SAVAGE MAFIA โลกันตร์คนคลั่งรัก นิยาย บท 43

ตอนที่ 43

"เห้ยๆ..ไม่ใช่เล่นๆแล้วนะเว้ย" เจมส์ดีดตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ด้วยความรวดเร็ว

ไฟเดินอุกอาจเข้ามาภายในผับหรูพร้อมกับยกแท่งเหล็กขนาดใหญ่ที่ตอกตะปูแหลมคมพาดบ่าแกร่งเดินตรงเข้ามาหานักรบที่นั่งดื่มเหล้าอยู่กับกลุ่มเพื่อนมือหนาอีกข้างของไฟจูงโซ่ล่ามสุนัขพันธุ์อเมริกันพิทบูลตัวใหญ่อยู่ข้างกายโดยที่มีเหล่าบอดี้การ์ดของเขานับสามสิบคนเดินตามหลังเข้ามาติดๆ

โฮ่ง!! โฮ่ง!! โฮ่ง!

กรี๊ด!!กรี๊ด!!

เหล่าผีเสื้อราตรีต่างกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวเมื่อสุนัขพันธุ์อเมริกันพิทบูลตัวใหญ่ของไฟเห่าไม่หยุดไฟตวัดตามองเสียงกรีดร้องนั้นอย่างนึกลำคาญทำให้เหล่าบรรดานักเที่ยวกลางคืนกรีดร้องเสียงดังมากยิ่งขึ้นด้วยความหวาดกลัวทุกคนภายในผับต่างพากันวิ่งแตกตื่นตกใจออกมาจากผับอย่างรวดเร็วด้วยกลัวว่าจะโดนลูกหลงได้รับบาดเจ็บไปด้วย

"มึงจีบเมียกูเหรอ?" ไฟเอ่ยถามนักรบด้วยน้ำเสียงเข้มพลางใช้แท่งเหล็กชี้หน้านักรบอย่างเอาเรื่องคำถามของไฟทำเอาเพื่อนๆของนักรบต่างเดินถอยหลังออกมายืนห่างๆด้วยความหวาดกลัวด้วยพอจะรู้มาบ้างว่าไฟโหดเหี้ยมอำมหิตขนาดไหน

"แล้วไง" นักรบตอบกลับเสียงเรียบพลางเทเหล้าใส่แก้วอย่างไม่สะทกสะท้าน

"มือข้างนี้ใช่ไหมที่จับแขนเมียกู" ไฟเอ่ยถามก่อนจะยกแท่งเหล็กตอกตะปูขนาดใหญ่ฟาดลงที่ท่อนแขนแกร่งของนักรบอย่างแรงจนนักรบเสียหลักล้มลงกับพื้น

"อ๊ากกก!" นักรบส่งเสียงร้องออกมาด้วยความทรมานด้วยไม่คิดว่าไฟจะเล่นงานตัวเองเร็วขนาดนี้

"เชี้ย!!/เชี้ย!!/เชี้ย!!" เพื่อนๆของนักรบต่างอุทานคำหยาบคายออกมาพร้อมกันพลางเบิกตาโพลงด้วยความตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมาก

เคร้ง!

"อ๊ากกกก!" นักรบส่งเสียงร้องคำรามออกมาด้วยความเจ็บปวดเมื่อโดนไฟใช้แท่งเหล็กฟาดลงที่กลางศรีษะของนักรบอย่างแรงทำให้นักรบนอนล้มตัวกองลงกับพื้นทันทีเลือดสีแดงสดไหลออกมาจากศีรษะชโลมอาบทั่วใบหน้าหล่อเหลาของนักรบสติสัมปชัญญะเริ่มเลือนลางดวงตาคมกริบเริ่มมองสิ่งรอบข้างได้ไม่ชัด

"และนี่สำหรับที่มึงบังอาจโทรหาเมียกู" ผัวะ!พลั่ก! ตุบ! ไฟใช้เท้ากระทืบถีบเข้าที่ริมฝีปากหยักได้รูปของนักรบไม่ยั้งจนเลือดสีแดงสดของนักรบทะลักออกมาจากโพรงปากเลอะรองเท้าและขากางเกงยีนส์ของไฟ

"จำใส่สมองโง่ๆของมึงเอาไว้..น้ำขิงเป็นเมียกูอย่าคิดที่จะมาวอแวกับเมียกูอีก" ไฟย่อตัวนั่งลงพลางกระชากเส้นผมของนักรบขึ้นอย่างแรงจนคนโดนกระทำต้องแหงนหน้าขึ้นมามองตามใบหน้าหล่อเหลาของไฟตามแรงกระชาก เซนมือซ้ายคนสนิทยื่นโซ่เหล็กขนาดใหญ่ให้ผู้เป็นนายอย่างรู้งานไฟรับโซ่มาจากมือของมือซ้ายคนสนิทก่อนจะใช้โซ่เหล็กขนาดใหญ่รัดเข้าลำคอหนาของนักรบอย่างแรง

อั่ก! อั่ก! ค่อก! ค่อก!

"อั่ก..ค่อก!..ยะ..ยอม..แล้ว" นักรบยกมือขึ้นยอมแพ้พลางกระอักเลือดออกมาจากปากไม่หยุดนักรบพยายามดึงโซ่เหล็กออกจากลำคอของตัวเองอย่างยากลำบากเขาพยายามดีดดิ้นให้ตัวเองหลุดออกจากการบีบรัดของโซ่เหล็กเส้นใหญ่ที่รัดลำคอเขาแน่นไฟคลายมือออกจากโซ่เหล็กก่อนจะเดินกลับไปจูงสุนัขพันธุ์อเมริกันพิทบูลตัวใหญ่ตรงเข้ามาหานักรบที่นอนจมกองเลือดอยู่อย่างหมดสภาพ

"สู้กับหมากู..ถ้ามึงชนะ..มึงรอด" มาเฟียหนุ่มเหยียดยิ้มร้ายกาจก่อนจะปลดปลอกคอสุนัขพันธุ์อเมริกันพิทบูลตัวใหญ่กระโจนเข้าไปขย้ำกัดนักรบที่นอนจมกองเลือดอยู่อย่างหมดสภาพก่อนจะหันหลังเดินออกไปจากผับทันที

"นายครับ" เซนมือซ้ายคนสนิทเรียกผู้เป็นนายในตอนที่มาเฟียหนุ่มกำลังจะก้าวขาออกจากหน้าประตูทางเข้าของผับ ไฟไม่ได้ตอบอะไรมือซ้ายคนสนิทเขาใช้หางตามองมือซ้ายคนสนิทเพียงนิด

"จะปล่อยให้มันตายหรือจะปล่อยมันไปครับ" เซนเอ่ยถาม

"ถ้ามันชนะ..มันก็รอด" มาเฟียหนุ่มตอบกลับมือซ้ายคนสนิทเสียงเรียบก่อนจะหยิบบุหรี่ในกระเป๋ากางเกงยีนส์ของตัวเองขึ้นมาสูบอย่างใจเย็นแล้วจึงเดินออกไปจากผับทันที

วันต่อมา

10 : 00 น.

@มหาวิทยาลัย

ไฟยืนจับไมค์กล่าวเปิดงานปฐมนิเทศนักศึกษาใหม่อยู่บนเวทีด้วยท่าทางเคร่งขรึมความหล่อเหลาราวกับพระเจ้าประทานพรมาให้ของเขาเรียกเสียงกรี๊ดจากเหล่าบรรดานักศึกษาปี1ได้เป็นอย่างดี