สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 49

บทที่ 49 ซื้อของขวัญให้เขา

ในงานเกิดความโกลาหลนักข่าวรุมล้อมอย่างบ้าคลั่ง มีคนเหยียบหลี่หยู้หลันเข้าที่มือ เท้า ขา...เธอเจ็บจนต้องร้องเสียงดัง

เซี่ยเจิ้นกั๋วออกไปอย่างกระฟัดกระเฟียด แต่เซี่ยเสี่ยวแด๋ยังอยู่ เธอรีบเข้าไปกอดหลี่หยู้หลัน “พวกแกไปได้แล้ว พวกแกเหยียบแม่ฉันแล้ว!”

บรรดานักข่าวต่างพากันพูดถึงเซี่ยเสี่ยวแด๋

--เซี่ยเสี่ยวแด๋ คุณก็ไม่ใช่คนดี แม่เป็นยังไงลูกก็เป็นอย่างนั้นแหละ

--ฉันจำได้ตอนเซี่ยซีหวั่นกลับมา พวกเธอแม่ลูกรวมหัวกันรังแกเซี่ยซีหวั่นหลายครั้งหน้าตาน่าเกลียดสุด ๆ

--เซี่ยเสี่ยวแด๋ เธอสมควรโดนทิ้งแล้ว คุณชายซูจะมาชอบเธอได้ไง?

ความเย่อหยิ่งจองหองของเซี่ยเสี่ยวแด๋ถูกด่าจนไม่เหลือ อีกทั้งยังมีเหยียบเธอด้วย เธอเจ็บจนน้ำตาไหล

สองแม่ลูกกอดกันกลมเหมือนกับหนูติดจั่นที่โดนผู้คนก่นด่า

บอดี้การ์ดกลุ่มหนึ่งเข้าทำหน้าที่อย่างรวดเร็วแล้วช่วยเหลือสองแม่ลูกที่ได้รับบาดเจ็บออกไปจากสถานที่

......

หลี่หยู้หลันกับเซี่ยเสี่ยวแด๋กลับถึงบ้าน เซี่ยเสี่ยวแด๋พูดขึ้นด้วยความกลัว “แม่คะ ครั้งนี้พ่อโกรธมาก ถ้าหากพ่อไล่พวกเราออกจากบ้านจะทำยังไง แถมพวกคนภายนอกก็ยังด่าเราไม่หยุด พวกเราไม่มีที่ไป ตอนนี้แม้แต่ออกไปข้างนอกยังไม่กล้าเลย”

หลี่หยู้หลันโกรธจนแทบจะกัดฟันตนเองแตกเป็นชิ้น ๆ เธอไม่เคยคิดว่าตัวเองจะต้องอับอายขายขึ้หน้าเท่านี้มาก่อน

ครั้งนี้เซี่ยซีหวั่นเล่นงานเธอทำให้เธอต้องเจอเรื่องยุ่งยาก และรับผลกรรมที่ตัวเองก่อไว้

ความสนใจในโลกอินเทอร์เน็ตเป็นผลแล้ว การวิพากษ์วิจารณ์ยังคงเผ็ดร้อนเธอไม่มีทางจะไปไหนได้ ยิ่งกว่านั้นทำไมเธอจะต้องไป?

เธอทำเพื่อเซี่ยเจิ้นกั๋ว อุทิศช่วงวัยสาวเพื่อตระกูลเซี่ย ตำแหน่งคุณนายตระกูลเซี่ยต้องเป็นของเธอ

เธอแพ้ไม่ได้

ไม่ยอมแพ้

หลี่หยู้หลันตบมือของเซี่ยเสี่ยวแด๋ “เสี่ยวแด๋ ลูกกลับไปพักที่ห้องก่อน วางใจ แม่จะจัดการทุกอย่างเอง”

หลี่หยู้หลันนั่งนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์มือถือแล้วโทรไปหาเซี่ยซีหวั่น

อย่างรวดเร็ว ปลายสายก็รับโทรศัพท์ เสียงสวยของเซี่ยซีหวั่นดังขึ้น “ฮัลโหล คุณน้า คุณยังสบายดีไหมคะ?”

โทรศัพท์สายนี้อยู่ในการคาดการณ์ของเซี่ยซีหวั่น ดูเหมือนเธอกำลังรอเธอให้โทรเข้ามา

เมื่อฟังคำพูดที่สงบและเยาะเย้ยของเธอเล็กน้อย หลี่หยู้หลันก็กำหมัดแน่นอย่างขมขื่น “เซี่ยซีหวั่น แกคิดว่าพ่อแกจะหย่ากับฉันเหรอ แกคิดว่าแกจะชนะเหรอ?”

“ถ้าไม่อย่างนั้น หรือว่าคุณน้ายังมีไม้เด็ดอีกเหรอคะ?”

หลี่หยู้หลันหัวเราะเยาะ “เซี่ยซีหวั่น เธอคงยังไม่รู้จักพ่อเธอดีพอ ขอเพียงฉันยังมีค่าสำหรับเขา เขาไม่มีทางยอมทิ้งฉันแน่ คอยดูก็แล้วกัน!”

เซี่ยซีหวั่นยกมุมปาก “ได้ค่ะ ฉันจะรอดู หวังว่าคุณน้าจะแสดงฝีมือบ้าง อย่าให้ฉันต้องเจอเรื่องตลกของคุณอีก”

หลี่หยู้หลันวางสายไป เธอโกรธจนอยากเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้ง แต่เมื่อคิดแล้วเธอก็ได้แต่อดทน เธอโทรหาเซี่ยเจิ้นกั๋ว

เซี่ยเจิ้นกั๋วยังไม่กลับ ช่วงนี้เขามักจะไม่กลับมานอนที่บ้านบ่อย ๆ

หลี่หยู้หลันโทรไปหลายครั้งเขาก็ไม่รับสาย

หลี่หยู้หลันจึงเลิกโทร เธอส่งข้อความหาเซี่ยเจิ้นกั๋ว—พ่อบุญธรรมฉันจะมา เพื่อร่วมงานเลี้ยงครบรอบงานแต่งงานจองเรา

อย่างรวดเร็ว เซี่ยเจิ้นกั๋วก็โทรกลับมา

......