สัมพันธ์สวาท นิยาย บท 27

พ่อมีท่าทางที่กำลังคิดหนักอีกครั้งก่อนจะตอบ

“ก็ได้” น้ำเสียงเคร่งขรึมของพ่อเอ่ยขึ้น ฉันสังเกตเห็นพ่อลอบถอยหายใจออกมาเบา ๆ ตอนที่พูด

“พ่อ , คุณ !!” ฉันกับแม่พูดออกมาพร้อมกัน

“ยังไงก็มีลูกด้วยกันแล้ว” พ่อพูดต่อ ฉันดูออกว่าพ่อไม่ได้อยากให้ฉันจดทะเบียนกับเขา แต่มันต้องมีอะไรสักอย่างที่ทำให้พ่อไม่กล้าที่จะขัด

“หึ !!” กำปั้นหัวเราะออกมาในลำคอเบา ๆ แล้วเอื้อมมือมาจับมือฉันแล้วออกคำสั่ง “กลับ !!”

“ไม่ ฉันจะไม่ไปไหนกับนายทั้งนั้น” ฉันโวยวายออกมาเสียงดัง “เรื่องทุกอย่างมันเป็นยังไง นี่ไม่มีใครคิดจะเล่าให้หนูฟังหน่อยหรอคะ”

ฉันมองหน้าพ่อกับแม่สลับกัน ทั้งสองเอาแต่เงียบ สรุปจะปล่อยให้ฉันงงกับสิ่งที่ทุกคนพูดกันอยู่แบบนี้งั้นหรอ !!

“ถ้าแกจะไปแกก็ไป ลูกสาวของฉันต้องอยู่ที่นี่” แม่เอื้อมมือจะมาจับมือฉัน แต่ร่างของฉันถูกกำปั้นกระชากจนเซถอยหลังไปทำให้แม่คว้ามือมาจับฉันไม่ทัน

“เธอเป็นลูกสาวของคุณก็ใช่ แต่เธอก็เป็นเมียผมเหมือนกัน” กำปั้นแสยะยิ้มที่แสนจะเลือดเย็นออกมา “ผัวเมียกัน ต้องอยู่ด้วยกันถูกมั้ยครับ ?”

“ยังไม่จดทะเบียนสมรสกัน ฉันจะไม่ปล่อยให้ลูกสาวฉันไปกับแกแน่ !!” แม่พูดทุกอย่างและพยายามจะไม่ยอมปล่อยให้ฉันไปกับเขาง่าย ๆ

“ฉันจะอยู่บ้าน” ฉันพูดขึ้นมาอีกเสียงพยายามจะแกะมือกำปั้นที่จับแขนฉันเอาไว้ออก แต่ยิ่งพยายามจะแกะเขาก็ยิ่งบีบแขนของฉันแน่นขึ้น “ฉันเจ็บนะ !!”

ไม่ว่าฉันจะพยายามแกะมือออก หรือจะพูดยังไง ดูท่าแล้วเขาก็คงจะไม่ยอมปล่อยฉันอยู่ที่บ้าน

“ได้ !! งั้นผมจะจดทะเบียนวันนี้” กำปั้นพูด เขาหันมามองหน้าฉันแว่บหนึ่งแล้วค่อย ๆ ปรายตาไปมองพ่อกับแม่ “ที่นี่ วันนี้ ตอนนี้”

เขาย้ำอีกครั้ง

ทุกอย่างมันเหมือนถูกเขาเตรียมการเอาไว้แล้ว เหมือนเขารู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น และเขารู้ว่าจะต้องจัดการมันยังไง

กำปั้นก้มหน้าลงไปหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาแล้วกดโทรออกไปหาใครสักคน ไม่นานเขาก็พูดกับใครสักคน ให้มาที่บ้านฉันตอนนี้ด่วน และเขาเรียกคนปลายสายว่า ‘อา’ ด้วย

กำปั้นกดวางสาย เขาดึงฉันให้เดินตามเขาไปนั่งบนโซฟาตัวใหญ่ ฉันเลี่ยงไม่ได้ที่ต้องนั่งลงข้าง ๆ กับเขาเพราะมือยังถูกเขาจับเอาไว้อยู่

ขาแกร่งของกำปั้นถูกเขายกขึ้นมาไคว่ห้าง ก่อนที่เขาจะพูดกับพ่อแม่ฉัน “เชิญนั่งสิครับ”

เขาเอ่ยปากเชิญพ่อกับแม่ของฉันมานั่ง ทำราวกับว่านี่มันเป็นบ้านของเขาเอง แม่มองกำปั้นตาเขม่ง สายตาของแม่มันบอกว่าไม่ชอบขี้หน้าเขามากขนาดไหน

“คุณคะ ฉันมีเรื่องจะคุยด้วยหน่อย” แม่บอกพ่อ พูดจบแม่ก็เดินนำออกไปจากห้อง พ่อหันมามองฉันกับกำปั้นก่อนจะลอบถอนหายใจออกมาเบา ๆ แล้วเดินตามแม่ออกไป

“นี่มันอะไรกัน พ่อฉันไปทำอะไรให้นาย!!” เมื่อไม่มีใครอยู่แล้วฉันก็เปิดประเด็นถามผู้ชายที่นั่งทำตัวชิว ๆ อยู่ข้าง ๆ กับฉันทันที

“ให้พ่อกับแม่เธอพูดคงจะดีกว่าฉันพูด เพราะเธอคงไม่เชื่อฉัน จริงมั้ย ?” กำปั้นเลิกคิ้วขึ้นเชิงถาม มันก็อาจจะใช่ ถ้าสิ่งที่เขาพูดไม่ไม่มีความน่าเชื่อถือ

“คงงั้น แต่แม่นายเอง....”

“เธอไม่มีสิทธิ์พูดถึงแม่ฉัน !!” กำปั้นตวาดเสียงแข็ง เขาขบกรามแน่นแววตาเต็มไปด้วยความโกรธก่อนจะหันหน้าหนีฉันไปทางอื่น นี่ขนาดว่าฉันยังไม่พูดอะไรไม่กี่ออกไปเลยนะ

“ทำไม ?” ฉันถามเขา “ยอมรับความจริงไม่ได้งั้นหรอว่าแม่นายเป็นเมียน้อย....อื้อ !!”