สัญญาร้ายของประธานปีศาจ นิยาย บท 60

ตอนที่ 60 เธอเป็นห่วงฉันเหรอ

ไป๋เสว่เอ๋อร์เงียบลงทันควัน จากนั้นเงยหน้ามองเผยลี่เชิน พยักหน้าหนักแน่นเป็นสัญญาณว่าเห็นด้วย “ค่ะ ฉันรู้สึกว่าถ้าหากพวกเราไม่แย่งชิงสิทธิ์ของพวกเรามา ก็จะถูกพวกเขาจูงจมูก”

เผยลี่เชินฟังแล้วช้อนตามองไป๋เสว่เอ๋อร์แวบหนึ่ง จากนั้นจึงออกคำสั่งเชื่องช้าทว่าหนักแน่น “เธอติดต่อไปหาผู้ช่วยของลู่ผิงชวนหน่อย นัดเวลากับเขา”

“ค่ะ ฉันจะทำเดี๋ยวนี้” ไป๋เสว่เอ๋อร์พยักหน้า หันร่างจากไป

ทันทีที่ถึงหน้าประตู เธอพลันได้ยินเสียงไอแหบต่ำจากเผยลี่เชินสองครั้ง เธอหยุดเท้า พลันนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนตอนตื่นขึ้นมากลางดึก

ในอ้อมอกของเธอกอดแขนข้างหนึ่งของเผยลี่เชินไว้ หรือว่าเธอเข้าใจผิดว่าเขาเป็นพ่อจึงได้กอดเขาไว้ไม่ยอมปล่อย?

ดูเหมือนเขาจะเจออากาศเย็นเกินไป จึงได้ไอออกมาเบา ๆ หรือว่าเป็นเพราะเมื่อคืนนี้?

ไป๋เสว่เอ๋อร์รู้สึกสะเทือนใจ เธอสูดหายใจเข้าเฮือกหนึ่ง หันร่างไปมองทางเผยลี่เชิน “ประธานเผยคะ คุณยัง...ต้องการอะไรอีกไหม?”

เผยลี่เชินสีหน้านิ่งไปขณะหนึ่ง สายตาฉายแววประหลาดใจ แต่ไม่นานก็กลับมาเยือกเย็นอีกครั้ง “ไม่มี”

ไป๋เสว่เอ๋อร์กัดริมฝีปาก ไม่พูดอะไรอื่น ก้าวเดินออกจากห้องไป

ออกจากห้องด้านข้างแล้ว ไป๋เสว่เอ๋อร์ก็ติดต่อไปยังผู้ช่วยของลู่ผิงชวนทันที หลังจากที่ทางนั้นยืนยันว่าลู่ผิงชวนมีเวลาว่างแล้ว ก็จัดการนัดพบในเวลากลางคืน

ไป๋เสว่เอ๋อร์จัดการงานเสร็จเรียบร้อย ขณะที่กำลังจะไปรายงานสถานการณ์ให้เผยลี่เชินรู้ ยังไม่ทันได้ออกจากห้อง ก็นึกถึงเสียงไอของเขาตอนที่อยู่ในห้องเขาเมื่อครู่...

เผยลี่เชินฟาดฟันอยู่ในวงการธุรกิจ ในชีวิตประจำวันเองก็มักห่างเหินเย็นชากับผู้คน แต่เธออยู่ใกล้ชิดเขา รู้ว่าเบื้องหลังความเย็นชาของเขายังคงมีความอบอุ่นแฝงอยู่ อย่างเช่นเมื่อคืนนี้ที่เขาเลือกจะคงท่วงท่าเดิมไว้ ไม่ฝืนใจดึงมือออกมาจากอ้อมแขนเธอ…

ไป๋เสว่เอ๋อร์คิดพลาง ลังเลเล็กน้อย สุดท้ายเธอก็กดโทรศัพท์หารูมเซอร์วิส: “ฮัลโหล สวัสดีค่ะ ช่วยหายาแก้ไอให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ?”

สิบนาทีหลังจากนั้น ไป๋เสว่เอ๋อร์ออกมาจากห้อง ไปรายงานที่ห้องของเผยลี่เชิน

“ประธานเผย ฉันนัดเวลากับผู้ช่วยของลู่ผิงชวนแล้วค่ะ เวลาหนึ่งทุ่ม สถานที่คือโรงแรมที่เราพบกันครั้งก่อน”

เผยลี่เชินกำลังจัดการเอกสารที่ทางบริษัทส่งมา เขาได้ยินแล้วก็เอ่ยปากรับคำ “โอเค”

ไป๋เสว่เอ๋อร์เห็นเผยลี่เชินก้มหน้าดูหน้าจอ แล้วไม่พูดอะไรอื่นอีก จึงลังเลว่าจะเอายาออกมาดีไหม ทันใดชายหนุ่มก็เงยหน้าขึ้น มองเธอเดินมา “มานี่สิ”

ไป๋เสว่เอ๋อร์สาวเท้าเข้าไป เผยลี่เชินใช้มือหันหน้าจอโน้ตบุคไปยังเธอ แล้วถามต่อ “คราวก่อนที่บริษัทหลู่เฟิงต้องการร่วมมือกับเผยซื่อของพวกเรา ส่งแผนงานมาเธอได้เห็นหรือยัง? นี่คือแผนงานการร่วมมือกันฉบับล่าสุดของพวกเขา เธอลองดู แล้วบอกสิว่าเห็นปัญหาตรงไหนบ้าง”

ไป๋เสว่เอ๋อร์รับโน้ตบุคมา เปิดแผนงานดูตั้งแต่หน้าแรกจนหน้าสุดท้าย จากนั้นมองไปยังเผยลี่เชิน เอ่ยอย่างจริงใจ “แผนงานฉบับนี้เหมือนฉบับเก่าราวกับแกะ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงอย่างเป็นรูปธรรมเลยค่ะ”

ก่อนจะมาที่เมืองหนานไห่ เธอได้ตรวจดูแผนงานการร่วมมือกันกับบริษัทหลู่เฟิงดูแล้วรอบหนึ่ง จากนั้นมอง ทว่าแผนงานฉบับใหม่นี้นอกจากเพิ่มรายละเอียดบางประการที่ไม่เกี่ยวข้องกันแล้ว ก็ไม่มีอะไรผิดแผกแปลกใหม่

“นอกจากเรื่องพวกนี้ล่ะ?” เผยลี่เชินถามต่อ

“ว่าโดยรวมแล้ว เอกสารที่เขาส่งมาให้ดูธรรมดามากค่ะ ถ้าหากต้องการร่วมงานกับบริษัทประเภทนี้ ฉันรู้สึกว่าบริษัทเก๋อนั่วเหมาะสมกว่า แม้เก๋อนั่วจะมีขนาดเล็กกว่าหลู่เฟิง แต่ว่ามีชื่อเสียงดีมากในโลกธุรกิจ ทั้งความน่าเชื่อถือของหลูเฟิงเองก็มีไม่มากนัก ความประทับใจต่อผู้ซื้อไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ถ้าหากร่วมงานกับพวกเขา อาจจะมีผลกระทบต่อโปรเจกต์ของเราได้”

ไป๋เสว่เอ๋อร์พูดอย่างจริงจัง ตรงประเด็นทุกประโยค เผยลี่เชินวางโน้ตบุคไว้บนโต๊ะเล็กด้านข้าง เอนพิงโซฟา ช้อนตามองไป๋เสว่เอ๋อร์ “พูดได้ไม่เลว”