สายเปย์เบอร์หนึ่ง นิยาย บท 84
บทที่ 84 คุกเข่าลง!
ภายในคฤหาสน์ หลีชิงเยียนพวกเธอกำลังสนุกสนานเพลิดเพลินกับการดูโทรทัศน์
และเฉินเป่ย กำลังปอกผลไม้อย่างเอาอกเอาใจ แม้ว่าหลีชิงเยียนจะแสดงสีหน้าเย็นชาใส่เขา ก็ทำให้เขาเหมือนกับเป็นทากตัวหนึ่ง ที่สะบัดอย่างไรก็สะบัดไม่หลุด
อาจจะเป็นเพราะรายการวาไรตี้ในโทรทัศน์ตลกมาก หรืออาจจะเพราะหลีชิงเยียนอารมณ์ดี จึงได้เห็นรอยยิ้มบางๆปรากฏขึ้นที่มุมปากอยู่เป็นครั้งคราว
เฉินเป่ยที่อยู่ด้านข้างก็มองอย่างคลั่งไคล้ ความหวั่นไหวนั้น ท่านประธานเทพธิดา ยากที่จะมีรอยยิ้มปรากฏอยู่บนใบหน้า!
แม้จะเป็นสาวๆก็ไม่เคยได้เห็นท่าทางอย่างนี้ของเฉินเป่ย แต่แค่เพียงรอยยิ้มของหลีชิงเยียน ก็สามารถทำให้เฉินเป่ยหวั่นไหวจนกลายเป็นอย่างนี้ไปแล้ว
หากว่าสาวๆในตอนนี้ ได้เห็นฉากนี้ ต้องสงสัยอย่างแน่นอน ว่านี่คือเฉินเป่ยตัวจริงหรือเปล่า
ราชานักสู้ที่เคยสงบเยือกเย็นไม่มีใครต่อกรได้คนนั้น ตอนนี้กลับกลายเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านฝ่ายหญิง ทั้งวันเอาแต่มองหน้าของท่านประธานเทพธิดาอย่างระมัดระวัง......นี่คงเป็นการเล่นตลกครั้งใหญ่จากสวรรค์อย่างแน่นอน!
เฉินเป่ยกำลังปอกผลไม้อยู่ วันนี้ทั้งวัน หลีชิงเยียนไม่สนใจเขาเลย
ท่านประธานเทพธิดาโมโหขึ้นมา ก็ทำให้เฉินเป่ยถึงกับตัวสั่น ไม่กล้าส่งเสียงสักนิด
เปลี่ยนเป็นแต่ก่อนตอนที่เฉินเป่ยยังไม่กลับมาที่หัวเซี่ย ขุนศึกระหว่างประเทศกลุ่มใหญ่เคยล้อเล่นหลังจากดื่มเหล้าครั้งหนึ่ง สามารถทำให้เฉินเป่ยกลัวคนพวกนั้นจนตัวสั่น......คาดว่าคงยังไม่เกิดสินะ!
