สัญญาร้ายของประธานปีศาจ นิยาย บท 4

บทที่4 ไปหาเผยลี่เชิน

“ประธานไป๋ ตอนนี้พวกเราจะทำยังไงกันดีคะ นักข่าวเรียงสายโทรเข้ามาจนสายจะระเบิดอยู่แล้ว”

ไป๋เสว่เอ๋อร์คิ้วขมวดพันกันยุ่ง เสียงที่เอ่ยตอบออกมาแทบจะไม่ได้ยินก่อนจะโยนแท็บเล็ตทิ้งไปข้างตัว “ฉันรู้เรื่องนี้แล้ว เธอก็ไปจัดการติดต่อกับสื่อที่สนิทกับเราให้ระงับข่าวนี้ไปก่อน โดยเฉพาะพวกบริษัทการตลาดที่มีสื่อในอินเทอร์เน็ต...”

“แต่ท่านประธาน... คือบริษัท... บริษัทไม่รู้จะเอาเงินจากตรงไหนแล้วนี่สิคะ”

เสียงสั่นๆของเลขาทำเอาไป๋เสว่อเอ๋อร์หน้าสั่นราวกับถูกสาดด้วยน้ำเย็นจัด

บรรยากาศเปลี่ยนเป็นหดหู่โดยฉับพลัน เธอนิ่งเงียบไปสักพัก ก่อนจะเปิดปากออกมาอีกครั้งนึง “งั้นตอนนี้เธอช่วยฉันหาวิธีติดต่อเลขาของเผยลี่เซินที บอกเขาแค่ว่าฉันมีเรื่องจะคุยกับประธานเผย จัดการจองห้องอาหารไว้ด้วย”

“ท่านประธานเผยเหรอคะ?” เลขาส้งเค้นเสียงอย่างยากลำบาก “ประธานไป๋... เรื่องของคุณกับคุณชายรองของตระกูลเผยพึ่งจะถูกนักข่าวตีข่าวใส่วันนี้ แล้วตอนนี้เรายังจะติดต่อประธานเผยแบบนี้มันจะดีเหรอคะ?”

ไม่ต้องบอกไป๋เสว่เอ๋อร์ก็รู้ว่าเลขาของเธอกำลังกังวลเรื่องอะไร แต่ว่าตอนนี้ก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้วเช่นกัน ตอนนี้ถ้าเปรียบเผยลี่เซินเป็นการพนัน ต่อให้โอกาสมีเพียงแค่หนึ่งในพันเธอก็พร้อมลงพนันนั่นล่ะ

“ไม่เป็นไรหรอก เธอแค่ไปทำตามที่ฉันบอกนั่นแหละ”

“เข้าใจแล้วค่ะ” เลขาส้งตอบกลับแต่ก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยทิ้งท้ายไว้ “ห้างสรรพสินค้าก็เหมือนสนามรบ ตระกูลเผยที่รักษาชื่อเสียงของตนให้คงอยู่มาจนถึงทุกวันนี้ แน่นอนว่าพวกเขาก็มีวิธีจัดการของพวกเขา การที่พวกเราจะเอาเนื้อออกมาจากปากของสัตว์ร้ายแน่นอนว่ามันเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องง่าย”

“ไม่เป็นไรหรอก ฉันรู้”

ว่าจบก็จัดการวางสาย ไป๋เสว่เอ๋อร์นอนนิ่งอยู่บนเตียงอย่างเหม่อลอย ผ่านไปไม่รู้กี่สิบนาที โทรศัพท์ได้รับข้อความจากเลขาตัวเองว่าจัดการนัดเวลากับเผยซื่อเรียบร้อย ให้เธอออกไปอีกทีตอนสี่โมงเย็น

ไป๋เสว่เอ๋อร์เปลี่ยนชุดเป็นชุดที่สง่างามกว่าเดิม เปลี่ยนกลับไปสู่อดีตอันรุ่งโรจน์สมกับเป็นคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลไป๋ ตั้งแต่เครื่องแต่งหน้าจนถึงเครื่องประดับ มองตั้งแต่หัวจรดเท้ายังไม่เห็นข้อบกพร่องจากผู้หญิงคนนี้เลยสักนิด