สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 88

คุณนายกู้เกลียดเย่หลิงมาก ดังนั้นพอเข้ามาก็ด่าเย่หลิงว่าเป็นเด็กเปรตทันที！

กู้เย่จิ่นเม้มปาก หลังจากนั้นก็เหลือบมองบอดี้การ์ดด้านหลังนิ่งๆ แล้วบอดี้การ์ดในชุดดำก็พูดด้วยความเคารพ “คุณนาย คุณชาย เดี๋ยวผมลงไปก่อนนะครับ”

แล้วบอดี้การ์ดชุดดำคนนั้นก็เดินออกไป

กู้เย่จิ่นเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงข้างหนึ่ง ใบหน้าที่หล่อเหลาเต็มไปด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย “แม่ รักษาความเป็นคุณนายกู้ที่ถูกฝึกเอาไว้หน่อย ไม่ใช่ว่าอ้าปากก็ด่าคนเลย แม่ก็รู้ว่าผมไม่ชอบให้แม่เป็นแบบนี้”

คุณนายกู้สวมเสื้อผ้าที่สง่างามและสูงส่ง และได้รับการดูแลอย่างดี ผมเผ้าก็ประณีต เห็นได้ชัดว่าตอนเธอเป็นวัยรุ่นคงจะสวยงามมาก

แต่ตอนนี้ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง แค่มองแว๊บเดียวก็รู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ไม่ได้รับความรักและเอาใจใส่จากสามี

พอเห็นว่าลูกชายของตัวเองปกป้องเย่หลิงขนาดนี้ คุณนายกู้ก็จับที่วางแขนแน่นและพูดว่า “เย่จิ่น แล้วแม่พูดประโยคไหนผิด แม่ของเย่หลิง ยัยซุนหยีนั่นคือรักแรกของพ่อแก ถึงแม้ว่าตอนนั้นเธอจะแต่งงานเข้าตระกูลเย่แต่ว่าเธอก็ยังมาอ่อยพ่อของแก แล้วทั้งสองคนก็ออกนอกลู่นอกทางในชีวิตแต่งงาน”

“แล้ววันนั้นที่ซุนหยีพ่อของแกไปเปิดห้องที่โรงแรม ก็ถูกแม่กับเย่ชิงถีจับได้คาหนังคาเขา ต่อมาตอนที่เย่ชิงถีพาซุนหยีขับรถกลับบ้านก็เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ เสียชีวิตทั้งหมด และแม่ก็ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ระหว่างทางกลับบ้านเหมือนกัน เลยต้องเสียขาไปทั้งสองข้าง กลายเป็นคนพิการ แล้วต้องมานั่งรถวิลแชร์มา 15 ปีแล้ว！”

“พ่อของแกมีความรักอย่างลึกซึ้งต่อซุนหยีอีตัวนั้น ย้อนกลับไปตอนนั้น เขาพายัยเด็กเปรตกลับบ้านทั้งๆ ที่แม่คัดค้าน และพ่อของแกก็ดุด่าแกอย่างรุนแรงตลอดหลายปีที่ผ่านมา แต่กลับปกป้องยัยเด็กเปรตเย่หลิงนั่นทุกวิถีทาง ถ้าเกิดว่าไม่เคยตรวจดีเอ็นเอมาก่อน แม่จะคิดว่าเย่หลิงนั่นเป็นลูกของพ่อแกจริงๆ”

“เย่จิ่น อย่าบอกนะว่าลูกมองไม่เห็นจิตใจที่สกปรกของพ่อตัวเอง ตอนนี้เย่หลิงโตแล้ว หน้าตาก็สวยงามกว่าแม่ของตัวเอง พ่อของลูกอ่ะจ้องจับยัยเย่หลิงนั่นมานานละ…”

“ พอได้แล้ว！”กู้เย่จิ่นตัดบทแม่ของตัวเอง ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาปกคลุมไปด้วยความมืดมิด และเขาดูมืดมนและเย็นชา “แม่ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมจะให้คนไปส่ง”

