สักวารัก อาบแผ่นดิน นิยาย บท 13

สรุปบท บทที่ 13 แอบใช้กำลังส่วนตัว   : สักวารัก อาบแผ่นดิน

สรุปเนื้อหา บทที่ 13 แอบใช้กำลังส่วนตัว    – สักวารัก อาบแผ่นดิน โดย ดาวตา

บท บทที่ 13 แอบใช้กำลังส่วนตัว    ของ สักวารัก อาบแผ่นดิน ในหมวดนิยายนิยายย้อนยุคทะลุมิติ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ดาวตา อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

อานอ๋องวิ่งไปถึงตำหนักหลงซินก็เปิดปากพูดขึ้นว่า “เฟิ่งหมิงชี เจ้าวางยาพิษใส่เยว่เอ๋อร์ ตอนนี้เจ้าต้องไปขอโทษนางที่จวนเสิ่น แล้วข้าจะไม่ถือโทษโกรธเจ้าเรื่องนี้อีก”

เฟิ่งหมิงชีเพิ่งกลับมาจากห้องยา กำลังรู้สึกเหนื่อยล้ามาก

อานอ๋องมาถึงก็พูดจาหยิ่งยโส เสียงดังเอะอะโวยวายใส่นาง

เฟิ่งหมิงชีสีหน้าเคร่งขรึมลงแล้วเหล่ตามาเขาทีหนึ่ง “ขอโทษเรื่องอันใดกัน?”

“เมื่อวานที่เจ้าวางยาใส่เยว่เอ๋อร์ เยว่เอ๋อร์เป็นคนจิตใจดีจึงไม่เอาเรื่องกับเจ้า แต่ข้าไม่ได้เป็นคนพูดง่ายขนาดนั้น วันนี้เจ้าต้องไปขอโทษนางให้ได้ มิฉะนั้นอย่ามาโทษข้าว่าไม่เกรงใจเจ้านะ!” อานอ๋องสวมใส่ชุดคลุมสีเขียวอ่อนทั้งตัว บนศีรษะประดับด้วยรัดเกล้าสีเงินลายดอกบัว เสริมให้บุคลิกที่หยิ่งยโสของเขาดูข่มผู้คนมากยิ่งขึ้น

เฟิ่งหมิงชีมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าไปทีหนึ่ง ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มเย็นขึ้นมา และไม่อยากเสวนากับคนโง่แบบเขาอีก

อานอ๋องโกรธจนถลึงตาโตขึ้นมา “เจ้าหัวเราะอันใด?”

เขาไม่ได้โง่ แน่นอนว่าดูออกอยู่แล้วว่าเฟิ่งหมิงชีกำลังเยาะเย้ยเขาอยู่

“อานอ๋องข้าว่าท่านน่าจะไปตรวจสายตาดูสักหน่อยนะ หรือไปก็กลับไปทานวอลนัทเยอะ ๆ บำรุงสมองสักหน่อยก็ดี” เฟิ่งหมิงชีเอี้ยวตัวเดินผ่านเขาไป และแอบส่ายหน้าเล็กน้อย

“เฟิ่งหมิงชีเจ้ากล้าด่าข้าว่าไม่มีสมองหรือ!” อานอ๋องโกรธมากกระโดดขึ้นมาก็จะลงมือเลย

ร่างกายเฟิ่งหมิงชีรีบถอยหนีไปอย่างรวดเร็ว ขณะที่ดีดนิ้วก็มีเข็มเงินเล่มหนึ่งบินไปปักอยู่บนตัวอานอ๋อง เขาขยับเขยื้อนไม่ได้ทันที

“เฟิ่งหมิงชีเจ้าทำอันใดกับข้า?” อานอ๋องเบิกตากว้าง โมโหขึ้นมาเหมือนหมีกริซลีอารมณ์ร้ายตัวหนึ่ง

ดวงตาทั้งคู่ของเฟิ่งหมิงชีเย็นชาลง แล้วยิ้มเย็นออกมาคำหนึ่ง “อยากให้ข้าไปขอโทษเสิ่นชิวเยว่งั้นหรือ?”

“เจ้า……เจ้า……เจ้าจะทำอันใด!”

อานอ๋องถูกท่าทางที่แสยะยิ้มแบบนั้นของนางทำให้ตกใจจนสะดุ้ง แล้วรู้เหมือนจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแล้ว จากนั้นก็เห็นอยู่ ๆ ในมือนางหยิบหนูที่ร้องจี๊ด ๆ ออกมา พอเขาเห็นแล้วก็กลืนน้ำลายอัตโนมัติ และอดไม่ได้ที่จะกรีกร้องออกมา “ว้าย……อย่าเข้ามานะ……”

เฟิ่งหมิงชียิ้มแฉ่งแล้วถือหนูตัวเล็กแกว่งไปมาต่อหน้าเขา “ดูท่าอานอ๋องจะเป็นคนขี้กลัวมากเลยนะ ข้ารู้สึกสงสัยแล้วซิว่าท่านไปเอาความกล้าจากไหนมาหาเรื่องข้าได้?”

