สายใยร้ายคู่นิรันดร์ นิยาย บท 46

มีนาคิดว่านายท่านจะให้เธอคุกเข่าลง และกำลังจะอธิบายให้ตัวเองสักหน่อย เมื่อพบว่าสายตาของนายท่านกำลังจ้องมองไปที่พิม เธอก็รู้แล้วว่าไม่ได้พูดกับตัวเอง

พิมเบิกตากว้าง ชี้ไปที่ตัวเองแล้วถามว่า “นายท่าน คนที่สร้างเรื่องอื้อฉาวทางอินเทอร์เน็ตในตอนนี้เป็นเธอ นายท่านจะให้ฉันคุกเข่างั้นเหรอ?”

“คุกเข่าลง” สีหน้าของนายท่านไม่เปลี่ยน แต่น้ำเสียงของเธอกลับเข้มขึ้นเล็กน้อย

พิมเหลือบมองไปที่มีนา รู้สึกเพียงว่าตัวเองเป็นถึงผู้อาวุโสจะต้องคุกเข่าอยู่ต่อหน้ารุ่นลูกหลานอย่างเช่นมีนาและมาร์ช ถึงจะถูกตีตายเธอก็จะไม่เต็มใจ “นายท่าน ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดเลย ทำไมนายท่านถึงต้องให้ฉันคุกเข่าด้วย?”

นายท่านพูดกับป้าเค้กซึ่งกลับมาถึงที่ห้องอาหารแล้ว “ไปที่ห้องของฉัน และนำงบการเงินของบริษัทแอมทีมาให้ฉัน”

พิมเริ่มเหงื่อออกไปทั่วร่างกาย วรรณยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบๆ และคอยเฝ้าดูการแสดงอยู่ข้างๆ โดยคิดว่าเรื่องนี้ยังไงมันก็ไม่เกี่ยวข้องกับตัวเธออย่างแน่นอน เธอเพียงแค่มาดูความสนุกสนานเป็นเพื่อนพิมเท่านั้น

มีนาก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในเวลานี้ ทุกคนควรจะมาโจมตีเธอเพราะวิดีโอบนอินเทอร์เน็ตนี้ไม่ใช่เหรอ?

ทำไมถึงกลายเป็นว่านายท่านหันกลับไปตำหนิพิมล่ะ?

สีหน้าของนายท่านดีขึ้นมาเล็กน้อย แล้วเธอก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ภรรยาของณภัทรคุณมาได้พอดีเวลาเลย อันที่จริงวันนี้ถ้าคุณไม่มาหาฉัน ฉันก็จะส่งคนไปเชิญคุณมาอยู่แล้ว ถ้าคุณไม่คุกเข่าลง ก็เกรงว่าเอนก็ไม่ใช่แค่เรื่องของคุกเข่าอย่างเดียวแล้ว”

“นายท่าน นี่นายท่านเป็นอะไรไปเหรอ มีนาคนนี้เพิ่งจะเป็นหลานสะใภ้ของนายท่านได้เพียงไม่กี่วัน และฉันก็เป็นสะใภ้ของนายท่านมานานหลายปีแล้ว นายท่านจะเชื่อใจคนนอกแบบนี้ และไม่ชอบฉันและเอนได้อย่างไร พวกเราทำอะไรผิดกันแน่?” พิมยังคงยืนกราน พนันว่านายท่านเพียงแค่กำลังขู่เธออยู่เท่านั้น

ป้าเค้กนำเอกสารชุดหนึ่งมายื่นให้นายท่าน นายท่านโยนให้พิมโดยตรงแล้วกล่าวว่า “คุณดูเอาเอง ตอนที่ฉันให้เอนจัดการดูแลบริษัทเธอทำอะไรไปบ้าง?”

พิมเห็นแต่ละรายการบัญชีที่มีเครื่องหมายปากกาสีแดงในงบการเงินนั้น สีหน้าของเธอซีดเซียว ขาของเธอก็อ่อนลง และเธอก็เลื่อนตัวลงทั้งคนและคุกเข่าลง

“ทำบัญชีปลอม ลดอัตราส่วนของวัสดุงานแฟชั่น ขโมยทรัพย์สินในความดูแลของตัวเอง สร้างแบรนด์ปลอมของสินค้าตระกูลตัวเอง และจัดหาตลาดระดับล่างเหล่านั้น! พวกคุณอยากจะทำอะไรกัน? อยากจะกวาดล้างทรัพย์สินบริษัทแอมที และนำไปเติมเต็มบ้านของคุณงั้นหรือ? บัญชีข้อใดข้อหนึ่งบนรายการบัญชีนี้ก็สามารถทำให้เอนไปติดคุกได้นับสิบปีแล้ว” นายท่านพูดอย่างไม่สุภาพออกมาทีละข้อ

พิมไม่เพียงแต่ทรุดตัวคุกเข่าลงเท่านั้น แต่ยังก้มศีรษะลงทั้งคน และกล่าวว่า “นายท่าน มันไม่ใช่เรื่องจริงเลย ต้องมีใครบางคนอยากจะปองร้ายเอนแน่นอน เอนจะไม่มีวันทำเรื่องแบบนี้ คุณต้องตรวจสอบให้ชัดเจน!”

“เอนคงทำเรื่องแบบนี้ไม่เป็นอย่างแน่นอน” นายท่านพูดว่า “ฉันยังคงคิดอยู่เลยว่าเธอซึ่งเป็นเด็กหญิงตัวเล็กๆที่เพิ่งออกจากมหาลัยจะมีความเข้าใจในสิ่งเหล่านี้ได้อย่างไร? มันเป็นเพราะว่าคนเป็นแม่อย่างคุณสอนดีไง!”

พิมไม่มีเวลาสนใจถึงความอับอายอีกต่อไป และน้ำตาก็ไหลออกมา เธอไม่ได้คาดคิดเลยว่าเรื่องมันจะเป็นเช่นนี้

เธอและเอนไม่พึงพอใจต่อสิ่งนี้มาโดยตลอด พวกเขาคุยกันอยู่ที่บ้าน และสั่งให้คนในบริษัทที่เป็นพวกเขา ให้ภรรยาของกอล์ฟไปหาเรื่องมีนาโดยตรง ยิ่งใหญ่โตยิ่งดี

พวกเขายังได้หาคนติดตามเมย์อีกด้วย และรายงานสถานการณ์ให้พวกเขาทราบทุกช่วงเวลา

แต่เมย์นั้นไร้ประโยชน์เสียจริงๆ หลังจากถูกมีนาหลอกไปไม่กี่คำ ก็จับมือคืนดีกับมีนาไปแล้ว และสุดท้ายเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของบริษัทก็ได้ออกมาและพาตัวเมย์ออกไป