“เย่จิ่น ลูกเป็นอะไรไป ตอนนั้นซุนหยีกับพ่อของแกเป็นชู้กัน ทำลายทั้งสองครอบครัว ส่วนเย่หลิงเป็นลูกสาวศัตรู ตอนมองเธอไม่รู้สึกอึดอัดบ้างเลยเหรอ？”

“หรือว่าเย่หลิงใส่ยาเสน่ห์อะไรให้แกกิน ไม่ใช่แค่พ่อของแกที่คอยจับจ้องเธอ แต่แกก็ชอบเธอด้วยเหมือนกัน สองพ่อลูกจะแย่งผู้หญิงคนเดียวกันงั้นเหรอ？”

กู้เย่จิ่นเม้มปากบางเป็นเส้นตรง “แม่ ผมเคยบอกแล้วไงว่าผมไม่ได้รักเธอ แต่ว่าผมรักคนอื่น”

คุณนายกู้มีข้อกำหนดที่เข้มงวดสำหรับลูกสะใภ้ในอนาคตของเธอ ต้องเป็นคู่ครองที่สถานะทางครอบครัวเหมาะสมกัน ภูมิหลังขาวสะอาด เป็นคุณหนูจะครอบครัวที่มีการศึกษาดี และคนคนนั้นก็จะเป็นเย่หลิงไปไม่ได้เด็ดขาด และก็ห้ามมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับเย่หลิงด้วย

เย่หลิงเป็นหนามในใจของคุณนายกู้ พอได้สัมผัสก็รู้สึกเจ็บปวดถึงกระดูก

“ในเมื่อลูกไม่ได้ชอบเธอ แล้วหลายปีที่ผ่านมาจะเฝ้ารักและเอ็นดูเธอทำไม ทั้งเมืองสี่จิ่วต่างก็รู้กันหมดแล้วว่าลูกรักเธอเหมือนคนบ้าเลย！”

กู้เย่จิ่นมองไปที่คุณนายกู้ เขาเหล่ตามองเธอและพูดว่า “วิธีที่ดีที่สุดที่จะทำลายคนคนหนึ่ง คือ ยกเธอขึ้นฟ้าแล้วปล่อยให้เธอตกลงมาสู่พื้นดินไม่ใช่เหรอ หลายปีมานี้ผมพยายามทําให้เธอรัก เมื่องานวันเกิดครบรอบอายุ 18 ตอนที่เธอฝากฝังตัวเองด้วยความสุขนั้น ผมก็ทำให้เธอได้รู้ว่า ความจริงแล้วเธอไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น คนที่ผมรักคนอื่น แม่ ผมทำแบบนี้แล้วแม่ยังไม่พอใจอีกเหรอ？”

พอเขาพูดแบบนี้ คุณนายกู้ก็รู้สึกพึงพอใจขึ้นมาทันที เธอมีความสุขมากที่เห็นเย่หลิงย้ายออกไปจากตระกูลกู้เมื่อ 2 ปีก่อน แล้วก็จากเมืองไห่ไปตัวคนเดียว

แล้วก็หายไปถึง 2 ปี

แต่ว่าสิ่งที่ทำให้คุณนายกู้รู้สึกไม่พอใจก็คือ เย่หลิงมีความสัมพันธ์กับลูกชายของเธอ มันทำให้เธอรู้สึกรังเกียจ

สามีของเธอหลงใหลซุนหยีอย่างสุดซึ้ง แล้วก็อยากจะหย่ากับเธอให้ได้ก่อนที่ซุนหยีจะเสียชีวิต แต่หลังจากที่ซุนหยีเสียชีวิตไป เขาก็ปล่อยให้เธอเป็นแม่ม่าย ตอนนี้ลูกชายของเธอก็ยังมานอนกับนอนกับลูกสาวของซุนหยี ยัยเย่หลิงนี่อีก ความสัมพันธ์ที่สลับซับซ้อนนี้ทำให้เธอไม่มีความสุขอย่างยิ่ง