SAVAGE MAFIA โลกันตร์คนคลั่งรัก นิยาย บท 57

ตอนที่ 57

"พี่ชายพอแล้วค่ะ..คนมอง" น้ำขิงเอ่ยบอกพี่ชายเมื่อเห็นว่าผู้คนที่มุงดูต่างยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายคลิปวีดีโอด้วยเธอไม่อยากให้ภาพลักษณ์ที่ไม่ดีของพี่ชายออกไปเผยแพร่บนโลกออนไลน์ถ้าหากคลิปวีดีโอที่ไฟทำร้ายมินดาถูกเผยแพร่ออกไปคงจะไม่เป็นผลดีต่อไฟเป็นแน่น้ำขิงรีบจึงเอ่ยห้ามพี่ชายเอาไว้ก่อนที่เรื่องราวจะบานปลายไปมากกว่านี้

"ครั้งนี้ฉันจะไม่ปล่อยผ่านครั้งที่แล้วฉันถือว่าได้ให้โอกาสเธอปรับปรุงตัวแล้วแต่เธอก็ยังเหมือนเดิม" ไฟเค้นเสียงลอดไรฟันออกมาอย่างดุดันพลางเพิ่มแรงบีบรัดลำคอของมินดาให้แรงขึ้นจนเธอแลบลิ้นตาเหลือกโปน

"พี่ชายพอแล้วค่ะจำที่คุณพ่อบอกไม่ได้เหรอคะถ้าพี่ชายฆ่าคนอีกพี่ชายจะไม่ได้หมั้นกับน้องนะ" คำพูดของน้ำขิงไม่เป็นผลไฟออกแรงบีบรัดลำคอของมินดาแรงขึ้นจนเลือดกำเดาของมินดาไหลออกมาจากจมูกพร้อมกับเลือดสีแดงสดของมินดาทะลักออกมาจากโพรงปากน้ำขิงที่เห็นท่าไม่ดีจึงรีบกดต่อสายโทรหาเซนมือซ้ายคนสนิทของไฟทันที

"ครับคุณหนู" กดต่อสายเรียกมาไม่นานเซนก็วิ่งกรูเข้ามาหาผู้เป็นนายพร้อมกับเหล่าบอดี้การ์ดอีกสี่คน

"รีบเอาตัวหล่อนออกไป" เซนรีบดึงมือหนาของเจ้านายหนุ่มออกก่อนจะรีบพาตัวมินดาออกไปตามคำสั่งของน้ำขิง

หลายวันต่อมา

@คฤหาสน์ของไฟ

"ทำไมพี่ชายชอบใส่แต่เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีดำทุกวันเลยคะพี่ชายมีเสื้อตัวนี้แค่ตัวเดียวเหรอ" น้ำขิงเอ่ยถามพี่ชายขณะที่เธอนั่งดูการ์ตูนอยู่บนเตียงนอนของเขา

"ที่ถามฉัน..เธอกลั่นกรองออกมาจากสมองรึยัง" ไฟตอบกลับน้องสาวด้วยน้ำเสียงที่ดูเหนื่อยล้าเขาแพ้ท้องแทนเธอมาสองวันแล้วทำให้เขาคลื่นไส้อาเจียนตลอดเวลาอย่างหนักจนแทบจะไม่ได้นอนพักผ่อนเลยด้วยซ้ำ

"แรง" น้ำขิงพึมพำกับตัวเองเบาๆพลางหยิบมะม่วงเปรี้ยวชิ้นพอดีคำเข้าปากอย่างสบายใจ "ก็น้องอยากให้พี่ชายใส่เสื้อผ้าตัวอื่นบ้างหนิคะเงินของพี่ชายก็มีเยอะแยะแต่ชอบใส่แต่เสื้อผ้าตัวเดิมๆ...พวกมาเฟียก็เหมือนกันทั้งโลก"

"ไม่เหมือน" ไฟตอบกลับน้องสาวพลางติดกระดุมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีดำของตัวเองไปด้วย

"ไม่เหมือนยังไงคะก็น้องเห็นเพื่อนๆของพี่ชายก็แต่งตัวแบบนี้กันหมดกลัวคนอื่นไม่รู้เหรอคะว่าเป็นมาเฟียแค่หน้าตาคนก็น่าจะดูออกแล้วนะคะว่าเป็นมาเฟีย"

"ต่อปากต่อคำต่อคำว่ะ" ไฟตอบกลับน้องสาวก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าสะพายข้างสีชมพูอ่อนแบรนด์เนมหรูของน้องสาวขึ้นมาพาดบนบ่าแกร่ง "ฝากครรภ์ก่อนค่อยไปเยี่ยมไอ้พนา" ไฟสอดมือหนาเข้ามาใต้ข้อพับรักแร้ของน้องสาวก่อนจะออกแรงยกเธออุ้มขึ้นมาพาดบนบ่าแกร่งของตัวเองเขาทำราวกับว่าเธอยังคงเป็นเด็กน้อยของเขาเหมือนเมื่อหลายปีก่อน

