SAVAGE MAFIA โลกันตร์คนคลั่งรัก นิยาย บท 44

ตอนที่ 44

"พี่ชายของน้ำขิงมีแฟนแล้วจริงๆเหรอ" จอยเอ่ยถาม น้ำขิงยังคงนั่งนิ่งเงียบไม่ได้ตอบอะไรกลับไป "ถ้าเราจะจีบพี่ชายของน้ำขิงจะได้ไหมอะ..น้ำขิงพอจะช่วยเป็นแม่สื่อให้เราหน่อยได้ไหม" จอยส่งสายตาอ้อนวอนมาที่น้ำขิงหากน้ำขิงยอมช่วยเป็นแม่สื่อให้เธอก็คงจะดีไม่น้อยอย่างน้อยเธอก็คงผ่านด่านของน้ำขิงแล้วตำแหน่งแฟนสาวของอธิการบดีคงจะไม่ไกลเกินความสามารถของเธอ

"พี่ชายน้ำขิงมีแฟนแล้วจ้ะแล้วก็สวยมากด้วย..เลิกเป็นเมียมโนค่ะ" ชะเอมเป็นคนตอบแทนน้ำขิงอย่างรู้งาน

"แล้วใครคือแฟนของอธิการบดี" จอยเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้างด้วยไม่พอใจกับคำพูดของชะเอม

"ไม่บอก..รู้แค่ว่าแฟนสาวของอธิการบดีเป็นคนชนชั้นเดียวกันกับอธิการบดีก็พอ..ง่ายๆก็คือไม่ไก่กาเหมือน.." ชะเอมหยุดเว้นวรรคพูดพลางเบะปากใช้หางตามองจอยด้วยอย่างเหยียดหยาม "นักศึกษาชนชั้นกลางๆแถวๆนี้" ชะเอมตอบพลางเอ่ยกระแหนะกระแหนจอยและดาวไปด้วย

"ถึงพวกเราจะชนชั้นกลางแต่พ่อแม่ของพวกเราก็รวยมากเหมือนกัน" ดาวตอบ

"รวยแล้วยังไง..แฟนสาวของอธิการบดีรวยกว่าเงินของพ่อแม่พวกเธอรวมกันอีก..ถ้ารู้ว่าแฟนสาวของอธิการบดีเป็นใครแล้วจะสะพรึง..พูดแล้วก็ขนลุก" ชะเอมจีบปากจีบคอพูดอย่างมีจริตจนดูหน้าหมั่นไส้

"แล้วไง..ถึงอธิการบดีจะมีคนรักแล้ว..ฉันก็ไม่แคร์หรอกก็แค่แฟนป่ะไม่ใช่เมียในทะเบียนสมรสสักหน่อย..แต่ถึงจะมีทะเบียนสมรสก็ใช่ว่าจะเลิกกันไม่ได้..ข่าวสามีภรรยาหย่าร้างกันก็มีให้เห็นเยอะแยะ" จอยตอบกลับชะเอมอย่างไม่สะทกสะท้านทำเอาน้ำขิงที่นั่งฟังอยู่เงียบๆกำหมัดแน่น

"จอย" น้ำขิงเอ่ยปากเรียกชื่อของจอยเป็นครั้งแรกหลังจากที่นั่งเงียบมานาน

"ว่าไง" จอยแสร้งส่งยิ้มหวานให้น้ำขิงอย่างเป็นมิตร

"เมาโบท็อกซ์เหรอคะ" น้ำขิงหันหน้ามาเอ่ยถามจอยพลางส่งยิ้มหวานให้จอยทำเอาจอยหน้าเหวอไปในทันที

"ฮ่าๆ!แรงมากกก" ชะเอมหัวเราะเสียงดังลั่นทำให้เพื่อนๆภายในหอประชุมที่กำลังทยอยเดินออกไปด้านนอกหอประชุมต่างหันกลับมามองที่ชะเอมเป็นตาเดียวกัน

"ใครที่ทำให้น้ำขิงด่าได้..ต้องพิจารณาตัวเองใหม่แล้วนะ" วกวนพูดแทรกขึ้นมานึกขำในคำด่าน้ำเสียงนุ่มนวลอ่อนหวานที่ไร้ซึ่งคำหยาบคายของน้ำขิงด้วยไม่คิดว่าสาวหวานอย่างน้ำขิงจะพูดอะไรแบบนี้ได้เป็นครั้งแรกที่วกวนเห็นน้ำขิงแสดงอารมณ์แบบนี้ออกมา วกวนรู้สึกประทับใจไม่น้อยที่ได้เห็นน้ำขิงในเวอร์ชั่นนี้ที่ไม่อ่อนแอเหมือนที่ผ่านๆมาอาจจะเป็นเพราะความหึงหวงที่น้ำขิงมีต่อพี่ชายต่างสายเลือดจึงทำให้น้ำขิงกล้าที่จะพูด

