สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 90

เซี่ยซีหวั่นหยิบเหรียญออกมาได้แล้วก็เชิดหน้าขึ้น พร้อมกับยืนให้ลู่หานถิงด้วยท่าทางที่หยิ่งผยอง “อะ คุณลู่ วันนี้ฉันให้ทิป~”

ใช้เหรียญเป็นทิปงั้นเหรอ？

ลู่หานถิเลิกคิ้ว“ ไปอาบน้ำ”

ไปอาบน้ำ…

เซี่ยซีหวั่นที่กำลังเมาอยู่นั้นกัดริมฝีปากสีแดงสดของตัวเอง แล้วก็จ้องมองไปที่เขา “เมื่อกี้ปากไม่ซื่อสัตย์ แต่ตอนนี้ร่างกายซื่อสัตย์มาก อยากไปอาบน้ำกับฉันเหรอ”

ลู่หานถิงมองเธอ“ไปอาบเอง”

“…”

ที่จริงเขาไม่ได้อยากอาบน้ำกับเธอ แต่เขาบอกให้เธอไปอาบน้ำ

เซี่ยซีหวั่นไม่แฮปปี้ จะกระทืบเท้าด้วยความโมโห “ทำไมต้องให้ฉันไปอาบคนเดียวด้วย ฉันอยากไปอาบกับคุณ！”

ลู่หานถิงรู้สึกว่าตัวเองจะทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเธอเมา ที่แท้ตอนเซี่ยซีหวั่นเมาก็เป็นคนกระตือรือร้นและน่ารำคาญขนาดนี้เลยเหรอ เหมือนผีแคระ

มือหนาของเขาเลื่อนลงมาตบก้นเธอเบาๆ เสียงที่แหบพร่าของเขาแข็งแกร่งและยากจะต้านทาน “เชื่อฟังผมสิ หืม?”

เซี่ยซีหวั่นรู้สึกตื่นเต้น เธอกำลังหลงใหลออร่าที่แข็งแกร่งและเป็นผู้ใหญ่ของเขา เธอเขย่งปลายเท้าและสูบเขา “ฉันอยากจูบ~”

ลู่หานถิงหันหน้าหนี ไม่ยอมให้ริมฝีปากแดงประทับบนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา

เขาปล่อยเธอ พร้อมกับเดินไปที่หน้าต่างด้วยขาที่เรียวยาว หยิบโทรศัพท์ออกมาแนบหู อีกมือหนึ่งก็ปลดกระดุมเสื้อออก

ตอนนี้เป็นเวลาดึกมาแล้ว เขายืนอยู่ตรงหน้าต่างรีสอร์ทโยวหลานที่สูงจรดพื้นมองดูแสงไฟนีออนด้านนอก แสงไฟจากบ้านเรือนหลายพันหลังกลายเป็นภาพพื้นหลังของผู้ชายผ่านหน้าต่างกระจกใส เขาดูมีเกียรติมาก และท่าทางเป็นผู้ใหญ่ของเขาเป็นเหมือนแม่เหล็กที่ดึงดูดสายตาให้คนมาสนใจได้

เซี่ยซีหวั่นยืนนิ่งอยู่กับที่ เธอรู้สึกโกรธมาก

ลู่หานถิงหันมามองเธอด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง แล้วก็ชี้นิ้วไปที่ห้องน้ำ ให้เธอรีบเข้าไปอาบน้ำ

โกรธแต่ยังรักษาท่าทาง

ไม่ว่าเซี่ยซีหวั่นจะโกรธแค่ไหน แต่ก็ไม่กล้าไม่เชื่อฟัง ได้แต่บ่นอุบอิบและเดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างไม่เต็มใจ

คนที่อยู่ปลายสายลู่หานถิงก็รับสาย แล้วเสียงของโห้วซีจื๋อก็ดังลอดเข้ามา “ฮัลโหล พี่รอง ค่ำคืนที่เบ่งบานแบบนี้โทรหาผมทำไมกัน ？”

ลู่หานถิงขมวดคิ้วเข้าด้วยกัน “ถามหน่อย ถ้าดื่มone-night-standเข้าไปแล้วมียาอะไรแก้บ้าง？”

“อะไรวะพี่รอง นี่พี่พูดพล่ามเรื่องอะไรอยู่เนี่ย จะเอายาถอนพิษอะไรกัน พี่ไงคือยาถอนพิษ จัดเข้าไปเลย！”

“อย่ามาไร้สาระ เชื่อไหมว่าฉันเตะแกได้？”

“ก็ได้ๆ พี่รอง หรือเพราะว่าพอเปิดผ้าคลุมหน้าออกแล้วเซี่ยซีหวั่นหน้าแย่มาก พี่ก็เลยทนเอาไม่ได้ งั้นพี่ก็จับแช่น้ำเย็นไว้สักหน่อย…”

โห้วซีจื๋อยังไม่ทันจะพูดจบ ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงกรี๊ดดังขึ้นมาจากในห้องน้ำ

ลู่หานถิงยืนเท้าเอว แล้วก็ได้แต่ด่าในใจ ผู้หญิงคนนี้น่ารำคาญมากจริงๆ ！

ลู่หานถิงรีบตัดสายแล้วโยนโทรศัพท์ทิ้ง หลังจากนั้นก็รีบเดินตรงไปที่ห้องน้ำทันที

ในห้องน้ำ เซี่ยซีหวั่นยืนอยู่หน้าชักโครก เธอเอามือกุมหน้าและกรีดร้องออกมา

“เป็นอะไรไป หยุดร้องได้แล้ว”ลู่หานถิงพูด

เซี่ยซีหวั่นมีสีหน้าตกปลา “ฉันอยากฉี่ แต่ขุดออกมาพบว่า...องคชาตน้อยของฉัน...หายไปแล้ว...