สัมพันธ์สวาท นิยาย บท 36

วันต่อมา เป็นไปตามที่กำปั้นพูดว่าวันนี้เขาจะไม่อยู่ และจะไม่อยู่อีกสามวัน รู้สึกว่าห้องมันแปลกไปทั้ง ๆ ที่ทุกอย่างภายในห้องมันยังถูกจัดเอาไว้ที่เดิม ก็แค่เขาไม่อยู่เอง....

ฉันถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะมองออกไปนอกระเบียงห้องอย่างใจลอย ในใจมันอยากจะรีบ ๆ หย่า ก่อนที่ความรู้สึกของฉันมันจะถลำลึกไปมากกว่านี้

หรือฉันควรจะกลับบ้านมันวันนี้เลย แล้วไม่กลับมาอีกจนกว่าจะเปิดเทอม เฮ้อ!! แล้วคิดว่าจะหนีพ้นงั้นสิ อย่างกำปั้น เขาได้ตามฉันไปที่บ้านแน่ ๆ

กริ่ง ~ สายโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น เป็นพริ้งที่โทรเข้ามา

( แก ~ เปิดประตูห้องหน่อย )

( แกอยู่ไหนพริ้ง )

( ก็หน้าห้องแกนี่ไง มาเปิดเร็ว ๆ )

ฉันลุกขึ้นไปเปิดประตูห้องดู สรุปพริ้งมันยืนอยู่หน้าห้องจริง ๆ ด้วย

“หื้อ ทำไมห้องแกเหม็นอับกลิ่นบุหรี่จัง” พอเข้ามาพริ้งมันก็ท้วง คนที่ไม่สูบบุหรี่จมูกจะเร็วต่อกลิ่นอยู่แล้ว แถมตอนนี้พริ้งก็มองฉันแปลก ๆ

“อื้อ เขาอยู่กับฉัน” เมื่อเจอคาดคั้นทางสายตา มันเลยเลี้ยงไม่ได้ที่จะต้องตอบไปตามความจริง

“จริงงง !! แล้วพ่อกับแม่แกรู้เรื่องท้องแล้วเป็นยังไง แกไม่โดนอะไรใช่มั้ย ?”

พริ้งยังไม่รู้ว่าฉันไม่ได้ท้องจริง ๆ

“ฉันไม่ได้ท้องพริ้ง...”

พริ้งเบิกตากว้างมองฉันอย่างสับสน มันแน่นอนอยู่แล้วที่จะตกใจขนาดนี้

“เป็นไปได้ยังไง ก็แกบอกเองว่าท้อง” พริ้งถาม

ฉันเล่าเรื่องทุกอย่างให้พริ้งฟัง ทั้งเรื่องครอบครัว เรื่องที่ฉันจดทะเบียนกับกำปั้น และเรื่องที่ฉันเพิ่งจะรู้ตัวว่าถูกหลอกว่าท้อง

พริ้งตกใจกับสิ่งที่เพิ่งจะได้ยินฉันเล่าไป มันแน่นอนอยู่แล้ว เรื่องที่พ่อฉันมีเมียน้อยฉันไม่เคยบอกใคร เมื่อฟังฉันเล่าจบพริ้งมันก็ถอนหายใจออกมาเบา ๆ พร้อมกับยกมือขึ้นมาบีบไหล่ฉัน

“ฉันไม่คิดว่าแกจะเจอปัญหาหนักขนาดนี้”

“ฉันก็ไม่คิดเหมือนกัน...”

“ผู้ชายคนนั้นน่ากลัวกว่าที่ฉันคิดไว้สะอีก ทั้งที่แกไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลยแท้ ๆ มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ จะมาลงที่แกได้ยังไง” พริ้งกล่าวหากำปั้น ซึ่งมันก็เป็นจริงแบบที่พริ้งว่า ฉันไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย แต่เป็นฉันที่ต้องมาแบบรับทุกอย่างไว้ซะเอง

“.....”

“อย่าเครียด ฉันว่าแม่แกไม่มีทางทำร้ายใครหรอก มันอาจจะเป็นอุบัติเหตุก็ได้”

“ฉันก็หวังให้เป็นแบบนั้น”

“แล้วนี่แกจะหย่ากับเขาได้ยังไงในเมื่อเขาไม่ยอมเซ็นใบหย่าให้ ?”

