บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 987

เมื่อครู่ตอนที่เขาฝังเข็มให้ซูซู ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่ได้ยินเสียงข้างนอก

ถ้อยคำโต้เถียงของแม่ยายหยางยู่หลันและหลิวหรูยู่ทั้งหมด เขาได้ยินอย่างไม่ขาดตกบกพร่องสักคำเดียว

เขาไม่คิดเลยว่าแม่ยายที่สุภาพอ่อนโยน จะมีมุมที่ไร้เหตุผลแบบนี้

เดาว่าคนที่เป็นแม่ทุกคนคงจะมีการตอบสนองแบบนี้อัตโนมัติิสินะ!

พวกเธอเหมือนแม่จิ้งจอกที่ปกป้องลูก เพื่อที่จะปกป้องลูกน้อยของตน ก็จะเอาเขี้ยวและเล็บที่แหลมคมต่อกรกับสิ่งที่คิดว่าเป็นศัตรู

เพียงแต่เมื่อครู่แม่ยายของเขาทำเกินไปจริงๆ

ส่วนเขาทำได้เพียงแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน จะได้ไม่ทำให้หลิวหรูยู่รู้สึกลำบากใจไปมากกว่านี้

"ฉินเทียน ในที่สุดลูกก็ออกมาแล้ว ซูซูล่ะ? เธอเป็นยังไงบ้าง?"

หยางยู่หลันเข้ามาไต่ถามฉินเทียนทันที คำพูดเต็มไปด้วยความห่วงใย

"ไม่เป็นอะไรครับแม่ เธอดื่มยาต้มห่อที่สามแล้ว เมื่อกี้ก็ฝังเข็มให้เธออีกรอบ ตอนนี้หลับไปแล้วครับ"

"เดี๋ยวพอตื่นขึ้นมาอีกที โรคที่ทำให้เธอต้องลำบากมานานก็จะถูกรักษาจนหายเป็นปลิดทิ้ง"

คำพูดของฉินเทียนทำให้หยางยู่หลันกระโดดขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น "จริงเหรอ? ลูกแน่ใจนะว่าครั้งนี้ ซูซูจะหายเป็นปกติแน่นอน?"

ลูกสาวของเธอคนนี้ผ่านความลำบากมาเยอะมากๆๆๆจริงๆ!

ก่อนหน้านี้เพราะปฏิเสธการหมั้นที่เคยหมั้นไว้ตั้งแต่อยู่ในท้องของซูเป่ยซานจึงถูกใส่ร้ายว่าไปแอบนอนกับฉินเทียน

เธอที่แสนกล้าหาญไม่สนว่าตอนนั้นฉินเทียนเป็นแค่เด็กส่งอาหาร เธอแต่งงานกับเขาอย่างไม่ลังเล

ใครจะรู้ว่าในคืนแต่งงาน ฉินเทียนที่น่าสงสารถูกคนบุกเข้าบ้านใหม่แล้วรุมตีแขนขาทั้งหมดแล้วโยนทิ้งลงในแม่น้ำ

ส่วนซูซูก็ถูกพานเจี๋ยบีบบังคับจนต้องกระโดดตึกจนตกลงมาเป็นคนพิการ นอนเป็นเจ้าหญิงนิทราไป 5 ปี

ไม่ง่ายเลยกว่าที่ฉินเทียนจะกลับมาแล้วจัดการเก็บพวกญาติๆที่แสนน่ารังเกียจที่รังแกพวกเธอแม่ลูกเหล่านั้น แล้วยังชิงทรัพย์สมบัติที่ถูกยึดไปคืน

ในขณะที่หยางยู่หลันคิดว่าลูกสาวของตนหาลูกเขยได้ดีมาก กำลังจะวางใจฝากซูซูผู้เป็นลูกสาวให้กับเขานั้นเอง ซูซูที่จู่ๆตั้งครรภ์กลับถูกทารกในครรภ์ดูดอาหารจนแทบจะเสียชีวิตเพราะสายเลือดพิเศษ

วันเวลาเหล่านี้ แม้ดูภายนอกหยางยู่หลันจะยังคงดูแจ่มใสดี แต่ความจริงเบื้องหลังนั้นไม่รู้ว่าแอบร้องไห้มาแล้วตั้งกี่ครั้ง

ซูซูเป็นลูกที่เธอค่อยๆเลี้ยงมาจนเติบใหญ่ ความลำบากระหว่างนั้นมีเพียงเธอเองที่รู้

เธอยอมที่จะแบกรับวิบากกรรมทั้งหมดไว้เองแทนลูกสาว และไม่ยินยอมให้เธอต้องทนทุกข์เลยแม้เพียงนิดเดียว!

