สายเปย์เบอร์หนึ่ง นิยาย บท 83
บทที่ 83 เอาชีวิต!
ชายวัยกลางคนเอ่ยปากอย่างไม่ใส่ใจ พูดกับนักท่องเที่ยวที่ถอยหลบหนีจากรอบๆด้าน ภายใต้แว่นตาสีดำที่ยากจะเข้าใจ กลับปกปิดความสะอิดสะเอียนและการเหยียดหยามเอาไว้ไม่ได้
และความโอหังอวดดีนั้น ราวกับเกิดมาก็เป็นอย่างนี้เลยอยู่ในเส้นเลือดของเขาแต่แรกอยู่แล้ว!
“คุณเป็นใคร? ที่นี่เป็นแผ่นดินของหัวเซี่ย ไม่ยอมให้คุณมากำเริบเสิบสาน!” จู่ๆ ผู้ชายท่าทางแข็งแรงคนหนึ่งก็ยืนขึ้นมา หรี่ตาเล็กน้อย มองไปที่ชายวัยกลางคน
หัวเซี่ยเป็นบ้านเกิดของเขา เขาเป็นคนที่รักบ้านเกิดอย่างเต็มร้อย ไม่ยอมให้ชาวต่างชาติดูถูกเหยียดหยามประชาชนในบ้านเกิดของตนเองหรอก!
ชายวัยกลางคนกวาดสายไป สุดท้ายก็ไปตกอยู่ที่ร่างกำยำของชายคนนั้น สายตานั้น เย็นชาอย่างที่ยากจะเข้าใจได้
ชายวัยกลางคนจ้องมองอยู่ครู่หนึ่ง สายตาที่เย็นชา อย่างกะทันหัน ชายร่างกำยำคนนั้นถึงกับสะดุ้งโหยงไปทั่วทั้งร่าง ตัวสั่นเทิ้มด้วยความหวาดกลัว!
ในสายตาของเขาปรากฏความเหลือเชื่อออกมา เขาไม่นึกว่าจากสายตาของชายวัยกลางคน จะทำให้เขารู้สึกถึงความเย็นยะเยือกดุร้ายที่น่ากลัวจนตัวสั่น!
สายตาแบบนั้น ราวกับปีศาจน่ากลัวที่มาจากในนรก ทำให้ชีวิตนี้ของเขายากที่จะลืมเลือน!
สายตาของชายวัยกลางคนลึกล้ำราวกับดาบ ทันทีที่ให้ความสนใจ ก็เปลี่ยนเป็นความดุเดือดรุนแรง!
อุณหภูมิของบริเวณรอบๆลดลงอย่างรวดเร็ว อากาศราวกับมีดดาบนับไม่ถ้วนเตรียมการพุ่งออกมาอย่างไม่มีเหตุผล ทำให้ผิวหนังของชายร่างกำยำคนนั้นเจ็บปวด หวาดผวาอย่างบอกไม่ถูก!
ตามมาติดๆ ชายวัยกลางคนแค่เคลื่อนไหวอย่างกะทันหัน ก็กลายเป็นมองไม่ชัดเจน เคลื่อนไปทางคนรักชาติคนนั้น ลงมืออย่างรวดเร็ว!
ผู้ที่ได้เห็นทั้งหมดตกใจจนตัวสั่น ความว่องไวของชายวัยกลางคนรวดเร็วเกินไปแล้ว! แค่พริบตาเดียวก็ไปอยู่ต่อหน้าของคนรักชาติคนนั้นแล้ว ขายาวๆราวกับแส้เหล็กเส้นหนึ่งจู่โจมออกไป เตะเข้าไปที่หน้าอกของชายคนนั้นอย่างรุนแรง!
“พลั่ก”
คนรักชาติราวกับเป็นว่าวที่เชือกขาดหลุดลอยออกไป เพียงพอที่จะลอยออกไปถึงสามสิบกว่าเมตร!
“อ็อก!” คนรักชาติกระอักเลือดออกมาจากปาก! น่ากลัวเกินกว่าที่จะมองได้!
ในทันที ก็ตื่นตระหนกตกใจกันไปหมด สายตานับไม่ถ้วนเปลี่ยนเป็นความสะเทือนใจสุดขีด!
เหนือมนุษย์! นี่ยังเป็นคนอยู่อีกเหรอ!
ต่างประเทศ......ไม่นึกว่าจะมีสภาพไม่ปกติอย่างนี้!
“คนจีน......” ชายวัยกลางคนยื่นมือออกมา ยกนิ้วโป้งให้ร่างของคนที่นอนอยู่บนพื้นอย่างน่าเวทนาคนนั้น!
สายตาที่ตื่นตระหนกตกใจนับไม่ถ้วน ทั้งตกใจทั้งโมโห พวกเขาแต่ละคน ล้วนแต่โกรธเคืองชายวัยกลางคนอย่างมาก! แต่กลับไม่กล้าระบายความโกรธออกมา!
พวกเขาแต่ละคนต่างก็รู้สึกไร้เรี่ยวแรงอยู่ลึกๆ......ชายวัยกลางคนคนนี้ ไม่ใช่คนที่พวกเขาจะสามารถท้าทายได้จริงๆ!
เขาไม่ใช่คนทั่วไปตั้งแต่แรกอยู่แล้ว!
