ตอนที่ 48
"เรียกน้องมาหามีอะไรเร่งด่วนรึเปล่าคะ" น้ำขิงเอ่ยถามพี่ชายเสียงหวานหลังจากที่วิ่งออกมาจากอาคารเรียนมาหยุดอยู่ที่สวนหย่อมของมหาวิทยาลัยโดยที่มีสายลมเย็นพัดผ่านตลอดเวลาทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายไม่น้อย
"คืนนี้ฉันต้องบินไปมาเก๊าเลยอยากเจอเธอก่อนไป" มาเฟียหนุ่มเอ่ยบอกน้องสาวพลางมองซ้ายมองขวาเมื่อเห็นว่าไร้ซึ่งผู้คนเดินผ่านจึงเดินเข้ามาสวมกอดน้องสาวเอาไว้จมูกโด่งกดจูบสูดดมกลิ่นหอมของแป้งเด็กบนแก้มนวลชมพูระเรื่อของน้องสาวด้วยความรู้สึกแสนรัก
"มีงานอะไรด่วนเหรอคะทำไมพี่ชายต้องรีบไปด้วย" น้ำขิงเอ่ยถาม
"คาสิโนมีปัญหานิดหน่อยฉันเลยต้องไปเคลียร์ปัญหาเอง..ฉันไปไม่นานแค่สามวันก็กลับแล้ว"
"แค่สามวันแน่นะคะ" น้ำขิงหรี่ตามองพี่ชายอย่างจับผิด "น้องไม่อนุญาตให้พี่ชายไป"
"ไม่อนุญาต?" มาเฟียหนุ่มเลิกคิ้วถามอย่างไม่เข้าใจทั้งที่เขาบอกว่าไปทำงานแค่สามวันแต่เธอกลับไม่ยอมให้เขาไป
"ใช่ค่ะ..พี่ชายห้ามไปนะน้องไม่อนุญาตให้ไป"
"เดี๋ยวนี้กล้าถึงขั้นห้ามไม่ให้ฉันไปไหนมาไหนแล้ว?" มาเฟียยืนเท้าเอวสอบจ้องมองใบหน้าจิ้มลิ้มของน้องสาวอย่างเหนื่อยใจ "ขอเหตุผลที่ไม่ยอมให้ฉันไปทำงาน"
"ก็น้องกลัวพี่ชายจะไปมีบ้านเล็กบ้านน้อยหนิคะ" น้ำขิงตอบในสิ่งที่ตัวเองคิดออกไปตามตรงคำตอบของเธอทำเอามาเฟียหนุ่มหลุดยิ้มมุมปากออกมาเพียงนิดก่อนจะปรับสีหน้าให้ดูเคร่งขรึมเหมือนเดิม
"ฉันไปทำงานนะ"
"เหรอคะ.." น้ำขิงยืนกอดอกจ้องมองดวงตาคมกริบของพี่ชายที่จ้องมองมาที่เธอไม่วางตาทั้งคู่เล่นสงครามสายตากันอย่างไม่มีใครยอมอ่อนข้อให้ใคร
"ขอแค่สามวัน" มาเฟียหนุ่มเอ่ยบอกน้องสาวโดยที่สายตาคมกริบยังคงจ้องมองดวงตากลมโตสีน้ำตาลเข้มของน้องสาวด้วยแววตาที่ยากเกินจะคาดเดา
"สามวันจริงเหรอคะ" น้ำขิงตอบกลับโดยที่ดวงตากลมโตของเธอยังคงจ้องมองดวงตาคมกริบของพี่ชายไม่วางตาเหมือนกัน
"ฉันพูดคำไหนคำนั้น" มาเฟียหนุ่มตอบกลับน้องสาวเสียงเรียบก่อนจะเป็นฝ่ายยกธงขาวยอมแพ้ไปก่อนเมื่อเห็นว่าดวงตากลมโตของน้องสาวแดงก่ำเริ่มมีน้ำตาคลอออกมาปิดม่านตาน้ำขิงอยากจะเอาชนะพี่ชายจึงไม่ยอมกระพริบตาจนทำให้ดวงตาของเธอแดงและมีน้ำตาคลอมาเฟียหนุ่มใช้มือหนาเช็ดหยาดน้ำตาออกจากดวงหน้าของน้องสาวอย่างอ่อนโยนพลางกดจูบลงบนเปลือกตาอย่างแผ่วเบาก่อนจะเลื่อนจมูกโด่งมากดจูบสูดดมบนเส้นผมดำขลับของน้องสาวจมูกโด่งสูดดมกลิ่นของเส้นผมหอมกรุ่นที่คุ้นเคยอย่างหลงใหล
"น้องไม่เชื่อ" น้ำขิงตอบกลับพี่ชายเสียงแข็งพลางผละตัวออกจากพี่ชายดวงตากลมโตยังคงจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาราวกับพระเจ้าประทานพรของพี่ชายไม่วางตา
"เลิกมองฉันด้วยสายตาแบบนี้ได้แล้ว..ตาเธอแดงหมดแล้วนะ" มาเฟียหนุ่มสวมกอดน้องสาวไว้อีกครั้ง "ต้องทำยังไงเธอถึงจะเชื่อ"
"เอาน้องไปด้วยสิคะแล้วน้องจะยอมเชื่อ"
