สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 40

บทที่ 40 คุณคืออาศัยความรักที่ผมมีให้คุณ

เซี่ยซีหวั่นล้อเล่นนั้นทำให้ทุกคนรู้สึกเหมือนนั่งรถไฟเหาะ ใบหน้าหล่อเหลาของซูซีครึ้มลงจนไม่น่ามอง เขาเงยหน้ามองเซี่ยเสี่ยวแด๋ อย่างขอไปทีและไม่ค่อยเต็มใจ “เสี่ยวแด๋ แต่งงานกับผมเถอะ หลังจากนี้ผมจะทำให้คุณมีความสุข”

เซี่ยเสี่ยวแด๋ฟังคำขอแต่งงานฉบับย่อนี้ ในใจไม่มีความสุขมาก แต่ว่าเธอไม่อยากให้เกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก รีบยื่นมือเล็กของตัวเองออกไป “พี่ซูซี ฉันตกลง”

ซูซีค่อย ๆ สวมแหวนเพชรลงบนนิ้วนางของเซี่ยเสี่ยวแด๋

แต่ว่าเสียง “ติ๊ง” โทรศัพท์ในกระเป๋าเสื้อสูทด้านในของซูซีก็ดังขึ้น ข้อความเข้า

ท่าทีซูซีลีลาอืดอาด หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เปิดดูข้อความ

ไม่นาน ร่างสูงยาวของเขาชะงักค้างทันที

เซี่ยเสี่ยวแด๋ยังคงรอซูซีสวมแหวนเพชรลงบนนิ้วนางของเธอ ตอนนี้เห็นเขาชะงักมองโทรศัพท์ เธอจึงเอ่ยถาม “พี่ซูซี พี่เป็นอะไร ใครส่งข้อความให้พี่ ข้อความส่งมาว่าอะไรบ้าง?”

ซูซีรีบลุกขึ้น หมุนตัวเดินออกไป

ทำให้ทุกคนที่ดูอยู่ล้วนชะงัก ตอนนี้ซูซีเดินมาอย่างรวดเร็ว ทุกคนก็ค่อย ๆ แหวกทางให้เขา

ซูซีเดินมาถึงข้างหน้าของเซี่ยซีหวั่น ดึงต้นแขนเล็กของเธอไว้ ฉุดลากเธอขึ้นชั้นบนไป

เกิดอะไรขึ้น?

ใบหน้าสวยของเซี่ยเสี่ยวแด๋ ซีดลงเป็นสีขาว เธอรวบกระโปรงสวยขึ้นแล้วตามไป “พี่ซูซี พี่จะไปไหน พี่จะพาเซี่ยซีหวั่นไปไหน พี่อย่าให้เซี่ยซีหวั่นทำพี่สับสน อย่าทิ้งฉัน...เลย!”

เซี่ยเสี่ยวแด๋อยากตามขึ้นไป แต่ว่าเธอโชคไม่ดีเหยียบชายกระโปรงของตัวเอง สะดุดล้มลงไป

แควก

ชุดกระโปรงสวยฉีกแล้ว ต้นขาของเซี่ยเสี่ยวแด๋โผล่ออกมา เธอกรีดร้อง ตกอยู่ในที่นั่งลำบากอย่างไม่มีอะไรเทียบได้ปกปิดเนื้อตัวตนเอง

ในตอนนั้นเองแขกทุกคนมองเริ่มชี้มาที่เธอเห็นใจ สงสาร ดูละครน้ำดี...สายตาอย่างไรก็มีหมด

เดิมทีเธอเป็นตัวเอกของปาร์ตี้งานหมั้น พรุ่งนี้ก็กลายเป็นคนที่สตรีมีชื่อของเมืองไห่อิจฉา แต่ตอนนี้เธอถูกทิ้งกลางงาน กลายเป็นหัวข้อสนทนาน่าหัวเราะเยาะ

หลายคนหยิบโทรศัพท์ออกมา เริ่มถ่ายภาพของเซี่ยเสี่ยวแด๋

“ไม่ต้องถ่ายแล้ว! ไม่ต้องถ่ายแล้ว!” ในตอนนั้นเองหลี่หยู้หลันโถมเข้ามา รีบเอาผ้าห่มคลุมเซี่ยเสี่ยวแด๋อย่างรวดเร็ว

หลี่หยู้หลันไม่คิดว่าปาร์ตี้งานหมั้นนี้จะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดมากมาย เดิมเชิญเซี่ยซีหวั่นมาที่นี่เพื่อจะทำให้เธออับอาย นั้นกลับกลายเป็นการทำให้งานหมั้นนี้วุ่นวาย

ข้อความนั้นคืออะไรกันแน่?

