SAVAGE MAFIA โลกันตร์คนคลั่งรัก นิยาย บท 51

ตอนที่ 51

"มินดาดีใจที่ได้เจอโลกันตร์อีกนะคะ..วันนี้มินดามาประชุมงานแทนคุณพ่อ..มินดาได้ยินมาว่าเอดไม่อยู่บินไปประชุมงานแทนคุณที่อเมริกาวันนี้โลกันตร์คงจะไม่มีใครช่วยงานมินดายินดีที่จะช่วยโลกันตร์เต็มที่เลยนะคะถ้าโลกันตร์ต้องการโลกันตร์ไม่ต้องเกรงใจมินหรอกนะคะเราเองก็คนเคยๆรู้จักกันมานานแล้ว"

"ไม่จำเป็น..ฉันมีน้องสาวคอยช่วยแล้ว" ไฟตอบกลับมินดาเสียงเรียบพลางกอดกระชับน้องสาวแนบชิดกับลำตัวหนาของตัวเองมากขึ้นจนน้ำขิงเองรู้สึกอึดอัด

"น้องสาวของโลกันตร์น่ารักดีนะคะหน้าตาบ้องแบ๊วเชียว..ขอถามได้ไหมคะว่าทำกับหมอคนไหนถึงทำออกมาแล้วสวยขนาดนี้" มินดาจ้องมองใบหน้าจิ้มลิ้มของน้ำขิงด้วยแววตาที่ยากเกินจะคาดเดา

"น้องสาวฉันไม่เคยทำศัลยกรรม" ไฟตอบกลับมินดาเสียงเข้ม

"จริงเหรอคะ..ว้าว~น้องสาวโลกันตร์ทำมินดาอึ้งไปเลยนะคะไม่น่าเชื่อว่าจะมีผู้หญิงสวยขนาดนี้เล็ดลอดจากสายตาแมวมองของวงการบันเทิงไปได้" มินดาพูดขึ้นอย่างมีจริตภายในใจนึกเกลียดชังเด็กสาวตรงหน้าตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอด้วยรูปร่างหน้าตาของน้ำขิงที่สะสวยกว่าเธอและดูเด็กกว่าเธอทำให้ผู้หญิงที่ไม่ชอบให้ใครเกินหน้าเกินตาตัวเองอย่างมินดานึกเกลียดชังและอิจฉาไม่น้อย

"พูดจบรึยัง..ถ้าไม่มีอะไรฉันขอตัว" ไฟเดินโอบเอวคอดกิ่วของน้องสาวเดินเข้ามาภายในบริษัทด้วยใบหน้าเรียบเฉยต่างจากเด็กสาวข้างกายที่เดินทำหน้าบึ้งตึงไม่สบอารมณ์มาตลอดทางเดินอย่างเปิดเผย

ภายในห้องทำงานของไฟ

"พี่สาวคนนั้นเป็นใครเหรอคะ" น้ำขิงไม่รอช้าที่จะเปิดประเด็นเอ่ยถามพี่ชายเมื่อเดินเข้ามาภายในห้องทำงานของพี่ชายแล้ว

"เป็นคู่ค้าคนสำคัญของฉัน" ไฟตอบกลับน้องสาวเสียงราบเรียบพลางเดินเข้ามานั่งลงบนเก้าอี้ทำงานของประธานบริษัทก่อนจะเปิดอ่านบทความในแฟ้มเอกสารอย่างใจเย็นไม่ได้ทุกข์ร้อนใจกับการปรากฏตัวของมินดาหญิงสาวผู้ที่ตนเคยมีสัมพันธ์สวาทด้วยเมื่อตอนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยที่ไทยครั้งหนึ่ง

"หล่อนเป็นอะไรที่มากกว่าคู่ค้าใช่ไหมคะ" น้ำขิงเอ่ยถามพี่ชายเสียงแข็งเซนส์ของผู้หญิงด้วยกันย่อมดูออก

"แค่ครั้งเดียว" ไฟตอบกลับน้องสาวโดยที่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่บทความในแฟ้มเอกสารไฟไม่ได้แสดงอาการร้อนรนกระวนกระวายใจอย่างที่ควรจะเป็นเขามองว่าเรื่องของมินดาคือเรื่องไร้สาระรกสมองเป็นเรื่องที่ไม่ควรจะเก็บเอามาคิดเพราะมินดาหล่อนเป็นบุคคลไร้ค่าสำหรับเขา