"หึ..เป็นเด็กอย่าหัดมาเจ้าเล่ห์กับผัว" มาเฟียหนุ่มหัวเราะในลำคอเบาๆพลางบีบบั้นท้ายงอนงามของน้องสาวอย่างนึกมันเขี้ยวในความเจ้าเล่ห์ของเธอเขารู้ทันเธอตั้งแต่แรกแล้วแต่เพียงแสร้งเล่นไปตามน้ำก็เท่านั้นเอง
"นะคะ..ให้น้องไปด้วยนะ..ไปตั้งสามวันน้องคงนอนร้องไห้คิดถึงพี่ชายอีกแน่เลย" น้ำขิงสวมกอดพี่ชายเต็มรักเมื่อรู้ตัวว่าโดนพี่ชายรู้ทันแผนการของเธอตั้งแต่แรก
"เธอไปก็เป็นภาระของฉัน..ฉันไปทำงานนะ"
"น้องจะนั่งดูพี่ชายทำงานเงียบๆจะไม่ดื้อไม่ซน..น้องสัญญาด้วยเกียรติของเมียพี่ชาย"
"เธอน่ะเหรอจะยอมนั่งเงียบๆ" มาเฟียหนุ่มพูดขึ้นอย่างรู้ทันมีหรือที่เขาจะไม่รู้ว่าน้องสาวของเขาซุกซนแค่ไหนน้ำขิงถึงจะดูเป็นคนเงียบๆขี้อายไม่ค่อยพูดแต่เวลาที่อยู่กับพี่ชายเธอกลับซุกซนเป็นพิเศษหลายครั้งความซุกซนของเธอทำให้สิ่งของ..ของเขาพังมาหลายครั้งแล้ว
"ฉันไปพูดแบบนั้นตอนไหน" มาเฟียหนุ่มตอบกลับน้องสาวเสียงเข้มพลางเบือนหน้าหนีไปอีกทางด้วยไม่อยากสบตากับแววตาบ้องแบ๊วของน้องสาวที่จ้องมองมาที่เขาอย่างออดอ้อนเปล่งประกาย
"ปากแข็ง" น้ำขิงเขย่งเท้าขึ้นมากดจูบบนสันกรามของพี่ชายซ้ำๆทำให้มาเฟียหนุ่มหันหน้ากลับมามองใบหน้าจิ้มลิ้มของน้องสาวอีกครั้ง
"ชอบให้ฉันแทนตัวเองว่าพี่?" มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามพลางโอบเอวบางร่างน้อยของน้องสาวเข้ามาแนบชิดติดกับลำตัวหนากำยำของตัวเองแน่น
"ก็น่ารักดีไม่ใช่เหรอคะ"
"ถ้าอยากให้ฉันแทนตัวเองว่าพี่..เธอก็หมั้นกับฉันสิ"
"วกเข้าเรื่องนี้ตลอดเลย..ชื่อวกวนเหรอคะถึงได้พูดวกไปวนมา" น้ำขิงเอ่ยแซวพี่ชายพลางใช้้เขี้ยวเล็กกัดเข้าที่หัวนมของพี่ชายผ่านเนื้อผ้าจนเปียกชุ่ม
"ฉันอยากเห็นหน้าเธอเป็นคนสุดท้ายก่อนนอนแล้วก็อยากเห็นหน้าเธอเป็นคนแรกตอนที่ฉันตื่นนอน..ถ้าเธอยอมหมั้นกับฉัน..ฉันจะได้ไม่ต้องปีนเข้าหน้าต่างห้องนอนของเธออีกฉันอยากจะเดินเข้าไปในห้องนอนของเธออย่างสบายใจจะได้ไม่ต้องมาคอยระแวงว่าแม่จะมาเห็นตอนที่ฉันมุดถ้ำ" มือหนาปัดเส้นผมดำขลับออกจากใบหน้าจิ้มลิ้มของน้องสาวก่อนจะใช้จมูกโด่งคมสันถูไถไปตามพวงแก้มนวลอมชมพูระเรื่อจมูกโด่งสูดดมกลิ่นหอมจากพวงแก้มนุ่มนิ่มของน้องสาวเข้าปอดฟอดใหญ่มือหนาเลื่อนขึ้นมาบีบขยำหน้าอกใหญ่ผ่านเสื้อนักศึกษาตัวบางอย่างหนักหน่วง
"อื้อ~เดี๋ยวมีคนมาเห็นนะ" น้ำขิงส่งเสียงครางหวานในลำคอเมื่อโดนพี่ชายใช้นิ้วแกร่งวนรอบยอดปทุมถันของเธอผ่านเสื้อนักศึกษาตัวบางจนมันแข็งชันเป็นไตรับรับสัมผัสของนิ้วยาวแกร่ง
"งั้นไปเอาในรถ" มาเฟียหนุ่มอุ้มน้องสาวขึ้นมาในท่าเจ้าสาวก่อนจะเดินตรงไปยังรถลีมูซีนคันหรูที่จอดรอเขาอยู่ที่กำแพงหลังมหาวิทยาลัย
"พี่ชาย..น้องไม่เอาแบบนี้นะ" น้ำขิงเอ่ยบอกพี่ชายขณะที่มาเฟียหนุ่มเดินเข้าใกล้รถลีมูซีนคันหรูของเขาที่มีเหล่าบรรดาลูกน้องยืนเฝ้าระวังความปลอดภัยอยู่นับสิบคน
"ต้องเอา" มาเฟียหนุ่มตอบกลับน้องสาวเสียงเรียบก่อนจะก้าวขายาวแกร่งขึ้นมานั่งภายในรถลีมูซีนคันหรู
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: SAVAGE MAFIA โลกันตร์คนคลั่งรัก