"พี่พนาป่วยเป็นอะไรเหรอคะ"

"เล่นท่ายากแล้วตกบันได"

"ฮ่าๆ!" น้ำขิงหัวเราะเสียงดังลั่นอย่างชอบใจด้วยไม่คิดว่ามาเฟียผู้โหดเหี้ยมอย่างพนาจะมีสัมพันธ์สวาทกับผู้หญิงจนถึงขั้นตกบันไดจนทำให้ได้รับบาดเจ็บต้องเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลด้วยสาเหตุที่ฟังดูแล้วน่าอับอายแทนยิ่งนักขนาดไฟที่เป็นคนหัวเราะยากยังแทบจะกลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่

@โรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง

"ถ้าอยากเซ็นรับรองบุตรตอนน้องคลอดพี่ชายต้องแทนตัวเองว่าพี่ก่อนไม่งั้นน้องไม่ให้เซ็น" น้ำขิงเอ่ยบอกพี่ชายขณะที่กำลังเดินจูงมือกันเข้ามาภายในโรงพยาบาล

"เรื่องมาก"

"เร็ว..แทนตัวเองว่าพี่แล้วน้องจะยอมให้พี่ชายเข้าไปฝากครรภ์ด้วย" น้ำขิงรีบเดินแซงพี่ชายขึ้นมาหยุดอยู่ตรงหน้าของพี่ชายพลางส่งสายตาอ้อนวอนพี่ชายด้วยแววตาที่เปล่งประกาย

"หึ" ไฟยักยิ้มมุมปากเพียงนิดก่อนจะใช้มือหนาจับท้ายทอยของน้องสาวถลาเข้ามาแนบชิดกับแผงอกแกร่งของตัวเองพลางโน้มใบหน้าหล่อเหลาลงมากระซิบข้างใบหูขาวผ่องของน้องสาวอย่างแผ่วเบาชวนให้คนฟังรู้สึกสยิวใจสยิวกาย "พี่..รัก..เธอ" คำบอกรักของไฟทำเอาหัวใจดวงน้อยของน้ำขิงเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งเธออมยิ้มมุมปากให้กับคำบอกรักของพี่ชาย

"ให้แทนตัวเองว่าพี่ไม่ได้ให้บอกรักสักหน่อย" น้ำขิงก้มหน้าลงซ่อนพวงแก้มแดงระเรื่อเอาไว้ด้วยความเขินอายท่าทางของเธอเรียกรอยยิ้มมุมปากจากพี่ชายได้เป็นอย่างดี

"ก็ฉันรักเธอ..ฉันรักเธอ..ฉันรักเธอ..รักเธอคนเดียวนะ" ไฟเอ่ยกระซิบข้างใบหูขาวผ่องของน้องสาวซ้ำๆทำเอาน้ำขิงเผลอยิ้มออกมาจนซ่อนรอยยิ้มเอาไว้ไม่มิด

"พี่ชาย~" น้ำขิงเรียกพี่ชายด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาก่อนจะหันหลังให้พี่ชายรีบก้าวขาเรียวสวยเดินจ้ำอ้าวนำพี่ชายไปที่แผนกสูตินรีเวชกรรมทันทีด้วยไม่อยากให้พี่ชายจับได้ว่าเธอกำลังเขินอายกับคำบอกรักของเขาอยู่

ภายในห้องตรวจครรภ์

"ทำไมเป็นหมอผู้ชาย" ไฟเอ่ยถามน้องสาวเสียงเข้มด้วยความไม่พอใจเมื่อเห็นว่าหมอที่กำลังทำการตรวจความพร้อมของร่างกายของน้ำขิงอยู่เป็นหมอผู้ชาย

"พี่ชายอย่างงอแงได้ไหมคะ"

"ได้เจอหมอหล่อแล้วยิ้มแฉ่งเลยนะ" ไฟเอ่ยกระแหนะกระแหนน้องสาวอย่างหัวเสียยิ่งเห็นใบหน้าหล่อเหลาของนายแพทย์หนุ่มเขาก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิดมากกว่าเดิม

"พี่ชายอย่าพูดมากเดี๋ยวน้องเอานมฟาดหน้าเลยนะ"

"ถ้าไม่ติดว่าเธอท้องอยู่ฉันจะทำให้เธอจุกจนร้องไม่ออกเลย" ไฟชี้หน้าคาดโทษน้องสาวไว้อย่างเอาเรื่อง "ไอ้เวรนี่ก็เสือกหล่ออีก" ไฟคำสบถคำหยาบคายออกมาด้วยความหงุดหงิดก่อนจะเดินกลับมานั่งบนโซฟาเหมือนเดิม

