สายใยร้ายคู่นิรันดร์ นิยาย บท 39

อีกอย่างเธอออกมาจากบริษัทพอดี เมย์ก็ปรากฏตัว มาคุกเข่าต่อหน้าเธอ แสดงว่าคนคนนั้นเปิดเผยว่าวันนี้เธออยู่ที่ไหนในบริษัท คิดอย่างรอบคอบแล้วก็น่ากลัวจริงๆ

เมย์สายตาหลบหลีก พูดขึ้น “คือ……คือฉันบอกคุณไม่ได้ ฉันสัญญากับคนคนนั้นแล้วว่าจะไม่ทำให้เขาตกงาน”

มีนาถอนหายใจถามขึ้น “ถ้าคุณคุกเข่าขอร้องฉัน แล้วฉันไม่ตกลง คุณจะทำยังไงต่อ? คนคนนั้นคงสอนคุณเหมือนกันสินะ?”

เมย์ตกตะลึงเล็กน้อย มีนาแค่รู้สึกว่าตัวเองเดาไม่ผิด ถ้าเธอไม่ได้อยากฟ้องกอล์ฟ พยักหน้าสัญญากับเมย์จริงๆ คงมีละครสนุกๆ รอเธออยู่แน่

“คุณมีนา คุณไม่ต้องเป็นห่วง ถ้าคุณไม่ฟ้องสามีฉัน คุณจะเป็นผู้มีพระคุณกับเรา เราจะไม่ราวีคุณอีก จะต้องซาบซึ้งพระคุณอย่างยิ่ง” เมย์จับมือเธอแล้วจะร้องไห้อีกครั้ง

มาร์ชมองทั้งหมดนี้จากในรถที่อยู่ไม่ไกลด้วยดวงตาเย็นชา แล้วพูดกับชาร์วีว่า “นายโทรไปหาวาตะที่บริษัทแอมที บอกว่านายหญิงรองถูกคนตามราวีหน้าประตูบริษัท ให้เขาแจ้งตำรวจก่อน แล้วเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาคุมตัวผู้หญิงคนนี้”

“จะให้วาตะแจ้งตำรวจเหรอ?” ชาร์วีเห็นมีนาน่าจะปลอบผู้หญิงคนนี้เรียบร้อยแล้ว ถ้าแจ้งตำรวจมันไม่เกินไปหน่อยเหรอ ผู้หญิงผมเผ้ากระเซอะกระเซิงคนนี้ดูแล้วน่าสงสารมาก

“นายไม่เข้าใจคำพูดฉันเหรอ? เหมือนนายจะอยากเกษียณ ฉันต้องเปลี่ยนคนแล้วสินะ” มาร์ชพูดด้วยใบหน้าเย็นชา

ชาร์วีหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วรีบพูดขึ้น “ฉันอายุเท่าไรเอง ให้ตายยังไงก็ไม่เกษียณหรอก แค่ให้ฉันโทรใช่ไหม นี่ฉันกำลังโทรอยู่ไง? คุณชายใหญ่!”

“หยุดพูดไร้สาระ” มาร์ชจ้องมองเขาโทรเสร็จแล้ว ทำได้แค่รอเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในบริษัทออกมาพาตัวผู้หญิงคนนี้ไปก่อน

มีนาไม่รู้เลยว่าทางด้านมาร์ชเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาแล้ว แถมให้คนแจ้งตำรวจด้วย เธอจับมือเมย์แล้วพูดขึ้น “ในเมื่อโรงงานสามีคุณไม่ได้ทำผิดสัญญา เอนที่ปฏิเสธแฟชั่นเสื้อผ้าล็อตนี้เป็นคนละเมิดสัญญา เขาใช้กฎหมายฟ้องได้เลย ฟ้องว่าบริษัทแอมทีละเมิดสัญญา ทำไมต้องทำพฤติกรรมสุดโต่งด้วย?”

“คุณมีนา คุณไม่รู้อะไร โรงงานสามีฉันร่วมงานกับบริษัทแอมทีไม่ใช่แค่วันสองวัน ดังนั้น……ดังนั้นบางครั้งเมื่อได้รับคำสั่งซื้อมาก็จัดการทันที ไม่ได้สนใจเรื่องทำสัญญาอย่างเป็นทางการ ทุกครั้งที่ผลิตสินค้าตามแบบในจำนวนเท่าไร ก็ทำตามคำพูดของคุณเอนทั้งนั้น”

มีนาเข้าใจแจ่มแจ้งแล้ว ที่แท้กอล์ฟก็ไม่ได้เซ็นสัญญาทางการกับเอนหรือบริษัทแอมที ก็ทำสินค้าออกมาเลย ไม่แปลกใจที่เอนกล้าแตกหักกับเขาตามใจชอบ

เธอถามขึ้น “แล้วตอนนี้สินค้าโรงงานคุณล็อตนั้นอยู่ที่ไหน? เอาตัวอย่างสองสามชิ้นมาให้ฉันดูได้ไหม?”

เมย์คิดแล้วพูดขึ้น “ตอนนั้นบริษัทแอมทีไม่ได้รับสินค้าล็อตนี้ สามีฉันก็คงยังหาที่ขายอื่นไม่ได้ น่าจะกองอยู่ในโกดังทั้งหมด เดี๋ยวฉันไปหาที่โรงงานเขา แต่คุณจะดูตัวอย่างไปทำไม?”

“ถ้าสินค้าล็อตนี้คุณภาพผ่านตามที่คุณว่ามา บางทีตอนนี้บริษัทแอมทีอาจจะรับสินค้าล็อตนี้คุณได้ โรงงานของสามีคุณก็จะไม่ขาดทุน”

“จริงเหรอ? คุณมีนาคุณรับสินค้าล็อตนี่ได้จริงๆ เหรอ? ฉันกับสามีไม่รู้ว่าควรขอบคุณคุณยังไงดี……”

“เธอนั่นแหละ รีบจับตัวเธอไปที่ห้องรักษาความปลอดภัย” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไม่กี่คนพุ่งเข้ามากะทันหัน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยปกป้องมีนาอยู่ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอีกสองคนจับเมย์ไว้ทันที แล้วถามด้วยเสียงดุดัน “เธอใช่ไหมที่ตามราวีคุณมีนา? คุณมีนาของเราให้แจ้งตำรวจแล้ว!”

เมย์ที่ตอนแรกมีความหวังก็มองมีนาด้วยความโกรธเคือง “เธอหลอกฉัน ตั้งใจยืดเยื้อเวลา จริงๆ ให้คนไปแจ้งตำรวจแล้ว ที่บอกว่าจะไม่ฟ้องสามีฉัน ช่วยเรารับสินค้าล็อตนี้อะไรนั่นก็โกหกทั้งเพ! ผู้หญิงอย่างเธอมันชั่วช้าอย่างที่คิดไว้ เพราะเธอรับตำแหน่งแทนคุณเอน เลยทำให้สามีฉันโดนยกเลิกสินค้าล็อตนี้!”