สัญญาร้ายของประธานปีศาจ นิยาย บท 38

บทที่38 เธอช่างรู้จักให้ท่าจริง ๆ

ไป๋เสว่เอ๋อร์ได้ยินเข้า กำโทรศัพท์แน่นขึ้นโดยอัตโนมัติ สองวันก่อนเธอติดต่อกับซุนปินผู้รับผิดชอบ ทางนั้นยังบอกว่ายินดีพบพวกเขาอย่างยิ่ง ทำไมจู่ ๆ กลับบอกว่ามีเวลาให้เพียงครึ่งชั่วโมงเท่านั้น?

“ประธานซุนคะ ท่านเองก็เป็นคนคุ้นเคยเก่าแก่กับบริษัทเรา เวลาเพียงครึ่งชั่วโมงอาจกระชั้นเกินไปหน่อย ท่านสามารถ--”

“ขอโทษด้วยครับเลขาไป๋ พวกเราติดธุระจริง ๆ ครึ่งชั่วโมงนี่เต็มที่แล้ว…”

ไป๋เสว่เอ๋อร์เห็นอีกฝ่ายไม่ยอมอ่อนข้อให้ จึงได้แต่รับคำ “ได้ค่ะ ฉันจะจัดสรรเวลา ถึงเวลาจะไปพบนะคะ”

ถึงอย่างไร เขาก็มีที่ดินอยู่ในมือ หากเผยซื่อต้องการจริง ๆ ก็จำเป็นต้องยอมลดตัวให้ สถานการณ์ในตอนนี้ เงินไม่ใช่เรื่องใหญ่ หากทำให้รำคาญใจ จะควบคุมอะไร ๆ ได้ยาก แม้เพียงครึ่งชั่วโมง ก็ยังดีกว่าไม่ได้เจอ

หลังจากกำหนดเวลาชัดเจนกับซุนปินแล้ว ไป๋เสว่เอ๋อร์ไม่กล้ารอช้า เธอออกจากห้องไปยังห้องข้าง ๆ ทันที

เธอยกมือเคาะ ประตูเปิดออกอย่างรวดเร็ว เผยลี่เชินยืนอยู่ตรงทางเข้า สวมเพียงเสื้อเชิ้ต คอเสื้ออ้าออก เผยให้เห็นแผ่นอกสีแทน

ไป๋เสว่เอ๋อร์ปราดตามองแผ่นอกของเขาตรงหน้า แล้วพลันรีบหลบสายตา “ประธานเผยคะ เมื่อครู่ฉันติดต่อกับประธานซุนผู้ดูแลเขาบอกว่าวันนี้ติดธุระกะทันหัน สามารถให้เราได้เพียงครึ่งชั่วโมงเท่านั้น”

สายตาของเผยลี่เชินหยุดอยู่ที่เธอชั่วขณะ ก่อนถอยหลังสองก้าว หันตัวเข้าไปในห้อง “เข้ามาพูดข้างใน” 

ไป๋เสว่เอ๋อร์ลังเลชั่วครู่แล้วก้าวเท้าตามหลังเขา

ทันทีที่เข้าไปเธอจึงได้มองเห็นว่าบนเตียงหลังใหญ่เต็มไปด้วยเอกสาร ทั้งหมดนั้นคือข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับหนานไห่โปรเจกต์

เผยลี่เชินก้าวเท้าไปนั่งที่มุมเตียง พลิกเอกสารไปมา

ไป๋เสว่เอ๋อร์ก้าวไปข้างหน้า เอ่ยเสียงเบา “ประธานเผย ขอโทษค่ะ ฉันสามารถหาเวลาพบหน้าได้เพียงครึ่งชั่วโมงเท่านั้น”

เผยลี่เชินขยับเล็กน้อย เงยหน้ามองไปยังไป๋เสว่เอ๋อร์ แววตานิ่งเฉย “ไม่ใช่ความผิดของเธอหรอก ครึ่งชั่วโมงก็เพียงพอแล้ว”

“มาทางนี้” เขาเลื่อนมือไปชี้เอกสารฉบับหนึ่ง “โปรเจกต์นี้เคยเจรจากันมาแล้วสองครั้งก่อนฉันจะมา ครั้งก่อนรองประธานฟางเป็นคนเจรจา ซุนปินเป็นผู้รับผิดชอบ เขาเข้าใจเนื้อหาโปรเจกต์ของเรากระจ่างแจ้ง ดังนั้นครึ่งชั่วโมงจึงนับว่าเพียงพอสำหรับเรา”

ไป๋เสว่เอ๋อร์นั่งตรงขอบเตียง มองตามไปยังนิ้วมือเผยลี่เชิน พูดออกมาอย่างลังเล “แต่ฉันรู้สึกว่าท่าทีของซุนปินเหมือนขอไปที ต่อให้เขายอมพบหน้าเรา ยังรู้สึกว่ายากจะตกลงกันได้”

“เขาไม่ใช่กุญแจดอกสำคัญ การมาเจอหน้าเขาเป็นเพียงแค่ทางผ่าน” เผยลี่เชินชี้ไปยังเอกสารอีกฉบับ น้ำเสียงจริงจังขึ้นทันที “จัดการข้าราชการพวกนี้ให้อยู่หมัดต่างหาก ถึงเป็นเป้าหมายที่แท้จริงของเรา”

เอกสารพวกนั้นอยู่ห่างจากไป๋เสว่เอ๋อร์เล็กน้อย เธอก้มตัวลงอ่านเนื้อหาในเอกสารไม่ถนัดนัก เผยลี่เชินกำลังจะพูดต่อ เผลอหันหน้าไป เห็นด้านข้างของหญิงสาวโน้มลงไปครึ่งตัว คอเสื้อเลื่อนลงไปด้านข้างเผยให้เห็นหัวไหล่ขาวนวลเนียนราวหยก

ไป๋เสว่เอ๋อร์กำลังจดจ่ออยู่กับเนื้อหาในเอกสาร ไม่ทันได้ระวังคอเสื้อของตัวเอง ดวงตาของเผยลี่เชินฉายแววล้ำลึก ขมวดคิ้วเข้าหากัน

เขาเบือนสายตาหนี ทว่าภายในใจว้าวุ่น ไม่อาจสงบได้ในชั่วขณะ

เผยลี่เชินนั่งตัวตรง ทันใดไป๋เสว่เอ๋อร์ ยื่นมือไปคว้าเอกสาร เธอใช้มือหนึ่งยันเตียงไว้

ทันทีที่คว้าเอกสารได้ จุดศูนย์ถ่วงก็ย้ายไปอีกด้านหนึ่ง 

เธอเอนไปยังเผยลี่เชินโดยไม่ตั้งใจ พอรู้สึกตัวอีกทีท่อนบนก็แนบอยู่บนอกของชายหนุ่มแล้ว