เกี่ยวอะไรกับเซี่ยซีหวั่น?

……

ซูซีลากเซี่ยซีหวั่นมาถึงชั้นบน ผลักเข้าไปในห้อง แล้วล็อกประตู เขาออกแรงกดหัวไหล่ของเซี่ยซีหวั่น “ข้อความที่คุณหาผมหมายความว่าอย่างไร?”

เซี่ยซีหวั่นแววตาชัดเจน เต็มไปด้วยรอยยิ้ม “รายงานผลการวินิจฉัยของโรงพยาบาลอ่านไม่เข้าใจเหรอ? ฉันยังบริสุทธิ์”

ข้อความที่ซูซีได้รับจากเซี่ยซีหวั่นนั้นง่ายดายมาก รายงานผลการวินิจฉัยของโรงพยาบาล ยืนยันว่าเธอยังบริสุทธิ์

หม่ามี้ของเธอชอบเขาขนาดนั้น ยังให้ทั้งสองคนแต่งงานกันตอนเด็ก ตอนนั้นเธอเรียกเขาว่าพี่ซูซี

เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงทำแบบนี้!

ตอนนี้ เขาก็ยังไม่พูด

“ซูซี คุณก็รู้ ตั้งแต่ที่คุณลุกออกมา ระหว่างเราก็เป็นไปไม่ได้แล้ว เพราะฉะนั้น หลังจากที่คุณเห็นฉันกอดกับผู้ชายคนนั้นแล้วกับถูกเซี่ยเสี่ยวแด๋เสี้ยมอีก คุณก็สะกดจิตตัวเองเชื่ออย่างไม่สงสัย แค่ฉันหักหลังคุณ คุณก็ทำลายฉันได้อย่างไร้ยางอาย แม้กระทั่งกักขังฉันให้กลายเป็นทาสของคุณ ซูซี คุณรู้ไหมว่าตอนนี้ฉันมองคุณน่าขยะแขยงแค่ไหน?

ซูซีมองนัยน์ตาใสแวววาวของเธอ ข้างในไม่เหลือเยื่อใย ราวกับว่ามองความสกปรกในตาเขาออกหมดแล้ว

มีบางครั้ง เขาก็หวังว่าเธอจะไม่ฉลาดขนาดนี้

เขาหลอกตัวเองมาตลอด ไม่อย่างนั้น ตัวเขาเองที่อยู่ในนรกตัดใจลากเธอลงนรกด้วยกันได้อย่างไร?

“หวั่นหวั่น ผมรักคุณ คุณก็น่าจะรู้ว่าผมรักคุณมากแค่ไหน วันนี้คุณเอาใบรับรองแพทย์มาทำลายงานหมั้นได้หรือว่าไม่ใช่เพราะอาศัยความรักที่ผมมีต่อคุณเหรอ?”

“ใช่แล้ว ฉันอาศัยความรักที่คุณมีต่อฉัน เหมือนกับสิบปีก่อนที่คุณอาศัยความเชื่อใจเชื่อมั่นในตัวคุณแทงฉัน ซูซี ระหว่างเราหายกันแล้ว จากนี้ไปไม่มีความรักความผูกพัน มีแต่ความแค้น!”

เซี่ยซีหวั่นผลักเขา หมุนตัวจากไป

“หวั่นหวั่น，” ซูซีเรียกเธอเสียงแหบ “ระหว่างเราเป็นไปไม่ได้แล้วจริง ๆ เหรอ?”

เซี่ยซีหวั่นไม่ได้หันกลับไป “ซูซี ในเมื่อคุณเลือกทางของคุณแล้ว ก็อย่าหันหลังกลับ เพราะฉันไม่มีทางขากลับให้คุณเดิน”

เซี่ยซีหวั่นเปิดประตูห้อง