SAVAGE MAFIA โลกันตร์คนคลั่งรัก นิยาย บท 52

ตอนที่ 52

"มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะเธอกำลังเข้าใจฉันผิด" ไฟเอ่ยบอกน้องสาวขณะที่เข้ามาภายในลิฟต์แล้วน้ำขิงเอาแต่นิ่งเงียบไม่ยอมปริปากพูดคุยกับเขาแม้แต่คำเดียวมีแค่เพียงมาเฟียหนุ่มที่กำลังจะเป็นบ้าอยู่คนเดียวความเงียบของน้ำขิงยิ่งทำให้ไฟกระวนกระวายใจ "พูดอะไรสักอย่าง"

"น้องไม่มีอะไรจะพูด" น้ำขิงตอบกลับพี่ชายด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

"เธอกำลังเข้าใจฉันผิด" มาเฟียหนุ่มเดินเข้ามาสวมกอดน้องสาวเอาไว้แน่น "ฉันกับผู้หญิงคนนั้นมันไม่มีอะไรเกินเลยไปกว่าคำว่าเพื่อนร่วมงาน..เรื่องของฉันกับมันผ่านมานานมากแล้วก่อนที่ฉันจะเข้าประชุมฉันก็บอกเธอไปแล้ว"

"เรากลับมาเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมเถอะค่ะ" น้ำขิงบอกเลิกพี่ชายด้วยน้ำเสียงราบเรียบและเย็นชาเธอใช้มือบางผลักไหล่แกร่งของพี่ชายให้ออกห่างอย่างไร้เยื่อใย

"น้ำขิง" คำบอกเลิกที่ออกมาจากปากของน้ำขิงทำเอาหัวใจแกร่งกระตุกวูบไหวมาเฟียหนุ่มจ้องมองใบหน้าเย็นชาของน้องสาวอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา "รู้ตัวไหมว่าพูดอะไรออกมา"

"รู้ค่ะ..หนูโตแล้วหนูไม่จำเป็นต้องมีคุณ"

"คุณ?" มาเฟียหนุ่มดันลิ้นหนาเข้ากระพุ้งแก้มอย่างหงุดหงิดเมื่อได้ยินสรรพนามที่เปลี่ยนไปของน้องสาวที่ใช้เรียกตนมาเฟียหนุ่มเบือนหน้าไปอีกทางพลางพ่นลมปากออกมาหนักๆเพื่อไล่อารมณ์หงุดหงิดออกก่อนจะหันใบหน้าหล่อเหลากลับมาคุยกับน้องสาวอย่างใจเย็นมากที่สุดเท่าที่ผู้ชายดิบห่ามอย่างเขาจะทำได้ "ใจเย็นๆสิน้ำขิง..ฉันพยายามจะพูดกับเธอดีๆแล้วนะฉันไว้ใจเธอ..เธอก็ควรไว้ใจฉันด้วยไม่เหนื่อยเหรอที่ต้องมาคอยระแวงฉัน..ฉันทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจขนาดที่เธอต้องบอกเลิกฉันเลยเหรอ"

"ความจริงใจมันปลอมไม่ได้..เพราะสายตามันไม่เคยโกหก" น้ำขิงตอบกลับพี่ชายเสียงเข้ม

"แล้วฉันพูดไม่จริงใจหรือไง" มาเฟียหนุ่มจับใบหน้าจิ้มลิ้มของน้องสาวให้หันมาสบตากับตนเขาอยากให้เธอได้รับรู้ถึงแววตาที่จริงใจของเขาผ่านทางสายตาคมกริบคู่นี้ของเขา "มาคุยกันดีๆดิจะเดินหนีปัญหาแบบนี้เหรอไม่พอใจอะไรก็บอกมาฉันพร้อมจะแก้ไข"

"ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่หนูแต่มันอยู่ที่คุณ..คุณกอดกับหล่อนคุณยอมให้หล่อนซบที่อกของคุณ..อกของคุณเป็นของหนูแค่คนเดียวแต่คุณก็ยอมให้หล่อนซบง่ายๆ"

"ไปเปิดกล้องวงจรปิดดูแล้วเธอจะรู้ว่าหน้าของมันยังไม่ได้โดนหน้าอกฉัน" มาเฟียหนุ่มเอ่ยบอกน้องสาวไปตามความจริง "หยุดเดินแล้วมาคุยกันดีๆดิ" มาเฟียหนุ่มคว้าเรียวแขนของน้องสาวเอาไว้ในตอนที่ประตูลิฟต์ถูกเปิดออกน้ำขิงสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของพี่ชายอย่างแรงก่อนจะเดินจ้ำอ้าวตรงไปที่โรงจอดรถของบริษัท

"น้ำขิง..หยุดฟังฉันอธิบายก่อนดิ" มาเฟียหนุ่มเดินเข้ามาอุ้มน้องสาวขึ้นมาพาดบนบ่าแกร่งของตัวเองเมื่อเห็นว่าเธอไม่ยอมฟังที่เขาพยายามจะอธิบาย

"ปล่อยหนู..อื้อ..ปล่อยนะ" น้ำขิงพยายามดีดดิ้นอยู่บนบ่าแกร่งของพี่ชายไฟที่รำคาญเท้าเล็กของน้องสาวที่ดีดดิ้นไปมาจึงใช้ฝ่ามือหนากระแทกเข้าที่บั้นท้ายงอนงามของน้องสาวอย่างแรง เพี๊ยะ!! "โอ๊ยเจ็บนะ!" น้ำขิงใช้กำปั้นเล็กกระหน่ำทุบตีเข้าที่แผ่นหลังแกร่งของพี่ชายไม่ยั้ง

"กลับไปคุยกันที่บ้าน" มาเฟียหนุ่มเอ่ยบอกน้องสาวเสียงเข้มก่อนจะอุ้มเธอเข้ามานั่งในรถลีมูซีนคันหรู

@คฤหาสน์หรูของไฟ

"ปล่อยนะ" น้ำขิงแยกเขี้ยวใส่พี่ชายอย่างเอาเรื่องพลางดีดดิ้นไม่ยอมให้พี่ชายโอบกอดไฟโอบกอดเอวคอดกิ่วของน้องสาวแนบชิดกับลำตัวหนาเดินตรงเข้ามาภายในคฤหาสน์หรูอย่างทุลักทุเล

"กลับมากันแล้วเหรอ" พริบพราวเดินเข้ามาทักทายลูกชายและลูกสาวทั้งสองคนอย่างอารมณ์ดีทำให้น้ำขิงรีบปรับสีหน้าของตัวเองให้ปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้ในตอนนี้ด้วยไม่อยากทำให้ผู้เป็นมารดาสงสัย