SAVAGE MAFIA โลกันตร์คนคลั่งรัก นิยาย บท 24

"น้ำขิงจะเรียนคณะอะไรเหรอ" วกวนเอ่ยถามน้ำขิงโดยที่ไม่ได้สนใจสายตาตักเตือนของชะเอมเลยแม้แต่น้อย

"เรายังไม่รู้เลย..เราต้องไปปรึกษาพี่ชายเราก่อนถึงจะให้คำตอบได้" น้ำขิงตอบ

"ทำไมต้องปรึกษาอะ..ถ้าพี่ชายน้ำขิงบอกให้เรียนคณะที่น้ำขิงไม่ชอบไม่ถนัด..น้ำขิงก็จะเรียนตามที่พี่ชายของน้ำขิงบอกเหรอ" วกวนเอ่ยถามน้ำขิงด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยพอใจนัก

"อืม..ก็พี่ชายเราเป็นคนส่งเราเรียน..พี่ชายให้เรียนอะไรเราก็จะเรียนตามที่พี่ชายเราบอก" น้ำขิงตอบ

"เราก็รวยมากเหมือนกันนะ..ถึงจะไม่ได้รวยเท่าพี่ชายของน้ำขิงแต่เราก็ส่งเสียน้ำขิงจนเรียนจบได้เหมือนกัน" วกวนพูดขึ้นอย่างติดตลก

"หึ" น้ำขิงหัวเราะในลำคอเบาๆก่อนจะตอบวกวนกลับไป "เราอยากใช้แค่เงินของพี่ชายเราน่ะ" น้ำขิงตอบกลับวกวนนิ่มๆด้วยรอยยิ้มที่สดใส

"เปรี๊ยะ!..เสียงแก้วแตกแล้ว1..ฮ่าๆ!" ชะเอมหัวเราะดังลั่นอย่างชอบใจเมื่อเห็นใบหน้าเหว๋อของวกวนราวกับเพิ่งโดนแหกหน้าแตกยับจนหมอไม่รับเย็บมา "ถ้าเกิดน้ำขิงจะเรียนแพทย์..น้ำหน้าอย่างแกจะมีปัญญาสอบเข้าไปเรียนแพทย์กับน้ำขิงได้เหรอ"

"น้ำหน้าแบบกูไม่ได้..น้ำหน้าแบบมึงก็ไม่ได้เหมือนกัน" วกวนตอบกลับชะเอมด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว

"เลิกทะเลาะกันได้แล้ว" น้ำขิงพูดแทรกขึ้นห้ามศึกทำให้ทั้งคู่หยุดต่อปากต่อคำกันชั่วขณะ "วันเสาร์นี้อย่าลืมมาทำรายงานกลุ่มชิ้นสุดท้ายนะแล้วก็ติวก่อนสอบเอ็นทรานซ์ด้วย" น้ำขิงบอกเพื่อนทั้งสองคนพลางเก็บหนังสือเรียนของตัวเองใส่ลงในกระเป๋าไปด้วย

"เราจะเรียนเอกชนกันไม่ใช่เหรอทำไมต้องสอบด้วยอะ" วกวนถาม

"เพื่อนคนอื่นๆเขาสอบกันหมดเราก็สอบๆตามน้ำไป..จะได้ไม่เป็นแกะดำ" ชะเอมเป็นเจ้าของคำพูดนั้น

"รู้งี้ไปเรียนต่างประเทศตั้งแต่เด็กดีกว่า" วกวนพูดแทรกขึ้น

"เรียนต่างประเทศก็ต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยอยู่ดีจ้ะแถมข้อสอบโหดกว่าที่ไทยด้วย..ทำทรงจะไปเรียนต่างประเทศขนาดเรียนที่ไทยคุณหนูวกวนยังเกือบจะเอาตัวเองไม่รอดเลยสาระแนจะไปเรียนต่างประเทศ..มั่นระดับสิบ" ชะเอมพูดกระแทกแดกดันใส่วกวนด้วยความหมั่นไส้ส่วนตัวล้วนๆ

"เรียนไปทำไม..ที่บ้านของพวกเราก็รวยมากอยู่แล้วไม่เห็นต้องเรียนไม่เห็นต้องทำงานพวกเราก็มีเงินใช้ไปทั้งชาติอยู่แล้วนะ" วกวนพูด

"รวยอย่างเดียวไม่พอหรอกต้องมีสมองด้วยนะ" น้ำขิงตอบด้วยรอยยิ้ม

"เจ็บไหม..หน้าแหกไปสองรอบแล้วนะวันนี้" ชะเอมเอ่ยถามวกวนนึกขำในความเชือดนิ่มๆของน้ำขิง "เราไปทำรายงานที่บ้านของน้ำขิงได้ไหม" ชะเอมเอ่ยถามน้ำขิง