แต่ตอนนี้ เฉินเป่ยราวกับเป็นคนรับใช้ที่อยู่ในครอบครัวของหลีชิงเยียนไปแล้วจริงๆ มองสีหน้าท่าทางของหลีชิงเยียนอย่างระมัดระวัง
จู่ๆ หลีชิงเยียนก็บิดขี้เกียจ แล้วมองไปด้านข้างดูซูเหลยที่อ่อนแอ ถามอย่างเป็นห่วง “ซูเหลย สุขภาพเป็นอย่างไรบ้างแล้ว ถ้าไม่ไหวก็ไม่ต้องฝืนนะ ฉันจะช่วยประคองเธอขึ้นข้างบน”
ซูเหลยที่ใบหน้าขาวซีดส่ายหน้า ฝืนยิ้มออกมาอย่างอ่อนเพลีย “ประธานหลี ฉันไม่เป็นไรค่ะ ฉันดูโทรทัศน์อยู่ตรงนี้สักครู่ เดินๆหน่อย เดี๋ยวก็ฟื้นตัวแล้วค่ะ”
“อื้ม”
หลีชิงเยียนพยักหน้า ไม่รู้เลยสักนิดว่า ด้านนอกคฤหาสน์ มียามที่คอยระวังภัยกี่คนแล้ว ที่ล้มลงอย่างน่าเศร้า
และในเวลานี้เฉินเป่ยที่กำลังปอกผลไม้ จู่ๆ มีดปอกผลไม้ของเฉินเป่ยก็หยุดชะงัก เปลือกแอปเปิลที่บางราวกับปีกจั๊กจั่น ขาดออกจากกันทันที
ในดวงตาที่สงบนิ่งทั้งคู่ของเฉินเป่ย จู่ๆก็ปรากฏความหนาวเย็นอย่างบอกไม่ถูก จึงเงยหน้า มองความมืดนอกหน้าต่างที่ทอดยาวอย่างไม่สิ้นสุด มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย
เฉินเป่ยวางแอปเปิลลง มองไปที่หลีชิงเยียน ค่อยๆกล่าวขึ้น “ประธานหลี ผมไปห้องน้ำนะ ครู่เดียวเดี๋ยวกลับมา”
หลีชิงเยียนไม่ได้สนใจเขา เพียงทิ้งด้านหลังแสนสวยที่ทำให้คนหลงใหลเอาไว้เท่านั้น
เฉินเป่ยเดินไปตามบันไดที่วนรอบ ครู่เดียวก็ถึงชั้นสองแล้ว
............
ด้านนอกคฤหาสน์ โจวโจ้แห่งเชียนเย่กวัดแกว่งดาบยาว กลายเป็นเงาสีดำ ท่ามกลางม่านราตรีสีดำขลับที่ลึกล้ำ ร่างที่ก่อเหตุร้ายกลับเปล่งประกาย!
ความเร็วของโจวโจ้แห่งเชียนเย่รวดเร็วเกินไป แค่พริบตาก็จัดการยามกี่คนนั้นได้อย่างเงียบเชียบ
และในตอนที่โจวโจ้แห่งเชียนเย่เข้าไปใกล้คฤหาสน์ ทันใดนั้น ต้นหญ้าที่อยู่ด้านข้างก็สั่นไหว!
โจวโจ้แห่งเชียนเย่หน้าถอดสี เขาไม่ได้คาดการณ์มาอย่างสิ้นเชิง ว่าที่นี่จะติดตั้งด่านลับเอาไว้!
แต่เดิมเขาคิดว่าที่นี่เป็นจุดลับตาคน จึงสามารถยืมจุดบอดนี้ แอบซ่อนตัวเข้ามาในคฤหาสน์โดยตรง......ผลลัพธ์ กลับไม่คิดว่าจะโดนพบเสียแล้ว!
“ไอ้โง่เอ๊ย!” โจวโจ้แห่งเชียนเย่ตะโกนเสียงต่ำออกมา ดาบยาวในมือแกว่งขึ้นแกว่งลง ตัดทิ้งทันที!
“มีคนบุกรุก!” ยามคนนั้นตะโกนเสียงดังเฉียบขาด เพิ่งจะพูดจบ กลิ่นคาวเลือดก็แพร่กระจายออกมา ร่างโดนแยกเป็นสองท่อน!
“ซวยแล้ว!” โจวโจ้แห่งเชียนเย่ใจสั่น ในทันทีที่ยามคนนั้นส่งเสียงเตือนยามที่ปฏิบัติการตามแต่ละมุมของคฤหาสน์ ก็ทยอยกันถือกระบองไฟฟ้าแรงสูงเข้ามาโจมตีโจวโจ้แห่งเชียนเย่!
โจวโจ้แห่งเชียนเย่กวาดสายตา แล้วชะงักงันทันที!
เดิมที เขาไม่ระวังตัวจึงโดนพบเข้า แต่ คฤหาสน์นี้ในทุกจุดที่ลับตาก็จัดคนเอาไว้แล้ว...... ก็บอกได้ว่า เพียงแค่ตนเองเข้าใกล้คฤหาสน์ ก็ต้องโดนพบเข้าอยู่แล้ว!
