SAVAGE MAFIA โลกันตร์คนคลั่งรัก นิยาย บท 41

ตอนที่ 41

"พี่ชาย?" นักรบขมวดคิ้วเป็นปมพยายามปะติดปะต่อเรื่องราวระหว่างเธอกับพี่ชายของเธอ "พี่น้องหยอกกันแรงดีนะ"

"พี่ชายคือแฟนของหนูค่ะ..หนูมีแฟนแล้ว..แฟนหนูคืออธิการบดีของมหาวิทยาลัยนี้ค่ะแล้วเขาก็หวงหนูมากด้วย..อาจารย์อย่ามายุ่งกับหนูเลยนะคะ"

"พี่ชายของเราจะเป็นแฟนของเราได้ยังไง..ไม่ชอบพี่ถึงกับสร้างเรื่องขึ้นมาโกหกพี่เลยเหรอ" นักรบหัวเราะในลำคออย่างนึกตลกในคำพูดของเธอ

"หนูกับอธิการบดีเป็นพี่น้องต่างสายเลือดกันค่ะ..หนูเป็นน้องสาวบุญธรรมของอธิการบดี"

"น้องสาวบุญธรรม?"

"ค่ะ"

"เรากับพี่ชายต่างสายเลือด..มีอะไรกันแล้ว?" นักรบเลิกคิ้วถาม

"ค่ะ..รู้อย่างนี้แล้วจะเลิกยุ่งกับหนูได้รึยังคะ" น้ำขิงตอบรับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

"หึ..เด็กน้อย..อย่าสร้างเรื่องมาโกหกพี่เลยพี่ไม่เชื่อหรอกว่าเด็กเรียบร้อยแบบเราจะแอบมีอะไรกับพี่ชายของตัวเอง..อย่ามาหลอกพี่เลย"

"หนูพูดความจริงค่ะ..หนูไม่ได้ใสซื่อเหมือนที่อาจารย์คิด..หนูเป็นเมียของพี่ชายแล้วหนูก็ไม่อยากให้พี่ชายเข้าใจหนูผิด..เลิกตื้อหนูเถอะค่ะ"

"โอเค..งั้นพี่ขอโทรศัพท์ของเราหน่อย"

"จะเอาไปทำไมคะ"

"อาจารย์อยากได้เบอร์โทรส่วนตัวของท่านอธิการบดี"

"หนูขอพูดตามตรงเลยนะคะ..หนูไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนน่าลำคาญเท่ากับอาจารย์มาก่อนเลย"

"หึ..อาจารย์จะถือว่าเป็นคนชมนะ..ขอบคุณสำหรับเบอร์โทรนะเดี๋ยวดึกๆพี่โทรหา" นักรบแอบหยิบเอาโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าสะพายของน้ำขิงออกมาในตอนที่เธอเผลอโชคดีของเขาที่น้ำขิงไม่ได้ใส่รหัสล็อคหน้าจอมือถือเอาไว้จึงทำให้เขาสามารถยิงเบอร์โทรของเธอเข้ามาที่เครื่องของเขาได้อย่างง่ายดาย นักรบลุกขึ้นยืนเต็มความสูงพลางขยี้ผมของน้ำขิงเบาๆอย่างนึกเอ็นดูก่อนจะเดินออกไปจากห้องพยาบาลด้วยท่าทางอารมณ์ดี

@คฤหาสน์หรูของไฟ

"ในตอนที่เธอมองหน้าผู้ชายคนอื่นยอมให้ผู้ชายคนอื่นขยี้ผมเธอคิดถึงหน้าของฉันบ้างรึเปล่า" น้ำเสียงดุดันของไฟดังขึ้นทำให้น้ำขิงที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาภายในห้องนอนของตัวเองชะงักไปเรียวขาสวยสั่นเทิ้มด้วยความหวาดกลัวสมองสั่งการให้เท้าเล็กเดินถอยหลังออกให้ห่างจากผู้ชายเลือดเย็นตรงหน้า

"พี่ชาย~" น้ำขิงเรียกพี่ชายเสียงเบาพลางเดินถอยหลังไปเรื่อยๆจนแผ่นหลังติดกับผนังห้องเย็นเฉียบ