"เราจะลองขอที่บ้านดูนะ..ไม่รับปากว่าจะได้ไหม" น้ำขิงตอบ

"เราอยากไปเล่นที่บ้านของน้ำขิงบ้างอ่ะ..เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่อายุ..13..จนตอนนี้อายุ..18..แล้วเรายังไม่เคยเข้าไปเล่นข้างในบ้านของน้ำขิงเลย..มีแต่น้ำขิงกับป้าพราวที่มาเล่นบ้านเรา" ชะเอมพูดขึ้นอย่างน้อยใจ

"ขอโทษนะชะเอม..ที่ไม่เคยชวนชะเอมมาที่บ้านเลย..เดี๋ยวเราจะลองขอที่บ้านให้ชะเอมเข้ามาเล่นกับเราที่บ้านนะ"

"เราขอเข้าไปติวหนังสือที่บ้านของน้ำขิงด้วยคนนะ..เราอยากเห็นข้างในบ้านของมาเฟีย..ดูจากข้างนอกดูใหญ่อลังการมากเลยเราอยากเข้าไปดูข้างในบ้านบ้าง" วกวนเอ่ยขอน้ำขิงอีกคน

"ทำเป็นพูดว่าขอไปติวหนังสือ..เบื่อจริงๆคนชอบสร้างภาพ" ชะเอมเอ่ยกระแนะกระแหนวกวนอย่างรู้ทัน

17 : 00 น.

@คฤหาสน์ของไฟ

น้ำขิงนั่งทานขนมเค้กอยู่พื้นพรมด้านล่างของโซฟาตรงกลางระหว่างขาของพี่ชายต่างสายเลือดอย่างเงียบๆชั่งใจอยู่นานไม่กล้าเอ่ยปากขอให้วกวนและชะเอมเข้ามาติวหนังสือที่บ้าน ด้วยกลัวจะรบกวนเวลาทำงานของพี่ชาย

"มีอะไร" ไฟเอ่ยถามน้องสาวเสียงเรียบพลางอ่านเอกสารในแฟ้มอย่างเคร่งเครียด

"คือ...น้องขอเอาเพื่อนเข้ามาติวหนังสือที่บ้านได้ไหมคะ" น้ำขิงก้มหน้าลงพลางรอคำตอบจากพี่ชายเมื่อเห็นว่าพี่ชายยังคงนิ่งเงียบน้ำขิงจึงพูดขึ้นมาอีกครั้ง "น้องขอคุณแม่แล้วค่ะคุณแม่บอกว่าพาเพื่อนมาได้..แต่ต้องให้พี่ชายอนุญาตก่อน"

"บ้านนี้ไม่ใช่สถานที่..ที่ใครจะเข้ามาเล่นได้" มาเฟียหนุ่มตอบกลับน้องสาวเสียงเข้ม

"แต่น้องขอคุณพ่อกับคุณแม่แล้ว..คุณพ่อกับคุณแม่อนุญาตให้น้องพาเพื่อนเข้ามาติวหนังสือที่บ้านได้ค่ะ" น้ำขิงตอบเสียงเบาด้วยกลัวจะทำให้พี่ชายหงุดหงิด ความเงียบของมาเฟียหนุ่มทำเอาน้ำขิงลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากก่อนจะลอบสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆเพื่อเรียกความกล้าให้กับตัวเองก่อนจะเอ่ยปากพูดขึ้นอีกครั้ง "คุณแม่บอกว่าให้น้องมาขอพี่ชายค่ะถ้าพี่ชายอนุญาตน้องถึงจะพาเพื่อนเข้ามาได้" มาเฟียหนุ่มพ่นลมหายใจออกมายาวๆก่อนจะเอ่ยถามน้องสาวด้วยน้ำเสียงดุดัน

"จะพูดคำเดิมซ้ำๆทำไม" มาเฟียหนุ่มหยิบบุหรี่ราคาแพงขึ้นมาสูบอย่างหงุดหงิด "เพื่อนคนไหน"

"วกวนกับชะเอมค่ะ"

"เอาแค่ผู้หญิงเข้ามา"

"อย่าทำเหมือนน้องเป็นนกน้อยในกรงทองของลูกนะไฟ..น้องควรจะได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นเหมือนกับเด็กคนอื่นๆอย่ามาขังน้องไว้แบบนี้..อย่ามายุ่งวุ่นวายกับน้องให้มันมากนัก"

"แล้วผมล่ามโซ่ลูกสาวแม่ไว้เหรอ"

"ไม่ล่ามก็เหมือนล่าม..ลูกขิงถ้าลูกอยากพาเพื่อนมาติวหนังสือที่บ้านก็พาเพื่อนเข้ามาได้เลยแม่ก็อยากทำความรู้จักกับเพื่อนๆของลูกเหมือนกัน"

"ขอบคุณค่ะคุณแม่ที่เข้าใจหนู" น้ำขิงสวมกอดผู้เป็นมารดาเต็มรัก

"จะพาเพื่อนมาพรุ่งนี้ใช่ไหม" พริบพราวเอ่ยถามลูกสาว

"ใช่ค่ะ..เราจะมาติวหนังสือก่อนสอบเข้ามหาวิทยาลัยกัน" น้ำขิงยิ้มให้ผู้เป็นมารดาจนตาหยี

