สัมพันธ์สวาท นิยาย บท 20

“ฉันไม่เลือก” ฉันตอบเขา

“ได้” กำปั้นพยักหน้าสองสามครั้งก่อนจะก้มหน้าล้วงมือลงไปในกระเป๋ากางเกงอีกครั้ง ฉันรู้ได้ทันทีว่าเขากำลังคิดจะทำอะไร มันทำให้ฉันนั่งไม่ติดกับที่แล้วตอนนี้

ถึงกับต้องลุกขึ้นพุ่งตัวไปคว้าจับมือของกำปั้นเอาไว้ ในมือของเขาถือโทรศัพท์อยู่ เขามองหน้าฉันแล้วเลิกคิ้วขึ้นถามแทนคำพูด

“ทะ ที่ฉันบอกว่าไม่เลือก คะ คือฉันยังไม่พร้อมจะบอกใคร...” ฉันไม่มีทางเลือกจริง ๆ เลยต้องพูดออกไปแบบนี้ เพราะถ้าเขากดโทรออกไปบอกพ่อ ทุกอย่างต้องแย่แน่ ๆ

“จะช้าจะเร็วพ่อแม่เธอก็ต้องรู้”

“อื้อ ฉันรู้ ตอนนี้อย่าเพิ่งบังคับกันได้มั้ย” ฉันส่งสายตาอ้อนวอนขอความเห็นใจจากเขา ถ้าไม่มีเรื่องบ้านี่ฉันคงไม่ต้องยอมเขาขนาดนี้หรอก

“ได้” กำปั้นรับปาก ฉันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่เขายอมรับฟังฉันบ้าง

“อาทิตย์หน้าเธอต้องไปบอกครอบครัวเธอกับฉัน” ยังไม่ทันที่ฉันจะได้หายใจหายคอสะดวกก็ต้องใจหล่นวูบลงไปกองกับพื้นเพราะคำพูดจากคนตรงหน้าอีกครั้ง

เหมือนว่าเขาจะยอม แต่ก็เปล่าเลย โอเคฉันจะไม่เหวี่ยงฉันจะไม่วีน ถ้าฉันไม่อยากให้เขาโทรไปบอกพ่อฉันต้องห้ามตัวเองเอาไว้

ฉันเตือนสติตัวเองในใจก่อนจะนับหนึ่งถึงสิบวนไปมาไม่รู้กี่รอบเพื่อให้ตัวเองเย็นลง

กำปั้นแกะมือฉันออกจากมือของเขา จากนั้นเขาก็ผลักฉันลงไปนอนราบกับเตียงนอนขนาดคิงไซส์ มือของฉันทั้งสองข้างถูกรวบขึ้นไปขึงตึงไว้เหนือศีรษะ

“ดะ เดี๋ยว นายจะทำอะไร” จริง ๆ ฉันไม่ต้องถามก็พอจะรู้ เพราะสายตาของเขามันกำลังบอกฉันอยู่ว่าเขาต้องการอะไร

“เธอรู้ดี” กำปั้นโน้มใบหน้าลงมาพูดใกล้ ๆ กับใบหน้าของฉัน ใกล้ขนาดที่ว่าในเวลาที่เขาขยับปากมันก็เสียดสีกับริมฝีปากฉันไปด้วย

“ไม่ได้ !! ฉะ ฉันท้องอยู่”

“หมอไม่ได้ห้าม”

“แต่นายไม่ควรทำ นะ นายอยากให้ลูกเราแท้งงั้นหรอ” รู้สึกสะอิดสะเอียนจริง ๆ ที่พูดคำนี้ออกไป ‘ลูกเรางั้นหรอ’ ฉันพูดออกไปได้ยังไงเนี่ย

“พูดมาก”

แววตาเกรี้ยวกราดจ้องฉันเขม่งก่อนที่เขาจะพูดปัดรำคาญและกดจูบลงมาบนริมฝีปากของฉัน ถึงฉันจะรู้ว่ามีโอกาสถูกเขาจูบแน่ ๆ แต่พอโดนเข้าจริง ๆ ฉันก็ตั้งรับไม่ทัน แถมเขายังจูบหนักหน่วงราวกับว่ากำลังจะดูดกลืนวิญญาณของฉันไป มันทำให้ฉันปรับจังหวะในการหายใจไม่ทัน

“อื้อ ~” ฉันทำได้แค่ตะเบ็งเสียงออกไปผ่านลำคอให้คนด้านบนรู้ว่าฉันจะขาดอากาศหายใจตายอยู่แล้ว แต่เขากลับไม่สนใจ

กำปั้นผ่อนจูบให้เบาลงแต่ก็ไม่ยอมถอนจูบออก อีกทั้งเขายังค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อของฉันออกทีละเม็ดทีละเม็ดอย่างใจเย็น ถึงแม้ฉันจะพยายามดิ้นแล้วแต่ทั้งมือทั้งตัวก็ถูกเขากดทับเอาไว้ทำให้ดิ้นไม่หลุด

มือของฉันถูกปล่อยให้เป็นอิสระพร้อมกับเสื้อของฉันที่ถูกแหวกแยกออกจากกันเผยให้เห็นเสื้อชั้นในสีขาวของฉัน กำปั้นมองหน้าอกของฉันสายตาค่อย ๆ ฉายแววความหงุดหงิดออกมา

“ทำไมไม่ใส่เสื้อซับ” เขาถาม

“เรื่องของฉัน” ฉันเอามือปิดหน้าอกของตัวเองเอาไว้ไม่ให้เขาได้เห็น แต่ไม่ทันไรมือฉันก็ถูกกำปั้นปัดออก

“ชอบโชว์ ?” ดูสายตาของเขาที่กำลังมองฉันตอนนี้สิ ฉันเกลียดสายตาแบบนี้ที่สุด มันเหมือนว่าเขากำลังดูถูกฉันอยู่อย่างไงอย่างงั้น