"ไหนพี่ชายบอกจะไม่มีใครไงคะ" น้ำขิงจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของพี่ชายด้วยความผิดหวัง

"ครั้งเดียวที่ว่า..คือก่อนหน้าที่เธอกับฉันจะยอมคุยดีด้วยกันนะฉันมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้หญิงคนนั้นตอนที่เธออายุสิบสองขวบตอนนั้นฉันเพิ่งเข้ามหาวิทยาลัยเรื่องของฉันกับมินดามันนานมากแล้วฉันจำรายละเอียดไม่ได้..ฉันทำเสร็จก็แยกย้ายไม่ได้ติดต่อหรือคุยกันเชิงชู้สาวอีกนอกจากเรื่องงานที่คุยกันแค่ในห้องประชุมที่มีคนอยู่ด้วยเยอะๆ" ไฟเงยหน้าขึ้นมาจากบทความในแฟ้มเอกสารก่อนจะตอบกลับน้องสาวไปตามความเป็นจริง

"หล่อนอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับพี่ชายใช่ไหมคะ"

"อืม"

"น้องไม่ชอบหล่อน..น้องไม่อยากให้พี่ชายอยู่ใกล้หล่อน"

"ฉันต้องทำงาน"

"อย่าทำงานกับหล่อนได้ไหมคะ"

"หวงฉันมากเลยเหรอ" ไฟเอ่ยถามทำให้น้ำขิงพยักหน้ารับอย่างตรงไปตรงมาดวงตากลมโตสั่นระริกอยู่ๆหัวใจดวงน้อยของเธอก็เจ็บแปล๊บขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกเมื่อได้รู้ว่าพี่ชายที่ตนรักเคยมีสัมพันธ์สวาทกับมินดาผู้หญิงที่ใช้สายตามองเธอด้วยความเหยียดหยามเมื่อครู่

"หึ..ฉันก็หวงเธอเหมือนกัน" ไฟวางเอกสารสำคัญในมือลงก่อนจะเดินเข้ามาสวมกอดน้องสาวเอาไว้

"งั้นก็อย่าทำงานกับหล่อนสิคะ"

"นางฟ้าของฉันอย่างอแงได้ไหม..ฉันมีแค่เธอคนเดียวมาตั้งนานแล้วนะผู้หญิงคนนั้นไม่มีผลอะไรต่อความสัมพันธ์ของเรา..หัวใจของฉันเป็นของเธอคนเดียวนะ" ไฟเอ่ยบอกน้องสาวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและหนักแน่นมั่นคงอย่างที่ไม่เคยมีใครได้รับความอ่อนโยนและอบอุ่นนี้จากเขาสักคนมีเพียงแค่น้ำขิงคนเดียวเท่านั้นที่จะรับความอ่อนโยนนี้จากเขาไฟกดจูบลงบนหน้าผากมนของน้องสาวด้วยอย่างอ่อนโยนและแสนรัก "จ้องตาพี่สิ"

"พี่?" น้ำขิงขมวดคิ้วยุ่ง "จะแข่งจ้องตาเหรอคะ" น้ำขิงเอ่ยถาม

"ครับ"

"ครับ?" น้ำขิงจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของพี่ชายอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาผู้ชายดิบเถื่อนอย่างไฟพูดครับกับเธอเป็นครั้งแรกทำเอาน้ำขิงงุนงงกับความเปลี่ยนแปลงของพี่ชายที่ดูอ่อนโยนผิดปกติ

"พี่จริงใจกับเธอนะลองจ้องมาที่นัยน์ตาของพี่สิเธอจะได้รู้ว่าพี่จริงใจกับเธอมากขนาดไหน"

"น้องรู้ค่ะว่าพี่ชายจริงใจกับน้องเพราะแววตาของพี่ชายมันไม่เคยโกหก"

"ทีนี้จะเชื่อใจพี่ได้หรือยัง..มองมาที่นัยน์ตาของพี่สิ" ไฟจับปลายคางมนของน้องสาวขึ้นสบตากับตัวเอง "อยากแข่งจ้องตาไหม"

"ถ้าน้องชนะ..น้องจะได้อะไรคะ"