"งั้นเดี๋ยวแม่จะทำขนมไว้รอเพื่อนลูกนะ" พูดจบพริบพราวจึงเดินหายเข้าไปทำขนมไว้รอเพื่อนๆของลูกสาวในห้องครัวใหญ่ของบ้านทันที

"อยากให้ฉันบอกแม่เรื่องของเราใช่ไหม" หลังจากผู้เป็นมารดาเดินหายเข้าไปที่ห้องครัวใหญ่ของบ้านแล้วไฟจึงเดินเข้ามาประชิดตัวน้องสาวทันทีมือหนาดันตัวน้องสาวให้ประชิดกับผนังห้องอย่างอุกอาจ

"คุณแม่อนุญาตให้น้องพาเพื่อนเข้ามาในบ้านแล้ว..พี่ชายไม่มีสิทธิ์มาขัดขวางน้องอีก" น้ำขิงเชิดใบหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาของพี่ชายอย่างท้าทาย

"เดี๋ยวนี้เก่งนี่..กล้าแม้กระทั่งมองฉันด้วยสายตาแบบนี้แล้ว..อย่าคิดว่าเป็นเมียฉันแล้วฉันจะไม่กล้าทำอะไรเธอนะ..ถ้าเธอดื้อกับฉันอีกฉันจะทำให้เธอคลานออกไปเจอเพื่อนเธอเลยคอยดู"

"พี่ชาย..อื้อ..น้องไม่ชอบน้อง..อื้อ" มาเฟียหนุ่มประกบจูบแลกลิ้นกับริมฝีปากอวบอิ่มของน้องสาวอย่างอุกอาจมูมมามก่อนจะใช้ฟันคมขบกัดลิ้นเล็กของน้องสาวอย่างแรงจนได้กลิ่นคาวเลือดจากโพรงปากเล็ก "อื้อ..อึก..เจ็บ" น้ำขิงใช้กำปั้นเล็กๆฟาดลงแผงอกแกร่งของพี่ชายอย่างแรงแต่ก็ไม่ได้ทำให้มาเฟียหนุ่มเจ็บเลยสักนิดหนำซ้ำเขายังเพิ่มความรุนแรงให้เธออีกด้วยการบีบขยำหน้าอกใหญ่ของเธออย่างแรงนิ้วยาวแกร่งลากลงมาถลกกระโปรงนักเรียนลายสก๊อตสีแดงขึ้นนิ้วยาวแหวกขอบแพนตี้สีแดงตัวจิ๋วออกให้พ้นทางก่อนจะดันนิ้วยาวแกร่งสอดเข้ามาในช่องทางรักคับแคบไร้ซึ่งน้ำหล่อลื่นเป็นตัวเบิกทาง นิ้วกลางยาวกระทุ้งเข้าออกถี่ๆจนร่างกายของเด็กสาวตอบสนองต่อสัมผัสหยาบกร้านของมาเฟียหนุ่มน้ำเมือกสีใสไหลออกมาเปรอะเปื้อนมือหนาริมฝีปากหนาดูดดุนลิ้นเล็กอย่างเอาแต่ใจก่อนจะผละริมฝีปากออกในนาทีต่อมาเมื่อเห็นเด็กสาวเริ่มหายใจติดขัด

"ถ้าไม่อยากให้ฉันเป็นเหมือนเมื่อ 5 ปีก่อน ก็อย่ามาท้าทายฉัน" ใบหน้าหล่อเหลาเลื่อนลงมาหยุดที่ใจกลางความเป็นสาวฟันคมขบเม้มติ่งเกสรสีชมพูระเรื่อของเด็กสาวอย่างแรงพลางกระทุ้งนิ้วกลางยาวแกร่งเข้ามาอย่างต่อเนื่อง

"อ๊ะ..อ๊ะ..อึก..น้องไม่ทำตรงนี้" เด็กสาวบิดตัวไปมาเมื่อความเสียวซ่านเข้าเล่นงาน

"อ๊ะ..พะ..พอแล้ว" มือเล็กจับข้อมือหนาไว้แน่นพยายามดึงนิ้วยาวแกร่งที่กำลังกระทุ้งเข้าออกถี่ๆออกจากร่องสวาทเปียกชุ่ม เด็กสาวกระตุกสั่นเกร็งถี่ๆก่อนจะปลดปล่อยสายธารน้ำหวานล้นทะลักออกมาเปรอะเปื้อนฝามือหนาของมาเฟียหนุ่มไหลนองเต็มพื้นกระเบื้องห้องโถงใหญ่ของคฤหาสน์

"อ๊ะ..อ๊ายยย" เด็กสาวเรียวขาสั่นเทาพลางใช้มือเล็กของตัวเองปกปิดของสงวนเอาไว้