SAVAGE MAFIA โลกันตร์คนคลั่งรัก นิยาย บท 56

ตอนที่ 56

สามวันต่อมา

@ห้างสรรพสินค้าชื่อดัง

"พี่ชายจะรีบซื้อทำไมคะเรายังไม่รู้เพศลูกเลยด้วยซ้ำ" น้ำขิงเอ่ยบอกพี่ชายเมื่อเห็นว่าไฟเอาแต่หยิบของเล่นของเด็กผู้ชายใส่ลงในตะกร้ารถเข็นอย่างจริงจัง

"เด็กผู้ชายชอบให้ซื้อของเล่นให้..พวกรถแข่งเด็กผู้ชายจะชอบมาก" ไฟตอบกลับน้องสาวเสียงเรียบพลางนั่งเลือกรถของเล่นให้กับลูกของตนที่อยู่ในท้องของน้ำขิงไปด้วย

"เด็กผู้ชายอะไรคะลูกยังเป็นวุ้นอยู่เลย..พี่ชายเห่อลูกเกินไปรึเปล่า"

"มีลูกกับคนที่เรารักก็ต้องเห่อเป็นธรรมดา"

"ไปทานข้าวกันก่อนได้ไหมคะน้องหิว" น้ำขิงเอ่ยบอกพี่ชายทำให้ไฟลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินพยุงเอวคอดกิ่วของน้องสาวไปที่ร้านอาหารญี่ปุ่นทันทีเขาทำราวกับว่าเธอท้องแก่ใกล้จะคลอดเต็มทีความห่วงใยของไฟที่มันมากเกินจนโอเวอร์ทำให้น้ำขิงแอบลอบถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย

"ฮึก" ไฟรีบเอามือป้องปากตัวเองเอาไว้เมื่อได้กลิ่นเหม็นของอาหารตรงหน้า

"พี่ชายเป็นอะไรคะ" น้ำขิงเอ่ยถามพี่ชายด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นว่าไฟทำหน้าพะอืดพะอมราวกับกำลังจะอาเจียนออกมา

"เดี๋ยวฉันมา" ไฟรีบลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินออกไปจากนอกร้านอาหารอย่างรวดเร็วด้วยรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะอาเจียนโดยที่ลืมไปสนิทเลยว่าวันนี้ตัวเองเดินเข้ามาซื้อของใช้ภายในห้างกับน้องสาวเพียงแค่สองคนโดยที่ตนสั่งให้เหล่าบอดี้การ์ดรออยู่ด้านนอกที่โรงจอดของห้างไม่ได้ให้ตามเข้ามาด้วยตามคำขอของน้ำขิงที่ไม่อยากทำให้ผู้คนภายในห้างแตกตื่นกับเหล่าบอดี้การ์ดชายฉกรรจ์ชุดดำนับยี่สิบคน

"นั่น..โลกันตร์หนิ" มินดาเอ่ยถามจินนี่เพื่อนสาวคนสนิทของตนที่อยู่ข้างกาย

"ใช่..รีบไปไหนอะ" จินนี่เอ่ยถามเมื่อเห็นว่าไฟรีบเดินจ้ำอ้าวตรงไปที่ไหนสักที่ของห้าง

"โลกันตร์อยู่ที่นี่..อีเด็กนั่นต้องมาด้วยแน่ๆ" มินดามองตามแผ่นหลังแกร่งของไฟไปจนลับตาก่อนจะรีบเดินตามหาน้ำขิงอย่างเร่งรีบ

"แกจะไปไหนเนี่ย" จินนี่รีบวิ่งตามเพื่อนสาวไปด้วยความงุนงง

"อยู่นี่เอง" มินดาจ้องมองใบหน้าจิ้มลิ้มของน้ำขิงจากด้านนอกร้านด้วยความเกลียดชัง

"มินดา" น้ำขิงจ้องมองใบหน้าสวยเฉี่ยวของมินดาผ่านประตูกระจกใสด้านหน้าของตัวเองโดยที่ไม่ได้หันหลังกลับมามองมินดาที่ยืนส่งสายตาอํามหิตจ้องมองมาที่เธออยู่ด้านนอกของประตูน้ำขิงจ้องมองมินดากลับด้วยความเกลียดชังเช่นเดียวกันมือบางรีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาต่อสายหาเพื่อนรักสายตบอย่างชะเอมทันที