โชคดีที่ฉินเทียนเก่งกาจพอ ในที่สุดเขาก็สามารถหายาต้มที่สามารถรักษาโรคประหลาดของซูซูได้

แต่หวังว่าหลังจากที่ซูซูแข็งแรงขึ้นในครั้งนี้ จะไม่ต้องเจอกับอุปสรรคใดๆอีก!

มีผู้หญิงคนไหนบ้างที่ไม่อยากอยู่ข้างๆชายคนที่รัก แล้วมีลูกวิ่งเล่นอยู่ข้างๆ?

ซูซูของเธอยอดเยี่ยมขนาดนี้ ไม่สมควรจะต้องมาทนรับอุปสรรคและความลำบาก!

ฉินเทียนรู้ว่าหากหยางยู่หลันไม่ได้เจอซูซูก็จะไม่รู้สึกวางใจได้อย่างสนิทใจ

เขาผลักประตูข้างหลัง "แม่ครับ ซูซูกำลังหลับอยู่ แม่เข้าไปดูสิครับ แต่ต้องระวังเรื่องเสียง อย่าทำให้เธอตกใจตื่น"

"อืม แม่รู้" หยางยู่หลันพยักหน้าพูดเสียงเบา ผลักเปิดประตูห้องนอนออกเบาๆ

เพิ่งเดินไปได้ครึ่งก้าว จู่ๆเธอก็หันหน้ามามองฉินเทียน "เมื่อกี้แม่พูดไม่ดีกับคุณหลิว เป็นความผิดของแม่เอง ขอให้ลูกไปขอโทษเธอแทนแม่ด้วย"

"หัวใจที่ชอบใครสักคนไม่มีวันผิด ความตรงไปตรงมาของคุณหลิวทำให้แม่นับถือ ถ้าหากไม่ใช่เพราะซูซูเป็นลูกสาวของแม่ แม่ก็คงจะเชียร์ให้คุณหลิวไปตามหาความสุขของตนอย่างกล้าหาญแล้ว"

"ตอนนี้แม่ทำได้เพียงอวยพรให้เธอล่วงหน้า ให้ได้เจออีกครึ่งชีวิตของตัวเองไวๆ เพราะลูกกับซูซูมีชะตาชีวิตผูกกันตั้งนานแล้ว"

"นี่ไม่ใช่เพียงเพราะพวกลูกเป็นสามีภรรยาที่แต่งงานในวัยที่ย่างเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ ยิ่งไม่ใช่เพราะพวกลูกมีลูกที่เป็นตัวเชื่อมโยงความสัมพันธ์ แต่พวกลูกมีใจที่ผูกพันกัน จึงไม่มีจุดด่างพร้อยใดๆ"

"ฉินเทียน ลูกเข้าใจที่แม่พูดไหม?"

"เข้าใจครับ แม่ครับสิ่งที่แม่พูดผมเข้าใจทุกอย่าง" ฉินเทียนพยักหน้าอย่างหนักแน่น ใจในสามารถปล่อยวางเรื่องหนักใจได้จนหมดสิ้น

ใช่ หากยืนอยู่ในมุมของหยางยู่หลัน คำพูดเมื่อกี้ที่เธอพูดกับหลิวหรูยู่นั้นไม่ผิดเลย

ไม่มีแม่คนไหนจะสามารถยอมให้คนอื่นเอาความสุขที่เป็นของลูกสาวตนเองไปได้!

หยางยู่หลันรู้จักนิสัยของฉินเทียน รู้ว่าเขาพูดจริงทำได้จริง หากสัญญาแล้วจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง