สายใยร้ายคู่นิรันดร์ นิยาย บท 3

สายน้ำอุ่นไหลรินลงมาจากศีรษะ มีนาที่อยู่ในห้องน้ำต้องการเพียงล้างร่องรอยความอัปยศเต็มเรือนร่างนี้ออกไปให้หมด ทว่าไม่ว่าจะล้างยังไงก็ล้างไม่สะอาดสักที

แค่เธอก้าวขาเดินเล็กน้อย ก็จะรู้สึกเจ็บแปลบที่ส่วนลึกของร่างกาย ทำให้เธอไม่อาจไม่พยุงกำแพงของห้องน้ำไว้ด้วยสีหน้าซีดเซียว

ขณะที่เธอออกมาจากห้องน้ำอย่างหวาดเสียว ก็พลันเห็นมาร์ชแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาสวมเสื้อลำลองสีเทาอ่อนทั้งตัว พลางยืนจัดแต่งทรงผมอยู่หน้ากระจกบานสูงเท่าคน ดูหล่อเหมือนเดิม

มาร์ชหันตัวมามองเธอ เอ่ยว่า “รีบเปลี่ยนเสื้อ แล้วก็แต่งหน้าด้วย ทาแก้มสีเข้มหน่อยล่ะ หน้าซีดเกินไป......” พูดเสร็จ ใบหน้าเย็นชาก็พลันเผยรอยยิ้มปัญญาอ่อนทันที

ปีศาจที่น่ากลัวเมื่อคืน...... ชายหนุ่มที่ยิ้มปัญญาอ่อนตรงหน้า......

มีนาใช้มือปิดผ้าคลุมอาบน้ำไว้แน่น จ้องมาร์ชไม่วางตาแล้วเอ่ยว่า “นายคือคนปัญญาอ่อนหรือเปล่า? หรือแสร้งทำเป็นปัญญาอ่อน? ทำไมต้องแสร้งทำเป็นปัญญาอ่อนด้วย?”

มาร์ชเลิกยิ้มปัญญาอ่อนทันที

ชายหนุ่มเดินอ้อมไปที่ด้านหลังเธอ ก่อนออกแรงจับไหล่เธอ ดันเธอไปยังหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง แล้วเอ่ยเสียงเย็นที่ข้างหูเธอว่า “ทั้งที่รู้ว่าฉันเป็นคนปัญญาอ่อน แล้วทำไมถึงยังแต่งกับฉัน? เป็นเพราะเธออยากเป็นนายหญิงของตระกูลธวัชพลังกรจนใจจะขาด หรือเพราะผู้หญิงแบบเธอไม่มีใครเอากันแน่?”

มีนาตัวสั่นเทิ้ม พลันหันไปมองเขา แล้วเอ่ยเสียงโกรธว่า “นายเป็นถึงคุณชายรองของตระกูลธวัชพลังกร แต่แสร้งทำเป็นบ้าไม่เต็มบาทมากลั่นแกล้งผู้หญิงคนหนึ่ง สนุกมากเลยหรือไง?”

มาร์ชที่อยู่หลังเธอยื่นตัวเข้ามาใกล้เธออีกครั้ง ได้ยินดังนั้นก็ไม่รู้สึกโกรธกลับเอ่ยเสียงขำว่า “เธอเรียกเรื่องเมื่อคืนที่ผัวเมียทำกันว่ากลั่นแกล้งงั้นเหรอ? ในเมื่อเป็นเมียฉันแล้ว จะให้ฉันลิ้มลองรสชาติเธอดูหน่อยไม่ได้เลยหรือไง?”

มีนาสีหน้าเปลี่ยนทันที รู้สึกได้ถึงเพียงไออุ่นบนร่างกายเขากำลังเข้ามาประชิดเธอผ่านเสื้อผ้า พลันขัดขืนจะหนีออกจากโต๊ะเครื่องแป้ง

มาร์ชใช้แขนโอบรัดคอเธอ เอ่ยเสียงเย็นว่า “ถึงเธออยากได้อีก ฉันก็ไม่มีเวลามาทำให้ รีบแต่งหน้าซะ คนทั้งบ้านกำลังรอดูเรื่องสนุกจากคนปัญญาอ่อนอย่างฉันกับภรรยาคนใหม่อยู่”

มีนามองใบหน้าซีดโทรมของตัวเองผ่านกระจก ไม่ว่าเธอจะอยากเผชิญหรือไม่ แต่นี่ก็คือความเป็นจริงอันโหดร้าย

เธอแต่งงานกับมาร์ชแล้ว ไม่เพียงแค่มีสถานะสามีภรรยากัน เมื่อคืนเองก็ทำเรื่องแบบนั้นกันไปแล้ว ประหนึ่งว่ากำลังฝัน ตัวเองแต่งงานแล้ว อีกทั้งยังต้องไปเผชิญหน้ากับครอบครัวตระกูลธวัชพลังกรที่แปลกหน้าอีก

“ปล่อยฉัน ฉันไม่ยุ่งกับนายแล้ว นายรัดฉันไว้แบบนี้ จะให้ฉันแต่งหน้ายังไง?”

มาร์ชปล่อยเธอออก พลางยืนพิงรอเธออยู่ตรงอีกข้าง ซ้ำยังไม่ลืมที่จะพูดเตือนเธอว่า “ไม่ว่าที่เธอแต่งงานกับฉันจะมีจุดประสงค์อะไร แต่ถ้าอยากได้ในสิ่งที่ต้องการ ก็ต้องให้ความร่วมมือเล่นละครกับฉัน ไม่งั้นฉันจะฆ่าเธอให้ตาย เหมือนที่เหยียบฆ่าแมลงสาบแน่!”

“ได้ ฉันเข้าใจแล้ว” มีนาไม่สนว่ามาร์ชจะปัญญาอ่อนจริงหรือไม่ แต่เธอจะถูกไล่ออกจากตระกูลธวัชพลังกรไม่ได้เด็ดขาด

เธอต้องอยู่ที่ตระกูลธวัชพลังกร เข้ากับตระกูลธวัชพลังกรให้ได้ จากนั้นก็ค่อยหาวิธีพึ่งพาอำนาจของตระกูลธวัชพลังกร บังคับให้พ่อแม่เธอคืนอธิมาให้เธอ