"หมอเป็นหมอไม่คิดอะไรเกินเลยกับคนไข้หรอกครับคุณโลกันตร์สบายใจได้" นายแพทย์หนุ่มที่ยืนฟังบทสนทนาของไฟและน้ำขิงอยู่ตั้งแต่แรกเอ่ยบอกไฟด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นจนไฟรู้สึกหมั่นไส้ในความสุภาพของนายแพทย์หนุ่ม "หมอขออัลตร้าซาวด์ทางช่องคลอดหน่อยนะครับ" นายแพทย์หนุ่มเอ่ยขออนุญาตน้ำขิงทำให้ไฟที่นั่งจับผิดนายแพทย์หนุ่มอยู่รีบดีดตัวลุกขึ้นมาจากโซฟาทันที

"พูดจริงเหรอ" ไฟเอ่ยถามน้องสาวซ้ำอีกครั้งพลางอมยิ้มให้กับคำตอบของเธอ

"จริงสิคะ..พี่ชายของน้องหล่อที่สุดอยู่แล้ว" น้ำขิงส่งยิ้มหวานให้พี่ชายไฟที่ได้ฟังอย่างนั้นจึงอมยิ้มกับคำพูดของน้องสาวจนแก้มจะปริ

"หยิบกะโถนตรงปลายตีนมาให้กูหน่อย" พนาที่นั่งฟังเพื่อนรักจู๋จี๋กับน้องสาวอยู่จึงนึกหมั่นไส้ในความหวานของทั้งคู่

"กูเอียนกูอยากจะอ้วก" อชิที่นั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่บนเตียงผู้ป่วยของพนาเอ่ยแทรกขึ้นอย่างเอือมระอา

"รักพี่ไหม" ไฟไม่ได้สนใจในคำพูดกระแทกแดกดันของเพื่อนรักทั้งสองคนเลยแม้แต่น้อยเขาเอ่ยถามน้องสาวอย่างไม่เคอะเขินพลางใช้จมูกโด่งคมคลอเคลียกับพวงแก้มแดงระเรื่อของน้องสาวอย่างหยอกล้อจนอชิและพนากลอกตามองบนพร้อมกันโดยมิได้นัดหมายรู้สึกหมั่นไส้จนต้องถอนหายใจออกมาอย่างเอือมระอาครั้งแล้วครั้งเล่า

"อืมม..รักอยู่แล้ว" น้ำขิงตอบกลับพี่ชายพลางก้มหน้าลงยิ้มจนแก้มปริด้วยความเขินอาย

"เอาไปเก็บทั้งผัวทั้งเมียเลยไปกูรำคาญ" พนาพูดขึ้นพลางพ่นลมหายใจออกมาหนักๆด้วยความเบื่อหน่ายเต็มทน

"ไปพลอดรักกันที่อื่นได้ไหมวะ" อชิเอ่ยบอกเพื่อนรักอย่างนึกรำคาญ

"เล่นท่ายากจนตกบันไดขาหักยังมีหน้ามาไล่กูอีกนะดีแค่ไหนแล้วที่คอมึงไม่หักด้วย..ทีหลังจะทำอะไรก็ไปทำบนเตียงไม่ใช่ตรงบันไดของคลับ" ไฟตอบกลับเพื่อนรักก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วเดินจูงมือน้องสาวเดินออกไปจากห้องพักฟื้นพิเศษของโรงพยาบาลทันที

หลายวันต่อมา

@หาดคูต้าแห่งเมืองเดนซาร์บาหลี

"ใครกัดคอมึง" พนาเอ่ยถามเมื่อเห็นรอยเขี้ยวเล็กและรอยดูดสีแดงเต็มลำคอหนาของไฟขณะที่ไฟเดินเข้ามาภายในเรือยอร์ชสุดหรูโดยมีน้ำขิงนั่งคุยกับชะเอมและวกวนอยู่ภายในห้องโถงใหญ่ของเรืออยู่ก่อนแล้ว

"น้ำขิงดูดคอพี่ชายเหรอ" ชะเอมเอ่ยถามน้ำขิง

"ปะ..เปล่านะ..เราแค่~~" น้ำขิงตอบกลับเพื่อนรักด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักอย่างเห็นได้ชัดพวงแก้มสีชมพูระเรื่อแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอายดวงตากลมโตเหลือบตามองลำคอหนาของพี่ชายด้วยความเขินอาย

"ซาดิสม์เหมือนกันนะเนี่ย" ชะเอมเอ่ยแซวน้ำขิงด้วยท่าทางเขินอายแทนเพื่อนรักพลางจ้องมองมัดกล้ามกำยำที่แผงอกแกร่งของไฟที่โผล่พ้นออกมาจากเสื้อฮาวายสีดำลายดอกที่ติดกระดุมข้างล่างเพียงแค่สองเม็ดไม่วางตา

"บ้า~" น้ำขิงตอบกลับเพื่อนรักด้วยท่าทางเหนียมอายก่อนจะเปลี่ยนเป็นสีหน้าบึ้งตึงในทันทีเมื่อเห็นว่าชะเอมเอาแต่จ้องมองซิกแพคของไฟไม่วางตา