สายใยร้ายคู่นิรันดร์ นิยาย บท 50

ชาร์วีขับรถไปด้วย และชำเลืองมองสีหน้าของมาร์ชในกระจกมองหลัง แล้วถามว่า “นี่จะส่งให้ใครเหรอ? ต้องส่งให้นายหญิงแน่เลยใช่ไหม? เธอเห็นแล้วจะต้องชอบแน่ๆ ไม่มีผู้หญิงคนใดจะไม่ชอบสีชมพูหรอก มีใครบ้างที่ไม่มีหัวใจสาวน้อย?”

มาร์ชไอเบาๆ และพูดว่า “คุณพูดมากเกินไป” ในความเป็นจริงเขากำลังกังวลอยู่ในใจว่าจะมอบให้มีนาได้อย่างไร?

ชาร์วีปิดปากทันที และจดจ่อกับการขับรถ

แต่มาร์ชถามอีกครั้งว่า “คุณ คุณเคยให้ของขวัญผู้หญิงหรือไม่?”

“อ๊ะ แน่นอนว่าเคย ผู้หญิงอะไร ตราบใดที่ผู้หญิงยอมรับของขวัญของผมแล้ว ก็ไม่มีคนไหนที่ผมตามจีบไม่ติด” ชาร์วีกล่าวด้วยความภาคภูมิใจเล็กน้อย

“แล้วทำไมคุณยังไม่แต่งงานล่ะ?” มาร์ชถามอย่างเย็นชาว่า

ชาร์วีไม่ได้คิดถึงคำถามนี้อย่างจริงจัง “แต่งงานเหรอ? ไม่เคยคิดมาก่อนเลย อยู่คนเดียวมันอิสระแค่ไหน เห็นชอบใครก็สามารถตามไปจีบได้ ถ้าหมดความสนใจแล้วก็เลิกกันไป ทำไมต้องปล่อยให้ตัวเองอยู่กับต้นไม้ต้นเดียวล่ะ?”

“เจ้าชู้” มาร์ชมอบให้เขาหนึ่งคำด้วยความโกรธเคือง

ชาร์วีไม่ได้สนใจ และพูดว่า “คุณชาย คุณอายุน้อยกว่าผม ทำไมความคิดของคุณถึงเก่าแก่กว่าผม คุณคงถูกนายท่านล้างสมองไปแล้วใช่ไหม ตอนนี้มันสมัยไหนแล้ว คุณไม่รู้เลยว่า ผู้หญิงข้างนอกพวกนั้นใจกว้างมากกว่าผู้ชายอย่างเราเสียอีก”

“โอ้” เมื่อได้ยินเช่นนี้ มาร์ชก็ถามอย่างไม่สบายใจเล็กน้อยว่า “ผู้หญิงที่มีเรื่องแบบนั้นก่อนแต่งงาน มักจะมีแฟนมาหลายคนแล้วใช่ไหม?”

“แน่นอนอยู่ ไม่ลองคบดู ใครจะไปรู้ว่ามันเหมาะสมกันหรือไม่ ถ้าไม่เหมาะสมกัน การแต่งงานและใช้ชีวิตทั้งชีวิตของคุณเข้าไป คงลำบากกว่านี้” ชาร์วีกล่าวด้วยประสบการณ์ว่า

มาร์ชมองออกไปนอกกระจกรถ และพูดอย่างเฉยเมยว่า “แต่งงานแล้ว ก็จะขอหย่าได้ไม่ใช่เหรอ?”

“ใช่แล้ว คุณชายของผม รู้แจ้งแล้วในที่สุด” ชาร์วีหัวเราะแล้วพูดว่า

มาร์ชโยนแล็ปท็อปสีชมพูที่อยู่ในมือเขาไปข้างหนึ่ง แล้วก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง

ลึกล้ำ ลึกล้ำ! ชาร์วีคิดอยู่ในใจว่า ทำไมเขาถึงชอบเล่นความลึกล้ำอยู่เสมอ มาร์ชอายุยังน้อยขนาดนี้และก็เป็นผู้ใหญ่มากกว่าเขาอีก ผู้หญิงคนใดที่อยู่กับมาร์ชต่างจะรู้สึกเบื่อหน่าย

เมื่อมองดูตอนนี้ แม้ว่านายท่านของตระกูลธวัชพลังกรจะเป็นคนจัดการเรื่องงานแต่ง และให้มาร์ชแต่งภรรยาได้หนึ่งคน คาดว่าทั้งสองคนคงจะมีปัญหาร่วมกันมากมาย

เมื่อเห็นว่าเขาก็ถือว่าเป็นญาติเหมือนกัน เชาร์วีจึงพูดอย่างกล้าหาญว่า “คุณกำลังคิดว่าจะมอบแล็ปท็อปให้นายหญิงยังไง? อันที่จริงพวกคุณก็ได้เป็นสามีภรรยาแล้ว การให้ของขวัญกับเธอก็เป็นเรื่องปกติ แค่กลับบ้านแล้วมอบให้กับเธอโดยตรง........”