"ถ้าฉันทำแบบนั้นบ้างเธอจะรู้สึกยังไง" มาเฟียหนุ่มเดินเข้ามากักขังน้องสาวเอาไว้ในอ้อมแขน

"พี่ชาย~โอ๊ย!" มาเฟียหนุ่มเหวี่ยงร่างของน้องสาวขึ้นมาบนเตียงนอนอย่างแรงทำเอาน้ำขิงนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ

"กับไอ้นักรบ..มันยังไง" มาเฟียหนุ่มหยิบมีดพกจากกระเป๋ากางเกงยีนส์ของตัวเองออกควงเล่นอย่างชำนาญ

แกร่ง! แกร่ง!

เสียงมีดสองเล่มกระทบลับกันทำเอาน้ำขิงเนื้อตัวสั่นเทิ้มด้วยความหวาดกลัวมาเฟียหนุ่มเหวี่ยงมีดเฉียดเส้นผมของน้ำขิงลอยไปติดที่ขอบหน้าต่างห้องนอนอย่างรวดเร็วโดยที่น้ำขิงยังไม่ทันได้ตั้งตัว

"ฮึก..พี่ชาย" น้ำขิงสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจเมื่อแก้มนวลของเธอเกือบจะโดนมีดแหลมคมของพี่ชายบาดแก้มอย่างเฉียดฉิว

"ฉันไม่เคยนอกใจเธอ..เธอเองก็ไม่ควรจะนอกใจฉัน" น้ำเสียงเยือกเย็นของมาเฟียหนุ่มยิ่งทำให้น้ำขิงกลัวเขามากขึ้นกว่าเดิม

"อึก..นะ..น้องรักพี่ชายค่ะ" น้ำขิงใช้มือบางปาดน้ำตาออกจากใบหน้าลวกๆ

"ฉันไม่ได้ถามว่าเธอรักฉันไหม"

"นะ..น้องมีแค่พี่ชายคนเดียวค่ะ"

"ก็ดี..เพราะถ้าฉันรู้..เธอรู้ใช่ไหมว่าเธอกับอดีตชู้รักของเธอจะมีจุดจบยังไง" ฉึก! มีดพกสั้นแหลมคมถูกปักลงใกล้กับใจกลางความเป็นสาวแบบเฉียดฉิวจนกระโปรงนักศึกษาของน้ำขิงฉีกขาดน้ำขิงนั่งตัวแข็งทื่อตกใจจนช็อกพูดอะไรไม่ออกทำได้เพียงสะอื้นไห้เงียบๆไม่กล้าร้องไห้เสียงดังด้วยกลัวจะทำให้พี่ชายหงุดหงิดจนพาลทำร้ายเธอ

"อึก..ค่ะ..น้องมีแค่พี่ชายคนเดียว"

"ในจี้..มีเครื่องดักฟังและกล้องขนาดเล็กที่สามารถเห็นทุกอย่างที่เธอพบเจอมาในแต่ละวันและจีพีเอสระบุตำแหน่งที่อยู่ของเธอ" ไฟสั่งทำสร้อยชนิดพิเศษให้เธอด้วยจะได้รู้ความเคลื่อนไหวทุกย่างก้าวของเธอโดยที่ใช้รูปถ่ายของเธอและเขาอำพรางระบบกลไกการทำงานของวัตถุขนาดนาโนเล็กจิ๋วที่ซ่อนอยู่หลังรูปถ่ายข้างในจี้

"พี่ชาย~อึก..พี่ชายจะโรคจิตเกินไปแล้ว" น้ำขิงตกใจไม่น้อยเมื่อรู้ว่าในจี้ที่พี่ชายสวมใส่ให้เธอมีเครื่องดักฟังและกล้องขนาดเล็กจิ๋วซ่อนเอาไว้อยู่

"ฉันได้ยินทุกคำพูดของเธอกับมัน...ที่ฉันไม่พูดเพราะจะรอดูว่าเธอจะจัดการกับไอ้เวรนั้นยังไง..แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่มีปัญญาจัดการกับมัน"

"พี่ชาย~"