สัญญาร้ายของประธานปีศาจ นิยาย บท 45

ตอนที่ 45: ผมเข้าใจคุณผิดเอง…

หม่าสวี้หยางอารมณ์ดีขึ้นทันที เขายิ้มแล้วโบกมือ มองไปทางไป๋เสว่เอ๋อร์ “ผมกับเลขาไป๋คุยกันเรื่องที่เราต่างสนใจเฉย ๆ ครับ”

เผยลี่เชินได้ยิน สายตาเกิดความยะเยือกขึ้น กำลังจะมองไปทางไป๋เสว่เอ๋อร์ แต่หม่าสวี้หยางยกแก้วขึ้น “มา ประธานเผย พวกเรามาดื่มกันสักหน่อย”

เผยลี่เชินยกแก้วไวน์ขึ้นแล้วชนแก้วกับเขา

หม่าสวี้หยางดื่มไปคำหนึ่งแล้วคุยประเด็นที่ทั้งสองคนกำลังพูดถึงต่อ ไม่มีใครไปแตะประเด็นเรื่องที่ดินอีก เวลาผ่านไป 20 นาทีอย่างไม่รู้ตัว มีคนมาทักมายหม่าสวี้หยางและเชิญเขาไปคุยข้าง ๆ เผยลี่เชินลุกขึ้นส่งเขา

หม่าสวี้หยางยังมีเรื่องค้างคาอยู่ในใจ ก่อนที่จะไปเขาถอนหายใจเบา ๆ กดเสียงต่ำแล้วพูดว่า “ประธานเผย สำหรับที่ดินที่คุณสนใจ ไม่ใช่ว่าผมอนุมัตก็จบ ถ้าคุณอยากได้จริง ๆ ควรจะไปพบรองนายอำเภอสักหน่อย ความจริงแล้วหลานของเขาเป็นคู่แข่งเรื่องที่ดินกับคุณ ผมพูดได้เพียงเท่านี้ ที่เหลือคุณลองพิจราณาเองดู”

เขาพูดจบ โบกมือให้เผยลี่เชินแล้วเดินไปกับคนอื่นราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เผยลี่เชินมองไปทางเขาแล้วตระหนักขึ้นทันที แต่ไป๋เสว่เอ๋อร์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ไม่ได้ยินสิ่งที่หม่าสวี้หยางพูดเมื่อกี้ เธอมองมาทางเผยลี่เชินด้วยความสงสัย

เผยลี่เชินกลับไปนั่งที่โซฟา ไขว้ขายาวทั้งสองข้างทับกันโดยที่ไม่พูดอะไร ได้แต่กระดกไวน์ในแก้วจนหมดด้วยท่าทางสุขุม จากนั้นเงยหน้ามองไปทางไป๋เสว่เอ๋อร์อย่างช้า ๆ

ไป๋เสว่เอ๋อร์สบดวงตาคู่เยือกเย็นของเขาแล้วหายใจเข้าลึก “หัวหน้าหม่าเขาว่าไงบ้าง”

“เขาว่าไงคุณยังไม่รู้เรื่องอีกหรอ” เผยลี่เชินพูดแล้วลุกขึ้นไปด้วย มุ่งหน้าก้าวไปอีกทาง “ที่นี่ไม่สะดวกพูดได้ ตามผมมา”

ไป๋เสว่เอ๋อร์ได้ยินรีบเดินตามไป

เผยลี่เชินเดินผ่านล็อบบี้มาถึงทางเดินระเบียง แสงไฟบนระเบียงริบหรี่ แต่ทิวทัศน์ค่อนข้างดี พวกเขาอยู่ชั้นสองสามารถมองเห็นสระว่ายน้ำหลังสวนพอดี

ทางเดินยาวมาก หญิงชายหลายคู่กระจายไปทั่ว ยังมีผู้ชายสองสามคนออกมาสูบบุหรี่ แต่ต่างมีระยะห่างระดับหนึ่งกับพวกเขา

เผยลี่เชินเอามือทั้งสองข้างทับกันวางไว้บนราวจับ มองไปทางไกล พูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก “ทุกเรื่องล้วนเชื่อมโยงกัน เหตุผลที่ที่ดินนี้โดนหัวหน้าหม่ากักเอาไว้ก็เพราะเรามีคู่แข่งที่ไม่ธรรมดามาก”

โทนเสียงเขาต่ำมาก แต่สามารถทำให้ไป๋เสว่เอ๋อร์ที่อยู่ข้าง ๆ ได้ยินชัดเจน

“คู่แข่งของเราคือใครหรอคะ”

เผยลี่เชินหันหน้ามองผู้หญิงข้างกาย “หัวหน้าหม่าเป็นหลานของรองนายอำเภอ น่าจะยาก”

ไป๋เสว่เอ๋อร์ชะงัก ไม่พูดไม่จาอยู่ครู่หนึ่ง ตอนแรกเธอคิดว่าแค่จัดการหัวหน้าหม่าทุกอย่างจะจบ แต่ว่าไม่คิดว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า

ไม่นานโครงการหนานไห่ใช้เวลานานขนาดนี้ ผ่านมือตั้งหลายคนแต่ไม่เคยได้ทำสำเร็จ ทว่าติดอยู่ในจุดนี้แน่นอนว่าไม่มาทางจัดการได้สำเร็จ

ขณะที่ไป๋เสว่เอ๋อร์กำลังเหม่อลอย เธอรู้สึกถึงน้ำหนักตรงบ่า เธอเงยหน้าขึ้นเพิ่งจะสังเกตว่าเผยลี่เชินขวางไว้ระหว่างเธอกับราวกั้น

ประจบกับสายตายากที่จะอธิบายคู่นั้นของผู้ชาย หัวใจเธอบีบแน่น กำลังจะเอ่ยปากพูดกลับได้ยินเสียงเข้มของเขา “ไป๋เสว่เอ๋อร์ ไหนพูดสิ้ว่าเธอคุยอะไรกับหัวหน้าม่า อะไรคือเรื่องที่พวกคุณสนใจร่วกันหรอ”

หม่าสวี้หยางนี่ไหวพริบดีเยี่ยม ตอนแรกเผยลี่เชินเปิดประเด็นโครงการขึ้น เขาหลีกเลี่ยงประเด็นอย่างฉลาด แต่หลังจากเขาไปคุยโทรศัพท์ได้แป๊ปเดียว ทัศนคติของหม่าสวี้หยางที่มีต่อเขากลับเปลี่ยนแปลงไปไม่น้อย แถมยังบอกข้อมูลเชิงลึกนี้ให้กับเขา ทำให้เขาประหลาดใจอย่างยิ่ง…