Call

ชะเอม : มีอะไรยัยเกี๊ยว

น้ำขิง : ชะเอมมาตบคนช่วยเราหน่อยสิ

ชะเอม : ห๊ะ! เมื่อกี้น้ำขิงพูดว่าอะไรนะ

น้ำขิง : มาตบคนช่วยเราหน่อย

ชะเอม : ผีตัวไหนเข้าสิงเนี่ย

น้ำขิง : มาช่วยเราหน่อยคนนี้ตัวแม่

ชะเอม : ใครอะ..นี่เรางงนะเนี่ย

น้ำขิง : มาตบช่วยก่อนเดี๋ยวเล่าให้ฟังหลังตบเสร็จ

ชะเอม : เออๆให้หนีบอีวกมาด้วยไหม

น้ำขิง : วกวนกระทืบผู้หญิงได้ไหม

ชะเอม : แหม่..อีวกมันกระทืบได้ทุกคนนั่นแหละที่ไม่ใช่น้องน้ำขิงเมียในความฝันของมัน

น้ำขิง : มาที่ห้างxxxร้านอาหารxxชั้น4นะ

ชะเอม : บังเอิญอะไรขนาดนี้ตอนนี้เราอยู่ที่ชั้น2ของห้างนี้..เดี๋ยวเรารีบขึ้นไปหาตอนนี้อีวกมันบอกว่ากำลังหาที่จอดรถอยู่

5 นาทีต่อมา

"น้ำขิงผู้หญิงที่ยืนอยู่หน้าร้านใครอะทำไมมองมาที่น้ำขิง" ชะเอมเอ่ยถามเมื่อเดินเข้ามาภายในร้านอาหารเห็นมินดาเอาแต่ยืนจ้องมองมาที่น้ำขิงอย่างเอาเรื่อง

"คู่ขาคนเก่าของพี่ชายน่ะ" น้ำขิงตอบกลับชะเอม

"อีวกมาพอดีเลย" ชะเอมพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าวกวนกำลังเดินตรงเข้ามาในร้านพร้อมกับหญิงสาวหน้าตาสวยข้างกาย

"นี่..น้ำขิงเมียเก่าในจินตนาการของฉัน" วกวนเอ่ยแนะนำน้ำขิงให้กับติน่ารุ่นพี่สาวที่วกวนเคยมีปากเสียงด้วยเมื่อตอนเข้ามหาวิทยาลัยอาทิตย์แรกได้รู้จักอย่างเป็นทางการ

"น้ำขิง..นี่ผู้หญิงคนล่าสุดของเรา" วกวนเอ่ยแนะนำติน่าให้กับน้ำขิงได้รู้จัก

"หูหนวกเหรอคะ" น้ำขิงเอียงคอถามอย่างมีจริต

"แกกล้าว่าฉันเหรออีเด็กเมื่อวานซืน"

"ก็ไม่เด็กนะคะหนูอายุ18แล้ว" น้ำขิงตอบกลับมินดาอย่างยียวน

"อีป้ามินดา..อีเสร่อ" ชะเอมพูดแทรกขึ้นมาพลางจ้องมองใบหน้าสวยเฉี่ยวของมินดาอย่างไม่เกรงกลัว

"จะมาหาเรื่องเด็กเหรอป้า" เป็นติน่าที่พูดแทรกขึ้นมา "นับดูด้วยว่าตรงนี้มีกี่ตีน"

