สายใยร้ายคู่นิรันดร์ นิยาย บท 40

ตอนนี้ไม่ว่าเธอจะอธิบายกับเมย์ยังไง เมย์ก็คงไม่เชื่อเธอแล้ว

สู้ขึ้นรถไปหาโอกาสโน้มน้าวมาร์ช ให้อย่าฟ้องกอล์ฟ รับสินค้าล็อตนั้น ช่วยเหลือพวกเขาสองสามีภรรยาให้รอดพ้นวิกฤติดีกว่า และเป็นการช่วยชีวิตครอบครัวที่กำลังจะตกอับด้วย

เมื่อครู่ได้ยินเมย์บอกว่าพวกเขายังมีลูกด้วย ทำได้แค่โน้มน้าวมาร์ชว่าอย่าทำเรื่องให้มันแย่ไปกว่านี้

เธอเดินไปตรงหน้าชาร์วีอย่างรวดเร็ว เปิดประตูรถเอง นั่งเข้าไปในรถ

เพิ่งนั่งนิ่ง เธอก็รู้สึกถึงความเย็นชากดดัน แอร์ในรถคันนี้เปิดต่ำเกินไปไหม?

“คุณชาย ตอนนี้จะไปไหน?” ชาร์วีสตาร์ตรถแล้วถามขึ้น

มาร์ชเปิดโน้ตบุ๊กที่พกติดตัว เหมือนกำลังทำงานอะไรบางอย่าง แล้วพูดขึ้น “ไปร้านอาหารที่คลับส่วนตัว ใช้บัตรสมาชิก VIP ของนาย”

ชาร์วีตอบรับ แล้วขับรถไปยังคลับส่วนตัวที่มาร์ชกล่าว

มีนาอดไม่ได้ที่จะคลำหาโน้ตบุ๊กในกระเป๋าตัวเอง อยากดูสักหน่อยว่าร้านขนาดเล็กที่เธอเปิดออนไลน์ ช่วงนี้มีคนมาให้เธอออกแบบอะไรไหม

แต่เธอรู้ว่าจะใช้โน้ตบุ๊กตัวเองต่อหน้ามาร์ชไม่ได้ จึงหันหลังให้เขา แอบดูร้านค้าขนาดเล็กของตัวเองอีกครั้งตอนที่ไม่มีใคร

เธออยากคุยเรื่องกอล์ฟกับมาร์ช แต่เห็นท่าทางเย็นชา สีหน้าย่ำแย่ของเขา ไม่มองเธอเลยสักนิด ก็คิดว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะพูดมัน ค่อยหาโอกาสอีกทีดีกว่า

แต่ตอนนี้เธอค่อนข้างเป็นห่วงเมย์ภรรยาของกอล์ฟ ถ้าเมย์ถูกตำรวจพาตัวไปจริงๆ จะเป็นอะไรไหมนะ? ถ้าพวกเขาสองสามีภรรยาถูกขังกันหมด แล้วเด็กที่บ้านจะทำยังไง?

ขับรถมาได้ไม่นาน ก็จอดในที่มืด ชาร์วีเปิดประตูรถให้พวกเขา มีนาลงมาจากรถ เห็นแค่สิ่งก่อสร้างที่เหมือนพีระมิดตรงหน้า ทั้งสองด้านตั้งสฟิงซ์ส่องแสงเปล่งประกาย รอบๆ ตกแต่งด้วยตัวอักษรอิยิปต์โบราณ

เธอไม่รู้มาก่อนเลยว่าในเมือง Cมีคลับหรูลึกลับแบบนี้ด้วย รอบๆ นี้นอกจากถนนขนาดใหญ่ที่รองรับรถเข้าออก ก็ไม่มีสิ่งก่อสร้างอื่นๆ อีกเลย

“คุณชาย สั่งอาหารเย็นเรียบร้อยแล้ว พวกคุณชายเข้าไปทานอาหารในห้องส่วนตัวได้เลย ฉันจะไปรออีกห้องหนึ่ง” ชาร์วีพูด

มาร์ชก้าวขายาว เดินไปข้างหน้า มีนาจงใจเดินให้ช้าลง เดินเคียงไหล่ชาร์วี แล้วพูดเบาๆ “ช่วยฉันติดต่อวาตะได้ไหม? ให้เขาไปช่วยเมย์อธิบายที่สถานีตำรวจหน่อยว่าเป็นการเข้าใจผิดกัน ให้รีบปล่อยตัวเธอ ในครอบครัวเธอยังมีเด็กต้องการคนดูแลอยู่”

“เมย์เป็นใคร?” ชาร์วีถามขึ้น

“ก็ผู้หญิงที่คุยกับฉันข้างนอกบริษัทแอมทีเมื่อกี้……”

“ยังไม่ตามมาอีก คุณจะกระซิบกระซาบอะไรกับชาร์วีอีก?” มาร์ชจู่ๆ ก็หยุดฝีเท้า หันศีรษะไปมองพวกเขาทันที

ชาร์วียิ้มตอบสนองอย่างรวดเร็ว “นายหญิงไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหน กำลังถามฉันอยู่”

