สายใยร้ายคู่นิรันดร์ นิยาย บท 37
สรุปบท บทที่ 37 รวยมากด้วย: สายใยร้ายคู่นิรันดร์
สรุปตอน บทที่ 37 รวยมากด้วย – จากเรื่อง สายใยร้ายคู่นิรันดร์ โดย หลันปี้ฉิง
ตอน บทที่ 37 รวยมากด้วย ของนิยายโรแมนซ์เรื่องดัง สายใยร้ายคู่นิรันดร์ โดยนักเขียน หลันปี้ฉิง เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
“เธอไม่เคยเรียนโรงเรียนในฝรั่งเศส แต่ได้รับรางวัลเหรียญทองในการแข่งขันครั้งใหญ่ระดับนานาชาติ?”
“ใช่ ตอนนี้สืบได้แบบนี้ นายหญิงช่างลึกลับจริงๆ อ่า”
มาร์ชเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง “ลึกลับ? ฉันว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาแน่”
ชาร์วียิ้มพูดขึ้น “นายหญิงไม่ใช่แค่ไม่ธรรมดา แถมยังรวยอีก รวยมากด้วย”
“เธอรวยมากเหรอ? ยังไง?” มาร์ชมองเขาแล้วถาม
ชาร์วีรีบควักโทรศัพท์ออกมา เอาภาพหนึ่งให้เขาดู “นี่ผลงานที่นายหญิงได้รับรางวัล ได้ยินคนในโรงเรียนฝรั่งเศสแห่งนั้นบอกว่า หลายแบรนด์แฟชั่นต้องการซื้องานออกแบบชิ้นนี้ แต่หลังจากนายหญิงได้รับรางวัลแล้ว ก็ขาดการติดต่อกับคณะกรรมการการแข่งขันและโรงเรียน ดังนั้นค่าลิขสิทธิ์จำนวนมากโอนเข้าบัญชีนายหญิงไม่ได้ ฉันคิดว่านายหญิงคงจะไม่รู้ว่าตัวเองยังมีค่าลิขสิทธิ์ที่ได้รับอย่างต่อเนื่อง”
มาร์ชจ้องมองภาพนั้นในโทรศัพท์ชาร์วีอย่างรอบคอบ ที่มีนาออกแบบคือชุดกระโปรงยาวผสมผสานระหว่างจีนและฝรั่ง สิ่งที่พิเศษและน่าสะดุดตามากที่สุดคือกระโปรงยาวตัวนี้ได้เพิ่มอารมณ์ศิลปะที่มีชีวิตชีวาและวิเศษ ลำดับขั้นตอนโดดเด่นไม่ซ้ำใคร โทนสีน้ำเงินและสีเขียวนำมาใช้อย่างเต็มที่
“เดี๋ยวให้คนไปถามเลย ลิขสิทธิ์การออกแบบผลงานชิ้นนี้ถูกซื้อไปหรือยัง? ต้องทำทุกวิถีทางเพื่อซื้อลิขสิทธิ์ผูกขาดชุดกระโปรงตัวนี้!”
“ได้” ชาร์วีกล่าวอย่างงุนงง “งั้นต้องบอกนายหญิงเรื่องนี้ไหม? ให้นายหญิงไปติดต่อคณะกรรมการการแข่งขัน……”
“ไม่ต้อง ไม่ต้องบอกอะไรเธอทั้งนั้น นายไปให้คนตรวจสอบอีกที บัญชีที่เธอใช้เข้าร่วมการรับรางวัลเมื่อสองปีก่อน ดูว่าเป็นบัญชีจากไหน น่าจะตรวจสอบได้ตัวเธออยู่ที่ไหนมาตลอด ถ้าไม่ได้อยู่ต่างประเทศ” มาร์ชสั่งอีกครั้ง
ชาร์วีพูดว่าโอเค กำลังจะเก็บโทรศัพท์ จู่ๆ โทรศัพท์ก็มีเสียงเรียกเข้าข้อความดังขึ้น รูปภาพหนึ่งเด้งขึ้นมาโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า
เมื่อเขาเห็นรูปภาพที่ส่งมา ก็ปิดมันทันที แต่มาร์ชเหลือบเห็นว่าเป็นภาพมีนากำลังกอดกับชายคนอื่น
อย่างที่เขาคาดไว้จริงๆ ยัยบ้านี่แทบรอไม่ไหวที่จะไปหาชู้รัก
เสียงเรียกเข้าข้อความในโทรศัพท์ชาร์วีดังขึ้นต่อเนื่องหลายครั้ง สีหน้ามาร์ชยิ่งมืดลงเรื่อยๆ ทันที มืดจนจะกลายเป็นเปาบุ้นจิ้นแล้ว น่ากลัวจริงๆ วันนี้ให้คนไปติดตาม ทำไมถึงถ่ายได้รูปแบบนี้เลย นายหญิงประพฤติตัวไม่ดีจริงๆ สินะ