"อีแก่..อายุก็ไม่ใช่น้อยๆยังจะมายุ่งกับเด็กอีกอยากโดนเด็กเมื่อวานซืนกระทืบปากไหม" ชะเอมเป็นเจ้าของคำพูดนั้น

"ออกไปคุยกันด้านนอกไหมจะได้จบๆ" วกวนเอ่ยขึ้น

"พวกแก..อยากตายกันมากใช่ไหมถึงได้เข้ามาแส่" มินดาเค้นเสียงลอดไรฟันด้วยความโกรธเคือง

"อ้าวอีป้าหน้าพลาสติกมาทางไหนก็กลับไปทางเดิมด่วนถ้าไม่อยากโดนตบจนได้ไปดึงหน้าใหม่สารรูปหนังหน้าเหี่ยวยานจนจะลากไปกับพื้นอยู่แล้วยังจะกล้ามาปากดีอีกนะนี่ถ้าไม่ติดว่าตรงนี้คนเยอะฉันกระโดนถีบยอดหน้าแกไปแล้ว" ชะเอมชี้หน้าด่าทอมินดาอย่างเอาเรื่อง

"อื้อหื้อ..กูขอยืมปากไปด่าป้าข้างบ้านหน่อยเถอะถ้ามึงจะด่าได้ปากแซ่บขนาดนี้" วกวนปรบมือให้สกิลปากของชะเอมด้วยความสะใจ

"กรี๊ดดด!อีเด็กบ้าพ่อแม่พวกแกไม่สั่งสอนรึไง" มินดากรี๊ดร้องเสียงดังลั่นด้วยความไม่พอใจเมื่อโดนเด็กรุ่นน้องด่าทอด้วยถ้อยคำเหยียดหยาม

"มา..มึงมา..จะตบใช่ไหมหรือจะเอา..ยัง..ยังไม่ไสหัวไปอีกต้องให้กูด่าจนลิ้นพันกันก่อนใช่ไหมถึงจะยอมไปหรือต้องให้กูกระโดดถีบยอดหน้ามึงก่อน" ชะเอมพูดขึ้นอย่างยียวน

"กรี๊ดดด!อีเด็กบ้า!" มินดาเดินเข้ามาหมายจะกระชากเรียวแขนของน้ำขิงแต่ก็โดนวกวนที่รู้ทันใช้เท้าของตัวเองถีบเข้าที่หน้าท้องของมินดาอย่างแรงจนเธอถลาล้มลงกับพื้น

"กรี๊ดดดด!พวกแก!" มินดากรี๊ดร้องดังขึ้นมากกว่าเดิมทำให้ผู้คนภายในร้านอาหารดังต่างมองมาที่เธอเป็นตาเดียวกัน

"อยากตายมากใช่ไหม" น้ำเสียงทรงอำนาจของไฟดังขึ้นจากด้านหลังทำให้ทุกคนต่างหันไปมองตามเสียงนั้น “ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ามาวุ่นวายกับเมียฉัน!” ไฟเค้นเสียงลอดไรฟันออกมาอย่างไม่สบอารมณ์พลางใช้มือหนาบีบเข้าที่ลำคอของมินดาอย่างแรงใบหน้าหล่อเหลาแสดงสีหน้าอารมณ์ออกมาอย่างดุดันจนดูน่ากลัว "ฉันใจดีมากไปสินะเธอถึงได้กล้ามาหาเรื่องเมียฉัน"

"มิน" จินนี่เบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นเพื่อนรักโดนบีบคอหน้าตาต่อตาอย่างอุกอาจ

"สมน้ำหน้ารนหาที่ดีนัก" ชะเอมกอดอกมองใบหน้าแดงก่ำราวกับจะขาดใจของมินดาอย่างนึกสมเพช

"อึก..ปะ..ปล่อย" มินดาพยายามดึงมือหนาของไฟออกจากลำคอของเธออย่างยากลำบากเธอดีดดิ้นให้หลุดพ้นจากแรงบีบรัดของมือหนาของไฟราวกับกำลังจะขาดใจตาย