อานอ๋องตกใจจนสีหน้าขาวซีด สายตาจ้องมองไปที่หนูตัวนั้นที่ร้องจี๊ด ๆ อยู่อย่างหวาดกลัว ผ่านไปครู่หนึ่งหนูก็ตัวแข็งทื่อตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเลย ทำให้เขารู้สึกขนลุกไปทั้งตัวเลย

“เฟิ่ง……เฟิ่งหมิงชี……เจ้า……”

เฟิ่งหมิงชีจับหางหนูไว้แล้วมองดูทีหนึ่ง น้ำเสียงดูตื่นตกใจ “นี่แค่ครู่เดียวเอง ก็ตายแล้วหรือ ดูท่าพิษแมงป่องนี่จะรุนแรงมากเลยนะ”

พูดแล้วก็เงยหน้าขึ้นมายิ้มแฉ่งให้อานอ๋อง แล้วเอาหนูที่ตายแล้วตัวนั้นวางลงบนฝ่ามือเขา “ข้ายังต้องไปต้มยาให้เสด็จปู่อีก รบกวนอานอ๋องช่วยเอาไปฝังให้หน่อยนะ!”

อานอ๋องร่างกายแข็งทื่อไปไม่กล้าขยับเขยื้อน ลูกตาเลื่อนมองต่ำลงทีหนึ่ง แล้วตาทั้งคู่ก็กรอกขึ้นไป และล้มหยางหลังไปเลย

เฟิ่งหมิงชีฮัมเพลงเบา ๆ ไปเดินเข้าห้องไปกะว่าจะไปนอนหลับให้สบายสักตื่น

……

“สามหาว นางสามหาวเทานไปแล้วจริง ๆ!”

อานอ๋องถูกคนหามไปที่ตำหนักของซูเฟย พอซูเฟยเห็นลูกชายถูกเฟิ่งหมิงชีกลั่นแกล้งจนหมดสติไปก็โมโหจนตบโต๊ะและก่นด่าเสียงดังขึ้นมาทันที “ทหาร ไปจับตัวเลี่ยหวางเฟยมาให้ข้าเดี๋ยวนี้!”

“เหนียงเหนียง เลี่ยหวางเฟยอยู่ที่ตำหนักหลงซิน มีไท่ว่างหวงคอยหนุนหลังอยู่ ไปจับตัวคนมาแบบนี้คงจะไม่ดีเท่าไหร่” มามาคนสนิทที่อยู่ด้านข้างขัดขวางไว้ทันที

ซูเฟยเองก็โกรธจนเสียสติไปแล้ว พอสงบสติลงแล้วมาลองคิดดูก็รู้สึกว่ามีเหตุผล นางพูดขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชาและเคร่งขรึมว่า “เจ้าส่งคนไปที่ตำหนักหลงซินแล้วบอกว่าข้าไม่สบาย จึงขอเชิญเลี่ยหวางเฟยมาดูสักหน่อย”

มามาแววตาสั่นไหวครู่หนึ่ง “บ่าวเข้าใจแล้ว เหนียงเหนียงใจเย็น ๆ ก่อน เดี๋ยวบ่าวจะรีบไปเชิญเลี่ยหวางเฟยมาเดี๋ยวนี้เลย”

“เฟิ่งหมิงชีเจ้าคนชั้นต่ำคนนั้น จวนเฟิ่งอ๋องไม่อยู่แล้ว ยังใจกล้ามากลั่นแกล้งลูกชายข้าอีก ข้าไม่มีทางปล่อยนางไปแน่” ซูเฟยนั่งลงไป แล้วลูบใบหน้าอานอ๋องเล็กน้อย รู้สึกสงสารจับใจ เงยหน้าขึ้นมาดวงตามีประกายความโหดเหี้ยมพาดผ่านไปเสี้ยวหนึ่ง

เฟิ่งหมิงชีกำลังนอนกอดหมอนหลับสบายอยู่ ในขณะนั้นเองก็ถูกสาวใช้เขย่าตัวจนตื่น “จวิ้นจู่รีบตื่นเร็ว ซูเฟยเหนียงเหนียงมาเชิญให้ไปเข้าเฝ้าแล้ว”

เฟิ่งหมิงชีตื่นขึ้นมาแล้วขยี้ตาเล็กน้อย “ซูเฟยหรือ? ซูเฟยเชิญข้าไปด้วยเรื่องอันใดกัน?”

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สักวารัก อาบแผ่นดิน