แต่เขาก็มองออกว่ามาร์ชเอาใจใส่มีนาแล้ว อย่าว่าแต่มาร์ชไม่มีความสุขทั้งวัน แต่ให้เขาไปตรวจสอบภรรยาที่เพิ่งแต่งงานใหม่ ต้องใส่ใจเท่านั้นแหละถึงจะเครียดจนให้ไปติดตามและตรวจสอบ
เขารู้นิสัยมาร์ชเป็นอย่างดี ถ้าเป็นคนหรือเรื่องราวที่ไม่สนใจ มาร์ชจะไม่ให้เขาทำอะไรเยอะแยะแบบนี้หรอก
“ส่งรูปทั้งหมดมาที่โทรศัพท์ฉัน” มาร์ชสั่งด้วยใบหน้าไร้อารมณ์
พอชาร์วีคิดว่าไม่ง่ายนักที่มาร์ชจะสนใจผู้หญิง แถมเป็นภรรยาที่เพิ่งแต่งงานด้วย หวังว่ามาร์ชจะเข้ากันได้ดีกับคนที่ตัวเองชอบ ไม่สร้างปัญหาอะไรกัน จึงอยากโน้มน้าวเขาว่า “แค่รูปพวกนี้มันพิสูจน์อะไรไม่ได้หรอก บางทีอาจจะมีการเข้าใจผิด……”
“นายพูดมากไร้สาระแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร รีบส่งมาให้ฉัน”
ชาร์วีเห็นท่าทางสูญเสียการควบคุมของเขา ก็ไม่กล้าไม่ส่ง ไม่พูดอะไรอีก แล้วส่งรูปที่คนติดตามมีนาส่งมาทั้งหมดให้กับเขา
มาร์ชเปิดโทรศัพท์ตัวเอง ดูรูปภาพเหล่านี้ทีละภาพ แค่รู้สึกว่าทุกภาพมันช่างบาดตา เธอกับชายคนนั้นกอดกันในอ้อมแขน ทำท่าทางเล่นตัว
หลังจากมิ้มแม่ของเขาตายไปแล้ว ก็ถูกฝังที่หน้าผาริมทะเลไม่ไกลจากคฤหาสน์แห่งนี้ เพื่อให้เธอได้มองทะเลที่ชื่นชอบตลอดไป
มาร์ชให้ป้าโบว์อาศัยอยู่ในคฤหาสน์ริมทะเลตลอด เฝ้าบ้านหลังนี้ และทุกครั้งที่เขาไปเยี่ยมหลุมศพแม่ ก็จะอยู่ในคฤหาสน์หลังนี้เป็นเวลาหนึ่งวันหรือครึ่งวัน ให้จิตใจตัวเองสงบ
ชาร์วีขับรถไปส่งเขาที่บริษัทแอมที ระหว่างทางไม่พูดอะไร แต่กำลังคิดว่านี่ยังใช่มาร์ชคนที่เขารู้จักอยู่ไหม?
มาถึงประตูบริษัทแอมที เขานึกว่ามาร์ชจะลงรถไปหามีนาทันที แต่มาร์ชใจเย็นลง แค่ให้เขาเอารถไปจอดที่ริมถนน นั่งในรถสักพักหนึ่ง ไม่ได้ลงรถไปที่บริษัทแอมที
……
เมื่อมีนามาถึงบริษัทแอมที วาตะกำลังรอเธออยู่ บอกเธอเกี่ยวกับสถานการณ์ของบริษัท
หลังจากเอนออกไปแล้ว ถึงจะรับช่วงต่อยังไม่สำเร็จ การดำเนินงานปกติของบริษัทไม่ได้รับผลกระทบใดๆ แค่บางเรื่องที่จำเป็นต้องตัดสินใจต้องมีผู้ตัดสินใจ ผู้บริหารระดับสูงคนอื่นๆ ในบริษัทมีเสียงเป็นเอกฉันท์ว่าให้มีนานายหญิงคนนี้มาตัดสินใจก่อนเหมาะสมที่สุด
มีนามองวาตะด้วยความประหลาดใจ แล้วพูดขึ้น “ลุงวาตะ ขอบคุณทุกคนที่ไว้ใจนะคะ แต่ฉันไม่เคยบริหารบริษัทมาก่อน ให้ฉันตัดสินใจคงจะไม่ได้ พวกคุณมีเรื่องอะไรให้ไปปรึกษามาร์ชเพื่อแก้ไขมันดีกว่า”
“โอเคครับ นายหญิงก็พูดถูก เรื่องที่ไม่เร่งด่วนนักนายหญิงก็พยายามไปปรึกษากับคุณชายมาร์ชได้ แต่บางเรื่องที่เร่งด่วนนายหญิงต้องตัดสินใจเด็ดขาด” วาตะพูดอ้อมหนึ่งรอบ ยังคงไม่เชื่อใจมาร์ช
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สายใยร้ายคู่นิรันดร์
ไม่ลงต่อเหรอคะ รออ่านค่ะ...