ฉันส่ายหน้าไปมาอย่างไม่รู้ว่าจะทำยังไง “แม่บอกจะจัดการให้ อาจจะต้องฟ้องหย่า”

“เอางี้ ไปเที่ยวทะเลกันมั้ย พี่สิงห์จะไปทำงานแถวภูเก็ตพอดี”

ฉันคิดอยู่นานว่าจะไปดีมั้ย บางทีมันก็เบื่อไม่อยากไปไหนเลย

“คิดซะว่าไปพักผ่อน แกเจออะไรหนัก ๆ มาเยอะแล้วนะ นี่บางทีแกอาจจะได้ผู้ฝรั่งหล่อ ๆ กับมาอวดผู้ชายคนนั้นก็ได้” พริ้งพูดติดตลก มันไม่อยากให้ฉันเครียดนั่นแหละ

“อื้อ ไปก็ได้ ๆ”

“เย้ !! ^_^” พริ้งยิ้มหวานให้ฉัน “งั้นเดี๋ยวฉันชวนพวกเตชินไปด้วยจะได้ไม่เหงา”

“ไม่หรอก” ฉันตอบ

“ผู้ชายคนนั้นหรอ ?”

ฉันพยักหน้าตอบพริ้ง จากนั้นเราก็ต่างเงียบกันไป แต่เสียงแชทเด้งเข้าโทรศัพท์ของฉันมันยังคงดังขึ้นมารัว ๆ ฉันเลยปิดเสียงเอาไว้แล้วก็งีบหลับไปอย่างไม่สนใจอะไร

ตื่นขึ้นมาอีกทีเพราะถูกพริ้งปลุกบอกว่ามาถึงแล้ว เราทุกคนลงจากรถแล้วลากกระเป๋าเข้าไปเช็คอินในที่พัก จริง ๆ มาแบบไม่ได้จองห้องไว้ล่วงหน้ามันยากที่จะได้ห้องติดชายหาด แต่ด้วยความรวยของเรามันก็ไม่ยากขนาดนั้น

“สายธาร นั่น !!!” พริ้งชี้นิ้วไปยังบังกะโลที่อยู่ใกล้ ๆ กันกับห้องเรา แถมยังทำหน้าตกใจสุดขีด

“อะไร ?” ฉันมองพริ้งอย่างสงสัยแล้วหันไปตามที่มันชี้

ใครจะไปคิดว่าโลกมันจะแคบขนาดนี้ รู้มั้ยฉันเจอใคร ‘กำปั้น’ ฉันจำไม่ผิดแน่ ๆ เขาเดินออกมาจากบังกะโลที่อยู่ใกล้ ๆ กับฉัน มาทำธุระที่นี่งั้นหรอ ทะเลเนี่ยนะ

ฉันกำลังจะรีบเข้าไปในห้องเพราะกลัวว่ากำปั้นจะเห็น แต่แล้วฉันก็ต้องหยุดมองไปทางที่พักของเขาอีกครั้งเมื่อเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องด้วย ‘ผู้หญิงคนนั้น’ เธอคือคนที่ฉันเคยเห็นอยู่กับกำปั้นครั้งสองครั้ง ฉันจำเธอได้

ในตอนนี้กำปั้นไม่เห็นฉัน เหมือนเขากำลังจะออกไปไหนสักที่ ห้องที่ติดกับห้องกำปั้นประตูเปิดออก ตามด้วยเพื่อนของเขาที่ออกมาจากห้องเหมือนกัน

“สายธารแก....ไม่ได้คิดอะไรมากใช่มั้ย เราย้ายที่พักกันได้นะ ถ้าแกไม่โอเค”

“อื้ม ฉันไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย” ถึงจะพูดออกไปแบบนั้นแต่ข้างในใจมันไม่ใช่แบบที่พูดเลย

“อิเจ้ !!! ได้ข่าวว่ามีคลับอยู่ไม่ไกลจากที่พักเรา ไปกันมั้ย”

เตชินตะโกนบอกฉันจากระเบียงห้องมัน ทำให้กำปั้นเหลือบสายตาหันมามอง และฉันก็กำลังมองเขาเหมือนกัน แน่นอนว่าตอนนี้เขาเห็นฉันแล้ว

ฉันกับกำปั้นต่างมองกันและกันอยู่พักใหญ่ กำปั้นแสดงสีหน้าไม่พอใจชัดเจน แต่เขาก็ต้องละสายตาจากฉันไป เพราะผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ กับเขา