวให้เธอไปที่ห้องทำงานอีกแล้ว”

แย่แล้วแย่แล้ว ซวงซวงรั้งแขนเสื้อเซี่ยซีหวั่นไว้“หวั่นหวั่น ศาสตราจารย์เฉียนคนนั้นชอบเซี่ยเหยียนเหยียนลูกศิษย์ที่น่าภาคภูมิใจของตนเอง อีกเดี๋ยวเธอต้องดูหมิ่นเหยียดหยามเธอทวงความยุติธรรมให้เซี่ยเหยียนเหยียน”

เซี่ยซีหวั่นกะพริบขนตาที่งอนยาว “ซวงซวง ไม่ต้องกลัว ฉันไปหาพวกเขาแปบเดียว”

“หวั่นหวั่น ฉันไปกับเธอด้วย！” ซวงซวงไม่ไว้ใจ รีบตามไปอย่างรวดเร็ว

ทั้งสองคนไปแล้ว ลู่จื่อเซี่ยนที่เดิมนอนหมอบอยู่บนโต๊ะก็ค่อยๆลืมตาสองข้าง เขาลุกขึ้นมานั่ง

เวลานี้เองเสี่ยวอู่ลูกน้องเขาก็เดินเข้ามา “คุณชายรอง คุณตื่นแล้วเหรอครับ”

ลู่จื่อเซี่ยนหยิบหนังสือทางการแพทย์มาหนึ่งเล่ม พลิกเปิดอย่างเกียจคร้าน เขาเอ่ยว่า “คุณป้าจะมาแล้วใช่มั้ย”

เสี่ยวอู่เอ่ยอย่างนอบน้อมว่า “คุณป้าเป็นอธิการบดีมหาวิทยาลัยเซิ่งหลีของประเทศF งานยุ่งมาก แต่ผมได้ยินคุณนายพูดในโทรศัพท์ว่า

สองวันนี้คุณป้าจะบินมาที่เมืองไห่หนึ่งเพื่อมาเยี่ยมคุณท่านที่รีสอร์ทโยวหลาน

สองมาเพื่อ…เพื่อเรื่องงานแต่งงานของคุณครับ ที่ผ่านหาตัวคู่หมั้นของคุณชายรองไม่พบ ดูเหมือนคุณป้า…จะแนะนำสาวน้อยที่มีความสามารถคนหนึ่งให้คุณรู้จัก ให้คุณ…ไปนัดบอด”

พอเขาพูดจบ ลู่จื่อเซี่ยนก็ปิดหนังสือทางการแพทย์ในมือทันที ปิดหนังสือดัง“พึ่บ” โยนลงบนโต๊ะ

เสี่ยวอู่ตกใจจนไม่กล้าส่งเสียงออกมา

……

เซี่ยซีหวั่นและซวงซวงเดินมาที่ห้องทำงานของโจวผิง โจงผิงกำลังต้อนรับศาสตราจารย์เฉียนอย่างอบอุ่น

วันนี้เซี่ยเหยียนเหยียนสวมชุดกระโปรงสีชมพู แต่งหน้าโทนสีนู้ดสวยงาม ยืนอยู่ข้างๆศาสตราจารย์เฉียนด้วยท่าทางเรียบร้อยอ่อนโยน

บรรยากาศด้านในไม่เลวเลยทีเดียว

เซี่ยซีหวั่น เสียงเคาะประตูดัง“ก๊อกๆ” จากนั้นก็เดินเข้าไปอย่างองอาจ “ผู้อำนวยการโจวคุณต้องการพบฉันเหรอคะ”

เพราะการมาของเธอ เดิมทีบรรยากาศที่สมานสามัคคี ในห้องทำงานก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วศาสตราจารย์เฉียน