“เห็นแล้วสินะ คนจีน ยังคงอ่อนแออยู่เสมอ......ไม่รู้ว่าซื่อหลาง ทำไมถึงโดนลอบสังหารอยู่บนแผ่นดินนี้ได้......” ชายวัยกลางคนทอดถอนใจด้วยความหดหู่
“กล้าก็ทิ้งชื่อคุณเอาไว้ วันหน้าฉันจะเอาคืน!” คนรักชาติคนนั้นพ่นเลือดสดๆออกมา ปีนโซซัดโซเซขึ้นมา
ฝีเท้าของชายวัยกลางคนหยุดชะงัก หันกลับไป มองคนรักชาติคนนั้นที่จะยืนก็ยังยืนอย่างไม่มั่นคง เอ่ยปากอย่างเหยียดหยาม “จำชื่อฉันเอาไว้ โจวโจ้แห่งเชียนเย่ ฉันจะรอนาย”
โจวโจ้แห่งเชียนเย่ ท่านหลิวของเป่ยเฉินอีตาวหลิว!
ร่างทั้งสองฝั่งค่อยๆเดินออกไป ค่อยๆหายไปจากทางเข้าสนามบิน ทิ้งเอาไว้เพียงสายตาที่น่าตกตะลึงอย่างไม่มีอะไรมาเปรียบได้!
............
ณ คฤหาสน์ ลูกน้องคนหนึ่งเข้ามาในคฤหาสน์อย่างรีบร้อน มองไปที่หลีเช่าเทียน เอ่ยปากอย่างนอบน้อม “คุณชายครับ โจวโจ้แห่งเชียนเย่ เข้าเขตแดนหัวเซี่ยมาแล้วครับ”
“ไป ไปนัดพบเขา” หลีเช่าเทียนเอ่ยปากอย่างวางเฉย “ต่อให้ล้มเหลว ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน แต่ ฉันกลับคาดหวัง ว่าครั้งนี้โจวโจ้แห่งเชียนเย่ จะสามารถประสบความสำเร็จได้”
ในสายตาของหลีเช่าเทียนสุขุมใจเย็น ปรากฏความยากที่จะเข้าใจออกมาครู่หนึ่ง กี่วันมานี้เขา รอคอยมาโดยตลอด กำลังรอคอยนักดาบคนแรกของประเทศหมู่เกาะคนนี้!
เปรียบกับหลงซื่อหลางแห่งสำนักเชียนเย่คนๆนี้เหมือนกับเป็นลูกคนโปรดของพระเจ้า โจวโจ้แห่งเชียนเย่......เป็นนักดาบชั้นหนึ่งที่มีชื่อเสียงมาตั้งนานแล้ว วิธีใช้ดาบยอดเยี่ยม ไม่มีตัวเลือกไหนที่จะกำจัดตระกูลหลีได้ดีกว่านี้แล้ว!
มือทั้งสองของหลีเช่าเทียนพาดอยู่ด้านหลัง เดินออกไปจากคฤหาสน์ เข้าไปในรถเบนซ์สีดำ ออกไปสถานที่หนึ่งอย่างรวดเร็ว......
หลังจากโจวโจ้แห่งเชียนเย่เข้าพักในโรงแรม ไม่นานเท่าไหร่ ห้องก็โดนเคาะ
“คนจีน น่ารำคาญจริงๆ” ลูกน้องที่อยู่ข้างกายโจวโจ้แห่งเชียนเย่พูดอย่างโมโห
“ไปเปิดประตู พวกเรามาถึงเมืองจีน ก็เพื่อสืบเรื่องซื่อหลาง ไม่ได้นำกำลังคนมาเกินความจำเป็น ถ่อมตัวสักหน่อยจะดีกว่า” สายตาของโจวโจ้แห่งเชียนเย่แฝงความหมายไว้มากมาย ถ้าครั้งนี้เขานำกำลังคนมาไม่น้อย การได้พบคนจีน ก็คงจะโหดเหี้ยมอย่างโจ่งแจ้ง!
เปิดประตูห้อง ก็ปรากฏคนที่สวมชุดสีดำเป็นทางการคนหนึ่งที่ทางเข้า ก้มตัวคำนับ “พวกเราเป็นคนเยียนจิงตระกูลหลี พวกเราคุณชายหลี อยากจะขอพบคุณโจวโจ้สักหน่อย”
“ไม่ให้พบ” ลูกน้องคนนั้นเอ่ยปากอย่างเย็นชา สายตาเหยียดหยามดูถูกโดยสิ้นเชิง
“คุณโจวโจ้โอหังอวดดีจริงๆ แม้ว่าฉันจะนำข่าวคุณชายน้อยของพวกคุณมา ก็ไม่ยอมให้พบ” ในทันที ที่ทางเดิน เสียงจากด้านนอกก็ลอยเข้ามา เข้ามาในหูที่การได้ยินยอดเยี่ยมที่สุดของโจวโจ้แห่งเชียนเย่
ท่าทางของโจวโจ้แห่งเชียนเย่เปลี่ยนไปทันที รีบเดินไปที่ทางเข้า เห็นหลีเช่าเทียนพิงอยู่ที่ผนังของทางเดิน กำลังดึงซิการ์คิวบาอยู่ ค่อยๆพ่นควันออกมา บนใบหน้าที่หล่อเหลาสง่างาม เต็มไปด้วยความสบายใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สายเปย์เบอร์หนึ่ง