“ใครบอกว่าผมจะให้เธอ?” มาร์ชปฏิเสธโดยตรง

ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรก็ตาม ชาร์วียังคงสอนเขาต่อไปว่า “คุณไม่อยากจะสูญเสียตำแหน่งที่แข็งแกร่งของคุณต่อหน้าเธอ คุณสามารถมอบให้เธอในบริษัทแอมที และก็บอกว่าบริษัทเห็นเธอทำงานอย่างหนักเพื่อการออกแบบแฟชั่น และให้แล็ปท็อปเป็นรางวัล ให้เธอวาดภาพบนซอฟต์แวร์”

มาร์ชรู้สึกว่าวิธีนี้ไม่เลว แต่เขาก็ยังพูดอย่างเฉยเมยว่า “ทำไมเวลาปกติไม่เห็นคุณมีความคิดมากมายขนาดนี้? คุณควรใช้เวลามากขึ้นกับกิจการของNX Group และบริษัทจะพัฒนาได้ดียิ่งขึ้น”

“อ๊ะ อ๊ะ” ชาร์วีพ่นลมหายใจและหยุดพูด เขาไม่ชอบสิ่งที่น่ารำคาญในพวกนี้อยู่แล้ว และมันง่ายกว่าที่จะปฏิบัติตามคำสั่ง

มาร์ชเหลือบมองแล็ปท็อปสีชมพูที่วางอยู่ข้างๆ เขาอีกครั้ง และคิดหาวิธีส่งมอบให้มีนาได้แล้ว

เธอเฝ้าดูเมย์เปิดประตูโกดังอย่างไม่คุ้นเคย และเดินเข้าไปช่วยเมย์

หลังจากที่เดินเข้าไปในโกดังเปิดไฟแล้ว ก็พบว่ามีราวแขวนผ้าแบบเคลื่อนได้อยู่ด้านหน้าโกดัง มีเสื้อผ้าและกางเกงแฟชั่นทุกชนิดแขวนอยู่บนนั้นเต็มไปหมด ด้านหลังมีกล่องกระดาษแข็งขนาดใหญ่กองอยู่ น่าจะเป็นสินค้าที่ขายไม่ออก......

มีนาเดินไปที่แถวของไม้แขวนแบบเคลื่อนที่ได้ โดยต้องการดูตัวอย่างชุดแฟชั่นเหล่านี้ก่อน และหยิบขึ้นมาสองสามชิ้น แต่กลับพบว่ามีฝุ่นเกาะอยู่เต็มไปหมด

เธอหยิบชุดแฟชั่นชิ้นหนึ่งขึ้นมา แล้วถามอย่างแปลกใจว่า “นี่เป็นรุ่นล่าสุดของแบรนด์ระดับสากลที่ออกวางจำหน่ายในปีนี้ และเป็นเครื่องหมายการค้าของแบรนด์ด้วย โรงงานของพวกคุณได้รับอนุญาตจากแบรนด์ใหญ่ระดับสากลแล้วหรือไม่?”

เมย์ยิ้มอย่างเขินอายอยู่ที่ด้านข้างและพูดว่า “ฉันไม่รู้เรื่องนี้ดีนัก ฉันมัวแต่อยู่กับลูกๆของฉันทุกวัน ไม่เคยไปสนใจแบรนด์ใหญ่ๆ ในต่างประเทศอะไรเลย”

“อ้อ” มีนาคิดๆ แล้วมันก็ใช่ นางจึงเดินดูตามอัธยาศัย ยิ่งดูก็ยิ่งรู้สึกว่าผิดปกติ ในโกดังมีสินค้าแฟชั่นดังระดับนานาชาติมากมาย ล้วนมีป้ายแบรนด์ที่มีอันใหญ่โตทั้งนั้น ถ้าตัวเองไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญทางด้านนี้คงมองไม่ออกเลยจริงๆ ว่ามันเป็นของปลอม

โรงงานของกอล์ฟผลิตชุดแฟชั่นแบบไหนกันแน่?

ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงคำพูดที่นายท่านตำหนิพิมในวันนั้น ขโมยทรัพย์สินในการดูแลของคุณเอง ผลิตชุดแฟชั่นปลอมของแบรนด์หรู และขายให้กับตลาดระดับล่างเพื่อทำเงิน......

“เมย์ นี่มันไม่ถูกต้อง โรงงานของสามีคุณผลิตชุดแฟชั่นแบรนด์ปลอมและต่ำต้อย.......” เธอพูดและมองขึ้นไปที่เมย์ และพบว่ามีคนอีกสองสามคนที่สวมเครื่องแบบโรงงานอยู่ข้างหลังเธอซึ่งไม่รู้ว่าออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่

“ดูเหมือนว่าคุณไม่ใช่คุณนายที่ร่ำรวยธรรมดาเลย มีความรู้มากมายเกี่ยวกับชุดแฟชั่นเลยจริงๆ” เมย์หัวเราะเบาๆ และพูดว่า

มีนารู้สึกเพียงว่ามีบางอย่างผิดปกติและถามว่า “นี่พวกคุณกำลังจะทำอะไรเหรอ?”