สักวารัก อาบแผ่นดิน นิยาย บท 12

“ธูปหอมเม็ดนี้ของข้าเป็นของที่ทำขึ้นมาพิเศษ ลองดูก็ไม่มีอันใดเสียหายสักหน่อย” เฟิ่งหมิงชียื่นให้กับกุ้ยกงกงไป

กุ้ยกงกงจ้องมองมู่หรงเซียวทีหนึ่ง ถึงจะรับไว้แล้วเอาเข้าไปจุดไว้ในเตาจุดกำยาน

ไท่ว่างหวงนอนหลับตาอยู่บนเตียง

เฟิ่งหมิงชีเพิ่งฝังเข็มขับพิษเลือดหลายหยดออกมาให้เขา ร่างกายของเขาอ่อนแอจึงต้องค่อย ๆ ขับพิษให้เขาไปทีละนิด มิฉะนั้นจะทนไม่ไหว

ตอนนี้เพิ่งทานโจ๊กรังนกเข้าไปแล้วก็นอนพัก

ในเตากำยานค่อย ๆ มีกลิ่นหอมโชยออกมา ในอากาศมีกลิ่นหอมสดชื่นแผ่ซ่านอยู่เสี้ยวหนึ่ง

ผ่านไปไม่นานก็กระจายไปเต็มห้อง

เฟิ่งหมิงชี มู่หรงเซียวและกุ้ยกงกง ทั้งสามคนยืนมองอยู่ด้านข้างอย่างเงียบ ๆ

“อ้า……แมงป่องพิษ!”

กุ้ยกงกงเห็นแมงป่องพิษสีดำตัวหนึ่งคลานออกมาจากผ้านวมของไท่ว่างหวง ก็ตกใจจนกรีดร้องขึ้นมาทันที

เสียงร้องของขันทีเหมือนเสียงของไก่ตัวผู้ เสียงทั้งแหลมและสูง

คนฟังจนแสบหู เฟิ่งหมิงชีปิดหูไว้อัตโนมัติ พอเห็นแมงป่องพิษตัวนั้นก็รู้สึกขนหัวลุกซู่ไปหมด คิดไม่ถึงว่าจะมีคนโหดเหี้ยมได้เพียงนี้ ถึงกับแอบซ่อนแมงป่องพิษไว้ในผ้านวมของไท่ว่างหวง

แมงป่องพิษตัวนั้นขนาดใหญ่เท่าประมาณนิ้วโป้ง แต่กลับมีพิษรุนแรงมาก

โชคยังดีที่มีแค่ตัวเดียว ถ้าเกิดมีเยอะมาก ไท่ว่างหวงก็คงจะเสียชีวิตไปตั้งนานแล้ว

สายตาของมู่หรงเซียวมืดมนลง หยิบมีดสั้นออกมาแล้วเดินหน้าเข้าไปแทงแมงป่องพิษตัวนั้นจนตาย จากนั้นก็นำซากศพของแมงป่องพิษไปที่ห้องทรงงาน

ในเมื่อมีหลักฐานแล้ว งั้นก็สามารถยืนยันได้แล้วว่าเรื่องที่ไท่ว่างหวงถูกวางยาพิษนั้นไม่เกี่ยวข้องกับจวนเลี่ยอ๋อง

ฮ่องเต้ไม่ชอบขี้หน้าเขามาตลอด

ตอนนี้ฮ่องเต้ยังไม่ได้แต่งตั้งรัชทายาท จึงอดไม่ได้ที่จะต้องคิดมาก

ซึ่งคิดว่าเขาเป็นคนสั่งให้เฟิ่งหมิงชีไปใกล้ชิดไท่ว่างหวง เพื่อที่จะแอบเอาใจไท่ว่างหวงไว้

“กุ้ยกงกง ทำไมท่านถึงได้ขี้ขลาดเช่นนี้?” พอมู่หรงเซียวไปแล้ว เฟิ่งหมิงชีจ้องมองกุ้ยกงกงที่สีหน้าขาวซีดแล้วก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้นมา

กุ้ยกงกงลูบหน้าอกเล็กน้อย “หวางเฟย นั่นมันแมงป่องพิษนะ จะไม่ให้ข้าน้อยกลัวได้อย่างไร?”

เฟิ่งหมิงชีจ้องมองไท่ว่างหวงทีหนึ่ง สายตาก็เคร่งขรึมลง “นี่ตกลงใครกันนะที่โหดร้ายมากขนาดนี้ ถึงมาทำร้ายไท่ว่างหวงแบบนี้ได้?!”

