สัญญาร้ายของประธานปีศาจ นิยาย บท 42

ตอนที่ 42: ความสัมพันธ์แบบไหน

คนขับรถของเผยลี่เชินตามเขามาหลายปีแล้ว เป็นคนที่ซื่อสัตย์อย่างยิ่ง แถมยังมีความรู้ด้านวิชาต่อสู้อีก เผยลี่เชินได้ทั้งคนขับรถและบอดี้การ์ดในคนเดียวกัน

“เลขาไป๋ อันนี้คุณชายเตรียมไว้ให้คุณ เขาให้ผมเอามาให้ครับ”

เจิงหงพูดไปด้วยยื่นเสื้อผ้าที่คลุมผ้ากันฝุ่นไว้ให้ ไป๋เสว่เอ๋อร์ลังเลครู่หนึ่ง แล้วรับเอาไว้ขอบคุณเสียงเบา

เมื่อเธอกลับเข้ามาในห้อง แกเผ้ากันฝุ่นออกแล้วเห็นชุดเดรสที่อยู่ข้างใน ทำให้เธอแอบตะลึงเบา ๆ

เธอเห็นก็รู้ว่านี่เป็นชุดเดรสแบรนด์เนมรุ่นลิมิเต็ด ผ้าใยไหมสีเทาเงินเงางามราวกับแสงจันทร์

ไป๋เสว่เอ๋อร์ไม่คิดว่าเผยลี่เชินจะใส่ใจเตรียมชุดออกงานให้เธอ เธอถอดเสื้อบนตัวออก ลองใส่ชุดที่เขาเตรียมไว้ ขนาดและโค้งเว้าพอดีเป๊ะ ราวกับสั่งทำเพื่อเธอ

เธอมองตัวเองในกระจก ขณะที่เหม่อลอยเธอรู้สึกว่าคุณหนูไป๋ในวันวานกลับมาอีกครั้ง แต่วันนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไป เธอในตอนนี้ไม่ใช่คุณตะกูลไป๋อีกต่อไป แต่เป็นเลขาที่อยู่ข้างกายเผยลี่เชิน

ไป๋เสว่เอ๋อร์ตั้งสติได้รีบแต่งหน้าให้เข้ากับชุด เมื่อทุกอย่างเตรียมเสร็จเรียบร้อยแล้วค่อยเดินออกจากประตู

คนขับรถเจิงหงรออยู่หน้าประตูห้องเผยลี่เชินแล้ว ผ่านไปสักพัก เผยลี่เชินออกมาจากห้อง

เขาอยู่ในชุดสูทสีเทาเหล็ก ทุก ๆ ที่บนตัวดูไร้ที่ติ เขาเงยหน้าขึ้นมองไป๋เสว่เอ๋อร์ผ่าน ๆ แล้วเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาอึ้งไปชั่วขณะ แต่สีหน้าบนหน้ายังคงเรียบนิ่ง เขาเดินออกมาแล้วพูดนิ่ง ๆ ว่า “ไปกันเถอะ”

เหมือนไม่ได้เจาะจงพูดกับเธอ และก็ไม่เหมือนจะพูดกับเจิงหง แต่รับรู้ถึงน้ำเสียงที่ผ่อนลง

ไป๋เสว่เอ๋อร์เดินตามหลังเขา มองดูเสื้อสูทสีเทาของเขาแล้วรู้สึกหงุดหงิด ชุดของเขาทั้งสองคนเป็นโทนสีเดียวกัน บังเอิญหรอ? หรือว่าเขาจงใจกันแน่?

เมื่อพวกเขามาถึงล็อบบี้ของโรงแรมหนันไห่ เริ่มมีคนจำนวนไม่น้อยมาถึงในงาน หลังจากเข้าไปในงานแล้วไป๋เสว่เอ๋อร์เดินแนบชิดเขาตามคำสั่งของเผยลี่เชิน

ไป๋เสว่เอ๋อร์อ่านเอกสารที่เผยลี่เชินให้มาตั้งแต่กลางวัน เข้าใจถึงบุคคลสำคัญที่จะร่วมงานในวันนี้ ล้วนเป็นข้าราชการที่เป็นปัจจัยสำคัญต่อที่ดินที่นั้น

ถึงแม้เขาจะคุยกับคนที่อยู่อสังหาฯหนานไห่เรียบร้อยแล้ว แต่ถ้าราชการพวกนี้ยังไม่ตกลงก็ถือว่าไร้ซึ่งประโยชน์อยู่ดี

เพิ่งเดินผ่านล็อบบี้ไปยังไม่ทันถึงโซนเลาจ์ พวกเขาเจอกับคนรู้จักเข้า Chris ที่เพิ่งเจอเมื่อวานพอเห็นพวกเข้าปุ๊บรีบพุ่งมาหา

“คุณเผยก็มาร่วมงานหรอครับ บังเอิญจังเลย”

เผยลี่เชินหัวเราะเบา ๆ ตอบกลับเป็นมารยาท “คุณ Chris บังเอิญมากครับ ถ้าวันนี้มีโอกาส ผมอยากจะคุยกับคุณมากขึ้นนะครับ”

“ได้แน่นอนครับ”

เผยลี่เชินคงจะทำให้ Chris ประทับใจไม่เบา เขารีบชวนเผยลี่เชินและไป๋เสว่เอ๋อร์ไปคุยเล่นกันที่โซนเลาจ์ด้านข้าง ทุกคนล้วนเป็นนักธุรกิจหมด ต่างรู้ว่าหัวข้อที่อยากคุยคืออะไร

“เมื่อวานได้ยินคุณเผยอธิบายโครงการที่คุณดูแลอยู่คร่าว ๆ ผมเองไม่ได้มีความเห็นอะไร แต่ที่ดินที่คุณสนใจหนะยังมีปัญหาอยู่นิดหน่อย ถ้าผู้อำนวยการของศูนย์ควบคุมอสังหาฯหนานไห่ไม่เอ่ยปาก ที่นี้ไม่มีทางปล่อยไปแน่นอน อีกอย่างพวกเราอสังหาฯหนานไห่ก็ยังต้องฟังคำสั่งจากหน่วยราชการอีกที”

Chris พูดอย่างตรงประเด็น หมายความว่าที่ดินที่ว่านี่ถ้าผู้อำนวยการอนุมัติถึงจะผ่าน ไม่งั้นต่อให้เขาอนุมัติเองก็ไม่มีประโยชน์ใด ๆ

เผยลี่เชินยืดอกนั่งตัวตรงขึ้น พูดด้วยท่าทางสุขุม “พวกเราเข้าใจหมดครับ ผมจะพยายามคุยกับผู้อำนวยการอีกครั้ง ถ้าทุกอย่างเรียบร้อยแล้วผมจะติดต่อคุณอีกทีครับ”