มาร์ชดึงมีนามาข้างตัว “มีอะไรก็ถามฉันสิ”

มีนาตอบอ่อ ก่อนจะถูกเขาดึงไปที่ลิฟต์ จนกระทั่งถึงห้องอาหารส่วนตัวที่ชั้นบนสุด

ชาร์วีเห็นพวกเขาขึ้นลิฟต์ไปแล้ว ก็โล่งใจอย่างอดไม่ได้ คาดไม่ถึงเลยว่าพอมาร์ชชอบผู้หญิงสักคน จะสนใจขนาดนี้ แม้แต่เขาก็คุยเล่นกับมีนาไม่ได้

เขาส่ายหน้าถอนหายใจเบาๆ สำนวนที่ว่าฮีโร่มักพ่ายแพ้ให้กับสาวสวย จนถึงวันนี้ก็ไม่มีใครรอด

เขาสุ่มหาห้องที่ค่อนข้างเล็ก นั่งอยู่ด้านในรู้สึกลำบากใจ ต้องเชื่อฟังมีนาโดยการให้คนไปปล่อยตัวเมย์ไหม?

มีนาจิ้มขนมปังบนจานขึ้นมาทานสองคำ พูดตามตรงเธอไม่ค่อยชอบทานอาหารฝรั่ง รู้สึกว่าทานเนื้อแค่มันไม่อิ่ม สู้ทานข้าวไม่ได้

มาร์ชหั่นเนื้อสเต๊กเป็นชิ้นเล็กๆ อย่างสง่างามแล้วตักเข้าปาก เคี้ยวอย่างเชื่องช้า และไม่ลืมที่จะดื่มไวน์แดง

มีนามองเขาทานอาหารผ่านเชิงเทียน ก็นึกถึงคนในตระกูลจรัลพรไพศาลเวลาทานอาหารฝรั่งก็จะดูสง่างามสูงส่งเป็นพิเศษ มีแค่เธอที่ไม่เข้าใจอะไรเลย ทานอาหารฝรั่งกับพวกเขามีดกับส้อมก็ใช้ไม่ค่อยเป็น ทำให้คนหัวเราะเยาะ

พอคิดถึงเรื่องพวกนี้เธอก็ไม่อยากอาหารทันที หยิบมีดกับส้อมตรงหน้าขึ้นมาหั่นสเต๊กมั่วๆ เธอไม่ใช่คนระดับเดียวกับพวกเขา รวมถึงมาร์ชด้วย

สูงส่งหรือต่ำต้อย คนระดับอย่างมาร์ชดูจากรายละเอียดที่สง่างาม นั่นคือการศึกษาที่ได้รับมาตั้งแต่เด็ก ซึมซับเข้ากระดูกไปแล้ว

น่าเสียดายที่นิสัยที่เธอสร้างมาตั้งแต่เด็กไม่เหมือนพวกเขา ถึงจะเสแสร้งว่าอยู่ในระดับเดียวกัน ก็ไม่สุขใจเท่าเป็นตัวของตัวเอง

“อยู่ต่างประเทศคุณก็ไม่กินอาหารฝรั่งเหรอ ใช้มีดกับส้อมก็ไม่เป็น?” มาร์ชมองเธอด้วยสายตาแหลมคมแล้วถามขึ้น

เธออยากทิ้งมีดและส้อมไปเลย แล้วถามเขากลับว่า ก็แค่กินข้าวไม่ใช่หรือไง? จะพิถีพิถันใช้ไปทำไม? ไม่ว่าจะกินยังไงก็เพื่อให้อิ่มท้องไม่ใช่เหรอ!

แต่เธอแค่กล้าคิดอย่างเดียว ไม่กล้าพูดแบบนี้ออกไปจริงๆ พูดอย่างลวกๆ ว่า “อืม ปกติทำอาหารกินเอง”

มาร์ชมองเธออย่างเย็นชา “ปริญญาบัตรเป็นของปลอม คุณไม่เคยอยู่ต่างประเทศเลย คุณยืนกรานว่าตัวเองเป็นลูกสาวแท้ๆ ของปริญ แต่คนในตระกูลจรัลพรไพศาลไม่เคยส่งคุณไปต่างประเทศ ทำไมคุณกับพวกปริญต้องโกหกเรื่องพวกนี้ด้วย? ปริญหาคนแบบไหนมาทำลวกๆ กับไอ้โง่อย่างฉันกันแน่?”

มีนามองเขาอย่างอึ้งๆ ไม่รู้ว่าเขารู้อะไรมาบ้าง ทำไมถึงได้แน่ใจขนาดนี้ว่าเธอไม่เคยอยู่ต่างประเทศ?

แค่พิสูจน์ว่าเขาตรวจสอบเธออยู่ตลอดเวลา ตรวจสอบเรื่องราวทุกอย่างของเธอ เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวาดกลัว กลัวว่าตัวเองจะทนได้ไม่นาน เขาจะสืบเจอทุกอย่างเกี่ยวกับเธอ