SAVAGE MAFIA โลกันตร์คนคลั่งรัก นิยาย บท 53

ตอนที่ 53

"จะไม่มีใครย้ายไปไหนทั้งนั้นน้ำขิงเธอต้องอยู่ที่นี่ห้ามย้ายไปไหนทั้งนั้น" มาเฟียหนุ่มออกคำสั่งเสียงเข้มก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินเข้ามาจับเรียวแขนของน้องสาว "ออกมาคุยกับฉันหน่อย" ไฟเดินจับเรียวแขนของน้องสาวเดินออกมานอกบ้านทันทีการกระทำของไฟทำให้ผู้เป็นมารดาอย่างพริบพราวตกใจและงุนงงเป็นอย่างมาก

"ปล่อยนะ..มีอะไรต้องคุยอีกคะในเมื่อพี่ชายไม่ยอมทำอะไรเลยตั้งแต่แรกพี่ชายปล่อยให้หล่อนใช้สายตามองน้องอย่างเหยียดหยามพี่ชายยอมให้หล่อนพูดไม่ดีกับน้องพี่ชายไม่ยอมทำอะไรเลยพี่ชายคิดแค่ว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระเลยไม่ยอมจัดการให้เด็ดขาดสักทีแต่สำหรับน้องมันไม่ใช่!" น้ำขิงตวาดเสียงดังลั่นด้วยความโมโหโดยที่ไม่ได้สนใจเลยว่าใครจะได้ยินบทสนทนาของตนกับพี่ชาย

"ใช่..ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระแต่ฉันก็จะจัดการให้อยู่นี่ไงเธอฟังฉันอธิบายให้จบก่อนมันจะตายรึไงฟังฉันพูดให้จบก่อนไม่ใช่เอาแต่ใช้อารมณ์ช่วงนี้เธอเป็นอะไรทำไมถึงหงุดหงิดง่ายไม่ยอมฟังเหตุผลอะไรเลยอารมณ์ขึ้นๆลงๆอย่างกับคนท้อง"

"อึก..พี่ชายดุน้อง..ฮือๆพี่ชายดุน้องเพราะหล่อน..อึก..ทีตอนที่พี่ชายหึงน้องกับอาจารย์นักรบพี่ชายก็ไม่ยอมฟังเหตุผลของน้องเหมือนกัน..อึก" น้ำขิงสะอื้นไห้ตัวโยนทำเอาไฟที่กำลังหงุดหงิดงุนงงกับอารมณ์แปรปรวนของเธอเป็นอย่างมาก

"อะไรวะ..เธอเป็นอะไรของเธอเดี๋ยวหงุดหงิดเดี๋ยวร้องไห้ฉันไม่รู้จะเอาใจเธอยังไงแล้วนะพอฉันดีด้วยเธอก็เอาแต่ใจตัวเองโดยที่ไม่ฟังเหตุผลห่าเหวอะไรเลย"

"ลูกขิง" พริบพราวเดินเข้ามาหาลูกสาวพลางตวัดตามองลูกชายของตัวเองเพียงนิด "กลับเข้าบ้านเถอะมันดึกมากแล้ว" พริบพราวเดินเข้ามาจูงมือของลูกสาวเข้าไปข้างในบ้านน้ำขิงใช้มือบางเช็ดหยาดน้ำตาออกจากดวงหน้าของตัวเองลวกๆพลางเดินตามผู้เป็นมารดาเข้าไปภายในบ้านอย่างว่าง่าย

"เชี้ยแม่ง..เอาแต่ใจฉิบหาย" ไฟคำสบถคำหยาบคายออกมาอย่างหัวเสียก่อนจะเดินขึ้นไปบนชั้นสองของบ้านด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว

ตกดึก

"เข้ามาทำไมคะ" น้ำขิงเอ่ยถามพี่ชายเสียงแข็งเมื่อเห็นว่าพี่ชายกำลังก้าวขายาวแกร่งข้ามเข้ามาในประตูหน้าต่างห้องนอนของเธอพร้อมกับในมือถือขวดเหล้าราคาแพงเข้ามาด้วยมาเฟียหนุ่มเดินตรงเข้ามานั่งลงบนโซฟาข้างเตียงนอนของน้องสาวอย่างถือวิสาสะน้ำขิงจ้องมองใบหน้าแดงก่ำของพี่ชายที่บ่งบอกว่าเขาเองดื่มเหล้ามามากพอสมควรอย่างไม่ชอบใจนัก

"เข้ามาหาเธอไง" มาเฟียหนุ่มตอบกลับน้องสาวด้วยน้ำเสียงแหบพร่าพลางกระดกขวดเหล้าเข้าปากอึกใหญ่

"ออกไป..คุณไม่มีสิทธิ์เข้ามาที่ห้องของหนูอีก"

"ฉันยกเลิกทำธุรกิจกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว" มาเฟียหนุ่มตอบกลับน้องสาวพลางวางขวดเหล้าลงบนโต๊ะหน้าโซฟาก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินเข้ามาหาน้องสาวที่นั่งกอดอกจ้องมองเขาอยู่ที่หัวเตียงนอน

"ถ้าคุณเข้าใกล้หนูอีกก้าวเดียวหนูจะย้ายออกไปอยู่ที่อื่น"

"ถ้าคิดว่าจะเดินผ่านด่านบอดี้การ์ดของฉันไปได้ก็ลองเดินออกไปดู"

"เลว" น้ำขิงใช้หางตามองใบหน้าแดงก่ำของพี่ชายที่เกิดจากฤทธิ์ของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์อย่างนึกรำคาญ

"เออรู้แล้วไม่ต้องย้ำ" มาเฟียหนุ่มคลานเข่าเข้ามาหาน้องสาวที่นั่งพิงหัวเตียงนอนอยู่พลางซบใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำแนบชิดกับหน้าอกใหญ่ของน้องสาวด้วยท่าทางออดอ้อน

"ออกไปนะ" น้ำขิงดันใบหน้าแดงก่ำของพี่ชายให้ออกห่าง

"เมื่อตอนเย็นฉันขอโทษ" มาเฟียหนุ่มเอ่ยขอโทษน้องสาวด้วยน้ำเสียงแหบพร่ามือหนาดึงชุดนอนสายเดี่ยวสีขาวตัวบางของน้องสาวลงมาใต้ราวนมอย่างถือวิสาสะ "มาคุยกันดีๆฉันรักเธอนะเธออย่ามาไม่มีเหตุผลได้ไหม"

"หนูไม่คุยคุณมาทางไหนกลับไปทางนั้นซะก่อนที่หนูจะตะโกนเรียกคุณแม่ให้มาจัดการกับคุณ"

"เด็กน้อยว่ะ" ไฟว่าให้น้องสาวเพียงนิดก่อนจะตวัดลิ้นสากเลียยอดปทุมถันสีชมพูระเรื่อของน้องสาวเบาๆ