แมงป่องพิษได้ผ่านการฝึกฝนมาแล้ว มันสามารถควบคุมพิษของตัวเองได้ จึงไม่ทำให้ไท่ว่างหวงตายไปในทันที

กุ้ยกงกงเดินหน้าเข้าไปกระชับผ้านวมให้ไท่ว่างหวงเล็กน้อย “ข้าน้อยเองก็ไม่ทราบ หลายปีมานี้เจ้านายถูกโรครุมเร้าจนเหมือนตายทั้งเป็น กว่าหวางเฟยจะมารักษาจนเห็นผลได้ขึ้นมา และสามารถทำให้เจ้านายนอนหลับสบายได้สักตื่น แต่ใครจะไปรู้ว่าผ่านไปแค่คืนเดียวก็กลายเป็นแบบนี้ไปอีกแล้ว!”

กุ้ยกงกงไม่ได้พูดให้ตรงจุด

แต่เฟิ่งหมิงชีรู้สึกว่าเรื่องมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น

ไม่ได้ต้องการจะต่อต้านนางกับไท่ว่างหวง งั้นก็ต้องต่อต้านจวนเลี่ยอ๋องแล้ว

แคว้นเป่ยฉียังไม่ได้แต่ตั้งองค์รัชทายาท พอองค์ชายทุกคนพอเติบใหญ่ขึ้นก็ถูกแต่งตั้งให้เป็นอ๋อง แล้วให้ย้ายออกจากพระราชวังไปสร้างจวนของตัวเอง

ที่ฮ่องเต้ทำแบบนี้ก็เพราะยังไม่มีความตั้งใจที่จะแต่งตั้งรัชทายาท

ดังนั้นองค์ชายทุกคนจึงถูกแต่งตั้งให้เป็นอ๋องในราชวงศ์ ดูเหมือนจะไม่มีโอกาส แต่ทุกคนกลับมีโอกาสเหมือนกันหมด

เฟิ่งหมิงชีที่มีฐานะเป็นเลี่ยหวางเฟย เพราะมีวิชาการแพทย์แล้วได้ช่วยชีวิตไท่ว่างหวงในงานเลี้ยงเอาไว้ จึงได้รับความสนใจจากไท่ว่างหวง

แล้วในเรื่องการแต่งตั้งองค์รัชทายาทนี้ ไท่ว่างหวงก็มีสิทธิ์มีเสียงอยู่ด้วยเช่นกัน

ใครสามารถได้รับความสนใจจากไท่ว่างหวงได้ ก็มีความเป็นไปได้สูงที่จะได้เข้ามาอยู่ในตำหนักตงกง

เพราะว่าฮ่องเต้เป่ยอู่เป็นลูกกตัญญูคนหนึ่ง เขาเคารพนับถือไท่ว่างหวงมาก เรื่องที่จะแต่งตั้งรัชทายาทนี้จะต้องไปถามท่านแน่นอน งั้นถ้าไท่ว่างหวงสนใจใครมาก คนนั้นก็จะมีโอกาสสูงที่สุด

มู่หรงเซียวไม่ได้รับความรักจากฮ่องเต้เป่ยอู่ ทีแรกเป็นคนที่ไม่มีโอกาสที่สุดแล้ว

แต่ตอนนี้เพราะความเกี่ยวข้องกับเฟิ่งหมิงชี ไท่ว่างหวงจึงเริ่มสนใจเขาขึ้นมาแล้ว

บวกกับเขามีผลงานออกมาเรื่อย ๆ และในมือมีอำนาจทหารอยู่ด้วย

ไม่ได้เป็นเลี่ยอ๋องคนที่ไม่ได้รับความรักเมื่อสามปีก่อนแล้ว

งั้นคนอื่น ๆ ก็จะต้องเริ่มหวาดระแวงแล้ว

เฟิ่งหมิงชีครุ่นคิดมาถึงตรงนี้ ก็อดไม่ได้ที่กระดกลิ้นขึ้นมา การแย่งชิงตำแหน่งรัชทายาทของเหล่าองค์ชายนี้อันตรายอย่างใหญ่หลวงจริง ๆ

ไม่มีการคำนึงถึงสายใยความเป็นญาติเลยสักนิด แม้แต่เสด็จปู่ก็ยังลงมืออย่างโหดเหี้ยมได้ เห็นได้ชัดเลยว่าคนที่อยู่เบื้องหลังจิตใจจะต้องโหดร้ายมากแน่

แล้วเมื่อสามปีก่อน จวนเฟิ่งอ๋องถูกล้างตระกูลและเนรเทศชั่วข้ามคืน จะมีความเกี่ยวข้องกันการแย่งชิงตำแหน่งรัชทายาทนี้ด้วยหรือเปล่า?!