SAVAGE MAFIA โลกันตร์คนคลั่งรัก นิยาย บท 25

"คืนนี้มาหาฉันที่ห้อง" มาเฟียหนุ่มกดจูบลงบนหน้าผากมนของน้องสาวก่อนจะเดินกลับมานั่งทำงานต่อที่โซฟาเหมือนเดิม

"ฮือๆอึก" ตุ้บ! ตุ้บ! น้ำขิงเดินเข้ามานั่งลงบนตักแกร่งของพี่ชายพลางใช้กำปั้นเล็กของตัวเองทุบตีพี่ชายอย่างแรงในขณะที่มาเฟียหนุ่มยังคงนั่งทำงานอยู่อย่างใจเย็นทั้งที่เขาเพิ่งกลั่นแกล้งเธอไปแต่เขากลับมานั่งทำงานต่ออย่างปกติราวกับเมื่อกี้ไม่ได้ทะเลาะกับเธอเลย

"ตีฉันพอรึยัง" มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามน้องสาวในขณะที่เธอยังคงกระหน่ำกำปั้นน้อยๆทุบตีเขาอยู่

"อึก..ฮือๆ" น้ำขิงใช้หลังมือเล็กอีกข้างปาดน้ำตาออกจากใบหน้าลวกๆพลางใช้มือเล็กอีกข้างทุบตีเข้าที่ใบหน้าและแผงอกแกร่งของพี่ชาย มาเฟียหนุ่มไม่ได้ตอบโต้เธอกลับเขานั่งให้เธอทุบตีเขาจนกว่าเธอจะพอใจ

"หมดแรงแล้วเหรอ" มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามน้องสาวเสียงเรียบเมื่อเห็นว่าเธอสงบนิ่งลงแล้ว

"ตีฉันแล้วยังมาหลับบนตักฉันอีกนะ" มาเฟียหนุ่มอุ้มน้องสาวลงนอนบนโซฟาพลางสวมใส่แพนตี้สีแดงตัวจิ๋วของเธอให้ใหม่ก่อนจะก้มลงมากดจูบลงบนริมฝีปากอวบอิ่มของน้องสาวแล้วจึงหันกลับมาทำงานของตัวเองต่อ

วันต่อมา

09 : 50 น.

"เข้ามาได้เลยคุณแม่เราอนุญาตแล้ว" น้ำขิงเดินจูงมือวกวนและชะเอมเข้ามาภายในคฤหาสน์โดยที่มีสายตาอำมหิตของไฟยืนจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของวกวนอยู่บนระเบียงห้องนอนชั้นสองของบ้าน วกวนที่กำลังเดินผ่านประตูหน้าบ้านเข้ามาเหลือบตาไปเห็นไฟที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ที่ริมระเบียงชั้นสองของคฤหาสน์จ้องมองมาที่เขาเขม็งวกวนจึงยักคิ้วยั่วเย้าให้อย่างไม่เกรงกลัวก่อนจะเดินยิ้มมุมปากหายเข้าไปภายในบ้านพร้อมกับน้ำขิงและชะเอม

"มากันแล้วเหรอ" พริบพราวเดินถือขนมหวานมากมายตรงมาหาลูกสาวและเพื่อนๆของลูกสาวที่สนามหญ้าหลังบ้าน

"สวัสดีครับคุณแม่" วกวนยกมือไหว้สวัสดีพริบพราวอย่างสนิทสนม

"สวัสดีค่ะป้าพราว" ชะเอมยกมือไหว้สวัสดีพลางส่งยิ้มหวานให้ผู้อาวุโสกว่า

"สวัสดีจ้ะเด็กๆ..ปกติแล้วป้าก็ไปเล่นที่บ้านของพวกเราบ่อยๆไม่ต้องพิธีรีตองอะไรกันมากมาย..ตอนแรกลูกขิงมาขอแม่ว่าจะพาเพื่อนมาติวหนังสือที่บ้านแม่ก็นึกว่าเพื่อนคนไหนที่ไหนได้เป็นเราสองคนนี่เอง" พริบพราวทักทายชะเอมและวกวนอย่างเป็นกันเอง

"หนูดีใจมากเลยค่ะที่คุณป้าอนุญาตให้หนูกับวกวนเข้ามาเล่นกับน้ำขิงที่บ้านได้แล้ว..ปกติมีแต่คุณป้าที่พาน้ำขิงไปเล่นที่บ้านของหนู..แล้ววันนี้ลุงคิมหันต์ไม่อยู่เหรอคะ" ชะเอมส่งยิ้มหวานให้ผู้อาวุโสกว่า

"ลุงคิมติดประชุมจ้ะ..ต่อไปชะเอมกับวกวนก็มาเล่นกับลูกขิงได้ตลอดเลยนะ..ลูกขิงเองก็ไม่มีเพื่อนที่ไหนอีกนอกจากหนูสองคน"

"มาทุกวันเลยได้ไหมครับ" วกวนเอ่ยถามพริบพราวพลางส่งยิ้มหวานจนตาหยี แต่ก็ต้องหุบยิ้มเมื่อเห็นว่าไฟเดินเข้ามานั่งลงข้างๆของน้ำขิง

"สวัสดีค่ะ" ชะเอมกล่าวสวัสดีพี่ชายของน้ำขิงอย่างนอบน้อม

"สวัสดีครับ" วกวนกล่าวสวัสดีพี่ชายต่างสายเลือดของน้ำขิงพลางจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของไฟอย่างไม่ลดละ

"ทานขนมกันไปก่อนนะเดี๋ยวแม่มา" พริบพราวเอ่ยบอกลูกสาวและเพื่อนๆของลูกสาวก่อนจะเดินหายเข้าไปในบ้าน

"เริ่มติวกันเลยไหม" น้ำขิงเอ่ยถามเพื่อนรักทั้งสองคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของเธอ

"เริ่มเลยก็ได้" ชะเอมเป็นเจ้าของคำพูดนั้น

"เริ่มติวข้อสอบGATเชื่อมโยงก่อนก็แล้วนะ" น้ำขิงบอกเพื่อนรักทั้งสองคนพลางเปิดแฟ้มแนวข้อสอบของแต่ละปีออกมาสอนเพื่อนรักทั้งสองคน ไฟนั่งโอบเอวคอดกิ่วของน้องสาวเอาไว้ไม่ห่างเขานั่งเฝ้าน้องสาวติวข้อสอบให้เพื่อนตั้งแต่ช่วงสายๆของวันจนตกเย็นเขาก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม