SAVAGE MAFIA โลกันตร์คนคลั่งรัก นิยาย บท 51

ตอนที่ 51

"มินดาดีใจที่ได้เจอโลกันตร์อีกนะคะ..วันนี้มินดามาประชุมงานแทนคุณพ่อ..มินดาได้ยินมาว่าเอดไม่อยู่บินไปประชุมงานแทนคุณที่อเมริกาวันนี้โลกันตร์คงจะไม่มีใครช่วยงานมินดายินดีที่จะช่วยโลกันตร์เต็มที่เลยนะคะถ้าโลกันตร์ต้องการโลกันตร์ไม่ต้องเกรงใจมินหรอกนะคะเราเองก็คนเคยๆรู้จักกันมานานแล้ว"

"ไม่จำเป็น..ฉันมีน้องสาวคอยช่วยแล้ว" ไฟตอบกลับมินดาเสียงเรียบพลางกอดกระชับน้องสาวแนบชิดกับลำตัวหนาของตัวเองมากขึ้นจนน้ำขิงเองรู้สึกอึดอัด

"น้องสาวของโลกันตร์น่ารักดีนะคะหน้าตาบ้องแบ๊วเชียว..ขอถามได้ไหมคะว่าทำกับหมอคนไหนถึงทำออกมาแล้วสวยขนาดนี้" มินดาจ้องมองใบหน้าจิ้มลิ้มของน้ำขิงด้วยแววตาที่ยากเกินจะคาดเดา

"น้องสาวฉันไม่เคยทำศัลยกรรม" ไฟตอบกลับมินดาเสียงเข้ม

"จริงเหรอคะ..ว้าว~น้องสาวโลกันตร์ทำมินดาอึ้งไปเลยนะคะไม่น่าเชื่อว่าจะมีผู้หญิงสวยขนาดนี้เล็ดลอดจากสายตาแมวมองของวงการบันเทิงไปได้" มินดาพูดขึ้นอย่างมีจริตภายในใจนึกเกลียดชังเด็กสาวตรงหน้าตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอด้วยรูปร่างหน้าตาของน้ำขิงที่สะสวยกว่าเธอและดูเด็กกว่าเธอทำให้ผู้หญิงที่ไม่ชอบให้ใครเกินหน้าเกินตาตัวเองอย่างมินดานึกเกลียดชังและอิจฉาไม่น้อย

"พูดจบรึยัง..ถ้าไม่มีอะไรฉันขอตัว" ไฟเดินโอบเอวคอดกิ่วของน้องสาวเดินเข้ามาภายในบริษัทด้วยใบหน้าเรียบเฉยต่างจากเด็กสาวข้างกายที่เดินทำหน้าบึ้งตึงไม่สบอารมณ์มาตลอดทางเดินอย่างเปิดเผย

ภายในห้องทำงานของไฟ

"พี่สาวคนนั้นเป็นใครเหรอคะ" น้ำขิงไม่รอช้าที่จะเปิดประเด็นเอ่ยถามพี่ชายเมื่อเดินเข้ามาภายในห้องทำงานของพี่ชายแล้ว

"เป็นคู่ค้าคนสำคัญของฉัน" ไฟตอบกลับน้องสาวเสียงราบเรียบพลางเดินเข้ามานั่งลงบนเก้าอี้ทำงานของประธานบริษัทก่อนจะเปิดอ่านบทความในแฟ้มเอกสารอย่างใจเย็นไม่ได้ทุกข์ร้อนใจกับการปรากฏตัวของมินดาหญิงสาวผู้ที่ตนเคยมีสัมพันธ์สวาทด้วยเมื่อตอนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยที่ไทยครั้งหนึ่ง

"หล่อนเป็นอะไรที่มากกว่าคู่ค้าใช่ไหมคะ" น้ำขิงเอ่ยถามพี่ชายเสียงแข็งเซนส์ของผู้หญิงด้วยกันย่อมดูออก

"แค่ครั้งเดียว" ไฟตอบกลับน้องสาวโดยที่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่บทความในแฟ้มเอกสารไฟไม่ได้แสดงอาการร้อนรนกระวนกระวายใจอย่างที่ควรจะเป็นเขามองว่าเรื่องของมินดาคือเรื่องไร้สาระรกสมองเป็นเรื่องที่ไม่ควรจะเก็บเอามาคิดเพราะมินดาหล่อนเป็นบุคคลไร้ค่าสำหรับเขา

"ไหนพี่ชายบอกจะไม่มีใครไงคะ" น้ำขิงจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของพี่ชายด้วยความผิดหวัง

"ครั้งเดียวที่ว่า..คือก่อนหน้าที่เธอกับฉันจะยอมคุยดีด้วยกันนะฉันมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้หญิงคนนั้นตอนที่เธออายุสิบสองขวบตอนนั้นฉันเพิ่งเข้ามหาวิทยาลัยเรื่องของฉันกับมินดามันนานมากแล้วฉันจำรายละเอียดไม่ได้..ฉันทำเสร็จก็แยกย้ายไม่ได้ติดต่อหรือคุยกันเชิงชู้สาวอีกนอกจากเรื่องงานที่คุยกันแค่ในห้องประชุมที่มีคนอยู่ด้วยเยอะๆ" ไฟเงยหน้าขึ้นมาจากบทความในแฟ้มเอกสารก่อนจะตอบกลับน้องสาวไปตามความเป็นจริง

"หล่อนอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับพี่ชายใช่ไหมคะ"

"อืม"

"น้องไม่ชอบหล่อน..น้องไม่อยากให้พี่ชายอยู่ใกล้หล่อน"

"ฉันต้องทำงาน"

"อย่าทำงานกับหล่อนได้ไหมคะ"

"หวงฉันมากเลยเหรอ" ไฟเอ่ยถามทำให้น้ำขิงพยักหน้ารับอย่างตรงไปตรงมาดวงตากลมโตสั่นระริกอยู่ๆหัวใจดวงน้อยของเธอก็เจ็บแปล๊บขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกเมื่อได้รู้ว่าพี่ชายที่ตนรักเคยมีสัมพันธ์สวาทกับมินดาผู้หญิงที่ใช้สายตามองเธอด้วยความเหยียดหยามเมื่อครู่

"หึ..ฉันก็หวงเธอเหมือนกัน" ไฟวางเอกสารสำคัญในมือลงก่อนจะเดินเข้ามาสวมกอดน้องสาวเอาไว้

"งั้นก็อย่าทำงานกับหล่อนสิคะ"

"นางฟ้าของฉันอย่างอแงได้ไหม..ฉันมีแค่เธอคนเดียวมาตั้งนานแล้วนะผู้หญิงคนนั้นไม่มีผลอะไรต่อความสัมพันธ์ของเรา..หัวใจของฉันเป็นของเธอคนเดียวนะ" ไฟเอ่ยบอกน้องสาวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและหนักแน่นมั่นคงอย่างที่ไม่เคยมีใครได้รับความอ่อนโยนและอบอุ่นนี้จากเขาสักคนมีเพียงแค่น้ำขิงคนเดียวเท่านั้นที่จะรับความอ่อนโยนนี้จากเขาไฟกดจูบลงบนหน้าผากมนของน้องสาวด้วยอย่างอ่อนโยนและแสนรัก "จ้องตาพี่สิ"

"พี่?" น้ำขิงขมวดคิ้วยุ่ง "จะแข่งจ้องตาเหรอคะ" น้ำขิงเอ่ยถาม

"ครับ"

"ครับ?" น้ำขิงจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของพี่ชายอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาผู้ชายดิบเถื่อนอย่างไฟพูดครับกับเธอเป็นครั้งแรกทำเอาน้ำขิงงุนงงกับความเปลี่ยนแปลงของพี่ชายที่ดูอ่อนโยนผิดปกติ

"พี่จริงใจกับเธอนะลองจ้องมาที่นัยน์ตาของพี่สิเธอจะได้รู้ว่าพี่จริงใจกับเธอมากขนาดไหน"

"น้องรู้ค่ะว่าพี่ชายจริงใจกับน้องเพราะแววตาของพี่ชายมันไม่เคยโกหก"

"ทีนี้จะเชื่อใจพี่ได้หรือยัง..มองมาที่นัยน์ตาของพี่สิ" ไฟจับปลายคางมนของน้องสาวขึ้นสบตากับตัวเอง "อยากแข่งจ้องตาไหม"

"ถ้าน้องชนะ..น้องจะได้อะไรคะ"

"น่าขยะแขยง" ไฟใช้หางตามองมินดาด้วยแววตาที่รังเกียจการกระทำของเธอเต็มทน

"โลกันตร์ทำไมว่ามินแบบนี้ล่ะเราเคยลึกซึ้งกันเมื่อตอนเข้ามหาวิทยาลัยปี1โลกันตร์จำเรื่องของเราไม่ได้เหรอคะ" มินดาเดินเข้ามาขว้างทางของไฟเอาไว้ในตอนที่ประตูลิฟต์ถูกเปิดออกเมื่อถึงชั้นเป้าหมายแล้ว

"ไร้สาระหลบไป" ไฟก้าวขาจะเดินออกไปจากประตูลิฟต์แต่มินดาก็ใช้เรียวแขนทั้งสองข้างของเธอกั้นประตูลิฟต์เอาไว้ก่อนเธอจงใจกักขังให้เขาอยู่ในลิฟต์เพื่อยื้อเวลาให้น้ำขิงเดินออกมาจากห้องทำงานของไฟด้วยเธอแอบได้ยินที่ไฟโทรหาน้ำขิงให้ออกมาหาเขาในเวลาห้าโมงเย็นถ้าหากว่าเขายังประชุมไม่เสร็จและนี่ก็เลยเวลามาห้านาทีแล้ว

"ทำไมคะ..กลัวน้องสาวจะรู้เหรอว่าเราเคยลึกซึ้งกันมาก่อน..น้องสาวของคุณก็ไม่เห็นจะใสซื่อเหมือนหน้าตาเลยสักนิดเธอดูเหมือนเด็กที่ใจแตกมากกว่าน้องสาวของโลกันตร์คงจะเข้าใจเรื่องลึกซึ้งของเราสองคนดีว่าไหมคะ?" มินดาเอียงคอถามอย่างมีจริต

"คำว่าใสซื่อสำหรับฉันคือ พูดจริง ซื่อสัตย์ ไม่โกหกและไม่ใส่ร้ายคนอื่นเหมือนกับที่เธอกำลังทำอยู่..น้องสาวฉัน..ฉันเลี้ยงฉันดูแลมากับมือตั้งแต่ยังเล็กฉันย่อมรู้จักน้องสาวของฉันดีกว่าใคร..ฉันไม่มีความจำเป็นที่จะต้องให้ผู้หญิงไร้ค่าแบบเธอมาบอก..ฉันขอเตือนเธอเป็นครั้งสุดท้ายอย่ามายุ่งวุ่นวายกับฉันและน้องสาวของฉันอีก..หลบไปซะก่อนที่ฉันจะหมดความอดทนกับเธอ"

"แค่คุยกันตามประสาคนเคยรู้จักก็ไม่ได้เหรอคะ" มินดาเดินเข้ามาประชิดตัวกับไฟพลางใช้หน้าอกของเธอเบียดเข้ากับแผงอกแกร่งของไฟอย่างจงใจ

"อย่ามายุ่งกับฉัน" ไฟเค้นเสียงลอดไรฟันอย่างไม่สบอารมณ์

"เด็กน้อยหน้าตาใสซื่ออย่างน้องสาวของโลกันตร์คงไม่รู้หรอกค่ะว่าโลกันตร์มาสนุกกับมินดา" มินดาซบใบหน้าสวยเฉี่ยวเข้าหาแผงอกแกร่งของไฟอย่างรวดเร็วเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นน้ำขิงที่กำลังเปิดประตูห้องทำงานของไฟออกมาผ่านกระจกใสสะท้อนภายในลิฟต์

"พี่ชาย" น้ำขิงที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องทำงานของไฟเอ่ยเรียกพี่ชายด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเมื่อได้เห็นภาพของมินดาที่กำลังซบใบหน้าเข้าหาแผงอกแกร่งของไฟอยู่

"น้ำขิง" ไฟรีบผลักมินดาออกจากตัวอย่างรวดเร็วก่อนจะเดินเข้าไปหาน้องสาวที่ยืนตัวชาไปทั่วทั้งร่างอยู่หน้าลิฟต์

"นี่มันอะไรคะ" น้ำขิงเอ่ยถามพี่ชายหัวใจดวงน้อยกระตุกวูบไหวรู้สึกชาไปทั่วทั้งร่างกับภาพที่เห็นเมื่อครู่

"ก็อย่างที่เห็นแหละจ๊ะ..พี่กับพี่ชายของเราเป็นมากกว่าเพื่อนร่วมงานกัน..น้องสาว..ต่างสายเลือดอย่างน้องน้ำขิงคงจะไม่ห้ามให้พี่ชายมีแฟนหรอกใช่ไหมจ๊ะ" มินดาเดินเข้ามาหยุดที่ข้างกายของไฟ

"ค่ะ..ตามสบายนะคะ" น้ำขิงตอบกลับมินดาพลางจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของพี่ชายด้วยแววตาที่ผิดหวังก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นแววตาที่เย็นชาในนาทีต่อมา

"เห็นไหมคะโลกันตร์..น้องสาวของโลกันตร์ไฟเขียวให้มินดาแล้วนะ" มินดาหันมาส่งยิ้มหวานให้ไฟอย่างมีจริต

"ขอตัวนะคะ" น้ำขิงเดินผ่านหน้าไฟและมินดาเข้าไปภายในลิฟต์ไฟที่เห็นน้องสาวเดินผ่านหน้าตนเข้าไปในลิฟต์ด้วยใบหน้าเรียบเฉยจึงเดินตามน้องสาวเข้าไปพลางใช้มือหนาของตัวเองกันประตูลิฟต์เอาไว้ในตอนที่ประตูลิฟต์กำลังจะปิดสนิททำให้ประตูลิฟต์ถูกเปิดออกไฟจึงแทรกตัวเข้ามาหาน้องสาวที่ยืนทำหน้าเฉยชาอยู่ภายในลิฟต์