"น้ำขิง..ด่าเราเหรอ" จอยเอ่ยถามพลางจ้องมองใบหน้าจิ้มลิ้มไร้เดียงสาของน้ำขิงอย่างเอาเรื่อง

"เปล่านะ..เราแค่ถามดูน่ะพอดีเราเห็นว่าหน้าของจอยดูตึงๆด้านๆอย่างกับผ่านการอัดโบท็อกซ์มาเยอะเราก็เลยถามดู" น้ำขิงตอบกลับจอยด้วยรอยยิ้มหวานเหมือนเคยจอยและดาวที่เห็นท่าทางเสแสร้งทำกิริยาอ่อนหวานแต่จงใจพูดเหน็บแนมเหยียดหยามเธออยากจงใจจึงนึกหมั่นไส้จนอยากจะกระชากผมของน้ำขิงแรงๆสักครั้งให้สาแก่ใจ

"น้ำขิง" จอยจ้องมองน้ำขิงเขม็ง

"ฉีดที่คลินิกไหนมาเหรอบอกเราหน่อยสิ..เราจะได้ไม่ไป" น้ำขิงเอ่ยถามพลางส่งยิ้มหวานให้จอยด้วยท่าทางไร้เดียงสาของน้ำขิงที่ขัดกับคำพูดเหน็บแนมของเธอทำเอาจอยและดาวปรี๊ดแตกขึ้นมาในทันที

"อีน้ำขิง!" จอยตวาดเสียงดังลั่นด้วยความโมโห

"คะ" น้ำขิงตอบกลับพลางส่งยิ้มหวานให้จอยก่อนจะเอียงคอมองใบหน้าสวยด้วยมีดหมอของจอยเล็กน้อยอย่างมีจริต

"คิดว่าเป็นน้องสาวอธิการบดีแล้วฉันจะไม่กล้าตบแกเหรอ" จอยบีบเรียวแขนเล็กขาวผ่องของน้ำขิงอย่างแรงเล็บมือคมยาวของจอยจิกเข้าผิวเนื้อขาวผ่องของน้ำขิงอย่างแรงจนเรียวแขนของน้ำขิงมีเลือดสีแดงสดไหลซิบออกมา

"ถึงกล้า..จอยก็ตบเราไม่ได้หรอก" น้ำขิงส่งยิ้มหวานให้จอยพลางดึงมือของจอยออกจากเรียวแขนของตัวเอง

"คิดว่าเจ๋งมากเหรอ" ดาวเข้ามาผลักไหล่ของน้ำขิงอย่างแรง

"เราจะไม่ทำอะไรจอยและดาวหรอก..แต่ถ้าจอยกับดาวมายุ่งกับพี่ชายของเราอีก..เราจะทำให้จอยกับดาวหายไปจากโลกนี้แบบที่ไม่มีวันกลับมาเกิดใหม่ได้อีกเลย..คิคิ" น้ำขิงใช้มือบางขึ้นมาหัวเราะป้องปากของตัวเองอย่างมีจริต

"แก" จอยโมโหจนเนื้อตัวสั่น

"อีน้ำขิงถ้ามึงแน่จริงตัวๆกับกูเลยไหม" ดาวผลักไหล่มนของน้ำขิงอย่างแรงทำให้น้ำขิงถลาไปด้านหลังเล็กน้อย

"จอยกับดาวอยากโดนเราตบเหรอคะ..บอกก่อนนะว่าเราไม่ตบเล่นๆแต่เราจะตบจอยกับดาวเป็นจังหวะคอมโบเลยแหละ..สะใจดี..คิคิ" น้ำขิงยกมือบางขึ้นมาหัวเราะป้องปากอย่างมีจริตอีกครั้งทำเอาจอยและดาวนึกเกลียดชังในท่าทางของเธอ

"อยากรู้ไหมว่าตบแบบจังหวะคอมโบมันเป็นยังไงอีหน้าพลาสติก" ชะเอมเข้ามาผลักไหล่ของจอยและดาวอย่างแรงทำเอาจอยและดาวเกือบจะหงายหลังตกเก้าอี้

"กรี๊ดดด!อีชะเอม!" จอยกรีดร้องดังลั่นหอประชุมด้วยความโกรธแค้น