สายใยร้ายคู่นิรันดร์ นิยาย บท 3

สายน้ำอุ่นไหลรินลงมาจากศีรษะ มีนาที่อยู่ในห้องน้ำต้องการเพียงล้างร่องรอยความอัปยศเต็มเรือนร่างนี้ออกไปให้หมด ทว่าไม่ว่าจะล้างยังไงก็ล้างไม่สะอาดสักที

แค่เธอก้าวขาเดินเล็กน้อย ก็จะรู้สึกเจ็บแปลบที่ส่วนลึกของร่างกาย ทำให้เธอไม่อาจไม่พยุงกำแพงของห้องน้ำไว้ด้วยสีหน้าซีดเซียว

ขณะที่เธอออกมาจากห้องน้ำอย่างหวาดเสียว ก็พลันเห็นมาร์ชแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาสวมเสื้อลำลองสีเทาอ่อนทั้งตัว พลางยืนจัดแต่งทรงผมอยู่หน้ากระจกบานสูงเท่าคน ดูหล่อเหมือนเดิม

มาร์ชหันตัวมามองเธอ เอ่ยว่า “รีบเปลี่ยนเสื้อ แล้วก็แต่งหน้าด้วย ทาแก้มสีเข้มหน่อยล่ะ หน้าซีดเกินไป......” พูดเสร็จ ใบหน้าเย็นชาก็พลันเผยรอยยิ้มปัญญาอ่อนทันที

ปีศาจที่น่ากลัวเมื่อคืน...... ชายหนุ่มที่ยิ้มปัญญาอ่อนตรงหน้า......

มีนาใช้มือปิดผ้าคลุมอาบน้ำไว้แน่น จ้องมาร์ชไม่วางตาแล้วเอ่ยว่า “นายคือคนปัญญาอ่อนหรือเปล่า? หรือแสร้งทำเป็นปัญญาอ่อน? ทำไมต้องแสร้งทำเป็นปัญญาอ่อนด้วย?”

มาร์ชเลิกยิ้มปัญญาอ่อนทันที

ชายหนุ่มเดินอ้อมไปที่ด้านหลังเธอ ก่อนออกแรงจับไหล่เธอ ดันเธอไปยังหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง แล้วเอ่ยเสียงเย็นที่ข้างหูเธอว่า “ทั้งที่รู้ว่าฉันเป็นคนปัญญาอ่อน แล้วทำไมถึงยังแต่งกับฉัน? เป็นเพราะเธออยากเป็นนายหญิงของตระกูลธวัชพลังกรจนใจจะขาด หรือเพราะผู้หญิงแบบเธอไม่มีใครเอากันแน่?”

มีนาตัวสั่นเทิ้ม พลันหันไปมองเขา แล้วเอ่ยเสียงโกรธว่า “นายเป็นถึงคุณชายรองของตระกูลธวัชพลังกร แต่แสร้งทำเป็นบ้าไม่เต็มบาทมากลั่นแกล้งผู้หญิงคนหนึ่ง สนุกมากเลยหรือไง?”