การวางแผนที่รอบคอบสมบูรณ์แบบอย่างนี้......แม้ว่าโจวโจ้แห่งเชียนเย่จะไม่เคยเจอมาก่อน แต่คนวางแผน......จะต้องเป็นมือหนึ่งแน่ๆ!
“คนจีน โดนโจมตีทีเดียวก็ทนไม่ได้แล้ว!” ดวงตาทั้งคู่ของโจวโจ้แห่งเชียนเย่จ้องมอง หน้าตาดุร้ายพุ่งออกมา!
มือทั้งคู่ของเขาที่ถือดาบเอาไว้ ดาบที่กวัดแกว่งออกมาอย่างน่าสะพรึงกลัว ความเร็วของดาบรวดเร็วเกินไป หลบไม่พ้นอยู่แล้ว!
“ตายซะตายซะ!” โจวโจ้แห่งเชียนเย่ตะโกนออกมาอย่างเย็นชา ดวงตาแดงๆทั้งคู่ โดนสวมรอยด้วยความบ้าระห่ำที่สะเทือนขวัญ ความโหดร้ายที่น่ากลัวปะทุออกมาจากทั่วทั้งร่างและความรวดเร็วที่ทำให้ประหลาดใจ!
“ซวบ!”
ดาบพุ่งออกไปอย่างอิสระ ในทันที ที่นี่ก็เหมือนกลายเป็นนรกไปแล้ว!
เสียงร้องอย่างน่าเวทนานับไม่ถ้วนดังขึ้นจากรอบด้าน โจวโจ้แห่งเชียนเย่ยืนอย่างอวดดีอยู่ท่ามกลางพวกเขา ราวกับเป็นปีศาจ!
“เกิดอะไรขึ้น?”
ด้านในคฤหาสน์ หลีชิงเยียนได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวจากด้านนอก มองไปทางซูเสี่ยวหยุนกับซูเหลยด้วยความสงสัย “พวกเธอได้ยินเสียงอะไรไหม?”
“เหมือนจะได้ยินนะ......”ซูเสี่ยวหยุนตั้งใจฟังอยู่ครู่หนึ่ง กล่าวขึ้นอย่างลังเล
แต่ซูเหลย สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย พูดขึ้นอย่างเป็นนัย “แย่แล้ว”
ในทันที ซูเหลยก็ลุกขึ้น แม้ว่าร่างกายที่อ่อนแอจะถ่วงเอาไว้ แต่ก็ไม่ลังเลที่จะรีบเดินไปห้องควบคุมตรวจตรา!
“ซูเหลย ร่างกายของเธอยังอ่อนแออยู่นะ~” หลีชิงเยียนเอ่ยปากอย่างเป็นกังวล เหยียบสลิปเปอร์ตึงๆๆตามหลังไปติดๆ กังวลว่าซูเหลยจะหกล้มอย่างกะทันหัน
ซูเหลยพุ่งเข้าไปในห้องควบคุมตรวจตรา มองไปที่เครื่องติดตามเครื่องหนึ่ง แล้วสีหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างมาก!
“นี่......ทำไมถึงเป็นอย่างนี้!” หลังจากที่หลีชิงเยียนเข้ามา เห็นฉากนี้แล้ว ดวงตาสวยๆก็ชะงักงันทันที!
ในเครื่องติดตาม ทุกที่ล้วนแต่เป็นศพกับกองเลือด ยามคนหนึ่งกำลังพุ่งเข้าไปที่ร่างนั้น......แต่กลับพลาดท่าเสียทีอย่างง่ายดาย! โดนฆ่าอย่างรวดเร็ว!
“ผลุบฉึก!”
ยามคนหนึ่งโดนดาบยาวแทงทะลุ กลิ่นคาวเลือดกระจายไปทั่ว ฉากโหดเหี้ยมที่ทำให้ตื่นตกใจ ก็ซ่อนกล้องวงจรปิดเอาไว้ทันที......
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สายเปย์เบอร์หนึ่ง