สัมพันธ์สวาท นิยาย บท 29

ขับรถหลายชั่วโมงพอสมควรกว่าจะมาถึงที่คอนโดของฉันก็มืดค่ำพอดี เมื่อรถจอดที่ใต้ตึกคอนโดฉันรีบเปิดประตูลงจากรถและไม่คิดที่จะหยิบใบทะเบียนสมรสติดมือออกมาด้วย ไม่อยากจะจับ !!

แต่ก็มีเสียงประตูทางฝั่งคนขับดังขึ้นฉันจึงหันไปมองกำปั้น อย่าบอกนะว่าจะตามฉันขึ้นไปบนห้องด้วย

“ทำไมไม่กลับห้องนาย” ฉันถามเขา

กำปั้นหันมามองฉันช้า ๆ ด้วยสายตาที่แสนจะเย็นชาตามสไตล์ของเขา “ทำไมต้องกลับ ?”

เขายิงคำถามกลับมาถามฉัน เฮ้!! นี่มันเป็นคำถามที่เขาควรตอบงั้นหรอ ทำเหมือนเป็นห้องของตัวเองเลยนะ

“เธอจดทะเบียนกับฉันแล้ว” กำปั้นหยุดพูดก่อนจะเดินอ้อมรถมาทางฉัน เขาเดินมาประชิดตัวฉันเร็วมาก ฉันถอยหนีเขาไปจนตัวติดกับรถ กำปั้นยกแขนขึ้นมาสองข้างแล้วเอาวางลงบนหลังคารถของเขาโดยมีร่างของฉันที่อยู่ตรงกลางระหว่างแขนทั้งสองข้าง จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ๆ กับใบหน้าของฉัน “ห้องเธอก็เหมือนห้องฉัน ฉันมีสิทธิ์ที่จะขึ้นไป”

พูดจบเขาก็กระตุกคิ้วขึ้นยั่วอารมณ์ฉันหนึ่งที แต่ใบหน้าของเขายังคงความขรึมเอาไว้อยู่ คิดว่าเท่นักรึไง !!

“เรื่องนั้น!! ฉันไม่ได้สมยอมสักหน่อย” พูดจบฉันก็ดันตัวเขาออกก่อนจะก้าวขาเบี่ยงตัวหนีเพราะกลัวว่าคนอื่นจะผ่านมาเห็นเข้า

“แต่ก็ยอม” พูดจบเขาก็เดินนำฉันไปท่าทางเหมือนเย้ยหยันที่ตัวเองเอาชนะฉันได้

นี่ฉันต้องอยู่ร่วมกับผู้ชายที่เป็นลูกเลี้ยงของเมียน้อยพ่อฉันจริง ๆ หรอเนี่ย

ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ แล้วเดินตามหลังกำปั้นไปเงียบ ๆ ระหว่างทางฉันเจอกับเลย์ด้วยเหมือนเลย์มันกำลังจะออกไปข้างนอก และแน่นอนว่าเลย์มันต้องทักฉัน

“อ้าวอิเจ้ เมื่อเช้าไปไหนมาวะว่าจะชวนไปหาไรกิน” เป็นไปตามที่ฉันคิดเอาไว้ไม่มีผิด เลย์มันทักฉันจริง ๆ

ฉันกำลังจะอ้าปากตอบเลย์แต่กำปั้นดันชิงพูดขึ้นก่อน “เสือก”

แล้วดูคำตอบของเขาสิ อมหมาไว้ในปากรึไงถึงได้ชอบพูดกวน...เพื่อนฉันแบบนี้ ไร้มารยาทที่สุด !! ถ้าให้เดากำปั้นคงคิดว่าเลย์คือลีโอแน่ ๆ เพราะตอนนี้มันสองคนตัดผมทรงเดียวกัน หน้าตาเหมือนกันจนแทบแยกไม่ออก

“นี่ยังไม่เลิกยุ่งกับมันอีกหรอวะ ??” เลย์เลิกคิ้วถามฉัน ตอนนี้มันกำลังกวนประสาทกำปั้นอยู่ฉันดูออก

“คนที่ต้องเลิกยุ่ง เป็นมึง” กำปั้นตอบสีหน้าพร้อมบวก “กูจำได้ว่ากูเคยบอกมึงไปแล้ว”

“หรอวะ ??” คนอย่างเลย์กวนมากวนกลับ นี่แหละนิสัยมัน

“คงจะเลิกยุ่งไม่ได้” กำปั้นตอบเลย์น้ำเสียงปนหาเรื่อง เขาก้าวขาไปเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ฉันรู้ทันทีว่าเขากำลังจะพูดอะไรต่อเลยรีบขัดขึ้นก่อนไม่งั้นเขาได้บอกเพื่อนฉันเรื่องที่ฉันท้องแน่ ๆ

“ขอตัวก่อนนะ” ฉันบอกเลย์แล้วรีบดึงกำปั้นออก รีบเปิดประตูเข้าไปในห้องทันที

เมื่อเข้ามาในห้องแล้ว จู่ ๆ กำปั้นก็ดันตัวฉันไปติดกับผนังห้องจากนั้นก็ยกแขนสองข้างขึ้นมาดักทางฉันเอาไว้ไม่ให้หนีเขาไปไหนได้ สายตาดุดันของกำปั้นจ้องฉันตาไม่กระพริบ เป็นบ้าอะไรอีกล่ะ

“ไปเก็บของ” กำปั้นออกคำสั่งเสียงแข็ง

“ฉันพูดไปหลายครั้งแล้วนะว่าจะไม่ไปอยู่กับนาย ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไง !!”

“รู้” กำปั้นตอบพร้อมกับพ่นลมหายฝจออกมาแรง ๆ กระทบกับใบหน้าของฉัน “แต่เธอต้องไปเก็บของตอนนี้”

ฮัลโล่!! ไหนคำว่า ‘รู้’ ของเขา แบบนี้แปลว่ารู้เรื่องงั้นหรอ