สัมพันธ์สวาท นิยาย บท 28

ฉัน กำปั้น และพ่อกับแม่ นั่งรออาของกำปั้นที่เขาบอกว่าเป็นนายทะเบียนประมาณครึ่งชั่วโมงได้ อาของเขาก็มาถึง เป็นจังหวะเดียวกันกับเฮียของฉันที่เดินลงมาจากชั้นสองพอดี

เฮียเห็นฉันก็ยิ้มแล้วเอ่ยทักทาย “เฮ้ย!! มาทำไมไม่บอกก่อนเลย”

เฮียทักตามประสาพี่น้อง อาการเดียวกันกับพ่อและแม่ พอเฮียเห็นกำปั้นก็หุปยิ้มทันที จากนั้นเฮียก็มองทุก ๆ คนทีีกำลังนั่งทำหน้าตาซีเรียสกันอยู่

“นั่นผัว ?” เฮียเลิกคิ้วถาม

“บ้าหรอเฮีย !!”

“ต้องการแบบนี้จริง ๆ ใช่มั้ย” อาของกำปั้นถาม ดูแล้วคงจะหนักใจกับหลานชายคนนี้ไม่น้อย “ถ้าพ่อแกรู้...”

“พ่อรู้แล้วยังไงครับอา” กำปั้นขัดขึ้นก่อนที่คุณอาของเขาจะพูดจบ “พ่อเคยสนใจผมด้วยหรอครับ ?”

อาของกำปั้นถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋าแล้วเอามาวางตรงหน้าของฉันกับกำปั้น แม่ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ กับฉันก็แสดงอาการไม่พอใจออกมาชัดเจนแต่คงขัดอะไรพ่อไม่ได้ ฉันก็เหมือนกัน ก็พลาดไปท้องกับเขาแล้วหนิ ถึงไม่อยากจะจดทะเบียนแล้วฉันขัดอะไรได้บ้างล่ะ

“นะ นี่มันอะไรครับ ??” เฮียมองทุกคนแบบ งง ๆ เพราะไม่มีใครบอกอะไรกับเฮียเลย

“เอาไว้ให้พ่อแกเล่าก็แล้วกัน !!” แม่พูดเชิงเหน็บแนมแล้วหันไปมองพ่อ

“แกจะไปไหนก็ไปก่อนไปตาซา” พ่อบอกเฮีย

เฮียถึงจะงงแต่ก็ยอมทำตามที่พ่อสั่งอยู่ดี ที่บ้านพ่อจะมีอำนาจมากที่สุด เพราะแบบนี้เลยไม่มีใครกล้าขัด เพราะถ้าพ่อโหดขึ้นมาเมื่อไหร่มันจะน่ากลัวมาก

“ขอปากกาหน่อยครับ” กำปั้นพูดขึ้นก่อนที่อาของเขาจะค้นหาปากกาให้

ไม่รอช้าเมื่อได้ปากกามากำปั้นก็จัดการเซ็นลงบนใบกระดาษสองใบที่วางอยู่ตรงหน้าทันทีอย่างไม่คิดลังเล เมื่อเสร็จแล้วด้ามปากกาก็ถูกเขานำมาวางลงตรงหน้าของฉัน

ฉันนั่งมองกระดาษสองใบตรงหน้าด้วยใจที่เต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง เขาบีบฉันให้จนมุมหมดทุกอย่าง แล้วถ้าจดทะเบียนกับเขาไปชีวิตฉันมันจะเป็นยังไง แล้วถ้าฉันต้องการจะหย่าล่ะ ถึงแม้ว่าจะมีลูกด้วยกัน แต่มันไม่ใช่ความรัก ฉันไม่สามารถอยู่กับเขาไปตลอดชีวิตได้หรอกนะ

“รีบ ๆ ทำให้มันจบ ๆ” เสียงของกำปั้นดังขึ้นดึงฉันออกมาจากวังวนความคิดของตัวเอง ฉันหันไปมองหน้าเขา จ้องไปที่ตาคู่นั้นของเขาเพราะอยากจะรู้ว่าทำไมเขาถึงต้องการให้ฉันจดทะเบียนมากมายขนาดนั้น แต่ฉันก็ไม่สามารถอ่านอะไรจากสายตาคู่นั้นของเขาได้เลย

“หน้าฉันมันน่ามองขนาดนั้น ?” กำปั้นเลิกคิ้วถามคงเห็นว่าฉันเอาแต่จ้องเขา

ฉันถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะหยิบปากกาขึ้นมาก้มหน้ามองไปที่แผ่นกระดาษอีกครั้ง นับหนึ่งถึงสามในใจแล้วก็กลั้นใจเซ็น ๆ ให้มันจบๆไป

เมื่อฉันเซ็นเสร็จแล้วฉันก็หันไปถามกำปั้นที่นั่งมองฉันอยู่ “พอใจนายหรือยัง”

“แน่นอน” เขากระตุกยิ้มมุมปากให้ฉันรับรู้ว่าเขาพอใจมากแค่ไหน

“แล้วงานแต่ง...”

“ไม่มีครับ จะไม่มีงานแต่งของผมกับเธอ” กำปั้นตอบอาของเขาน้ำเสียงหนักแน่น

เหอะ!! แน่นอนฉันก็ไม่อยากจะแต่งงานกับเขาอยู่แล้ว ไม่รู้สึกเสียใจอะไรหรอกที่เขาบอกว่าจะไม่แต่งงานกับฉันน่ะ ขอแค่เขารับผิดชอบชีวิตของลูกเขาให้ดีก็แล้วกัน เรื่องอื่นฉันจะไม่ยุ่ง

“เสร็จแล้วใช่มั้ยครับอา”

“อื้ม เรียบร้อยแล้ว” อาของกำปั้นตอบเขา

“ถ้าแม่ฉันผิด แล้วทำไมพ่อเธอแม่เธอถึงขัดอะไรไม่ได้ ?”

“เพราะฉันท้อง !!”

“คิดว่าแค่นั้น ?”

“ไม่มีใครบอกอะไรฉันสักคน นายจะให้ฉันคิดอย่างอื่นได้ไง !!” ฉันตอบอย่างหัวเสียพร้อมกับกำมือแน่น “นายจะหย่ากับฉันเมื่อไหร่”

ฉันถามออกไปเพราะอยากรู้ คำถามของฉันมันทำให้กำปั้นถึงกับตีไฟเลี้ยวเข้าไปจอดรถข้างทางทันที

“เพิ่งจะจดทะเบียน เธอถามเรื่องหย่า ?” เขาถามฉันอย่างไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่ แววตาของเขามันเกรี้ยวกราด ดุดันมากในตอนนี้

“ฉันถามเผื่อไว้ นายคงไม่คิดจะอยู่กับฉันไปจนแก่ จริงมั้ยล่ะ !!”

“ก็ไม่แน่” กำปั้นพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ จู่ ๆ เขาก็เอานิ้วชี้ขึ้นมาม้วนพันเส้นผมของฉันเล่นแล้วพูดต่อ “บางทีเธออาจจะหลงรักฉันขึ้นมาสักวัน”

พรึบ!! ฉันปัดมือของกำปั้นที่ยุ่งวุ่นวายกับเส้นผมของฉันออกเมื่อเขาพูดจบ

“ฝันไปเถอะ ถึงบนโลกนี้จะมีแค่นาย ฉันก็รักนายไม่ลง !!”

“อย่ามั่นใจไปหน่อยเลย”

กำปั้นมองฉันสักพักจากนั้นเขาก็ขับรถออก ที่จอดรถเพราะเรื่องแค่นี้เองงั้นหรอ เหอะ!!