สัญญาร้ายของประธานปีศาจ นิยาย บท 66

ตอนที่ 66 ออกเดทกับฉัน

ไป๋เสว่เอ๋อร์หายใจเข้าลึกๆเงยหน้ามองเผยลี่เชิน ในใจรู้สึกผิดขึ้นมาทันที

เรื่องนี้เป็นความคิดด้านเดียวของเธอ ถ้าลู่ผิงชวนไม่เห็นแก่พวกเขาแต่ใช้วิธีตาต่อตา ฟันต่อฟันกับฟันกับพวกเขาถึงเวลานั้นคนที่เสียหายก็คือพวกเขา

จึงไม่น่าแปลกใจที่ท้ายที่สุดของเรื่องจะจบลงด้วยดี เผยลี่เชินจึงพูดกับเธอว่าเธอผิด ซึ่งเธอก็ผิดจริง แต่เผยลี่เชินได้คิดคำนวณผลที่คาดว่าจะเกิดขึ้นจริงรึ

เผยลี่เชินเห็นหญิงสาวตะลึง งุ้มที่ริมฝีปาก “เข้าใจรึเปล่า?”

“เข้าใจแล้วคะ....” ไป๋เสว่เอ๋อร์ลังเลอยู่เล็กน้อย รู้สึกผิดจนไม่กล้ามองหน้าเขา

เธอไม่เพียงแต่ผิด แต่เธอยังไม่รู้ความผิดพลาดของตนเอง เมื่อกี้เธอก็ยังทำท่าหยิ่งยโสใส่เผยลี่เชิน...

ไป๋เสว่เอ๋อร์ยิ่งคิดก็ยิ่งละอายใจ หน้าแดงโดยไม่รู้ตัวแถมหูยังร้อนผ่าว

“ดังนั้นครั้งหน้าก่อนจะทำอะไร ต้องคิดถึงผลที่จะเกิดขึ้นอย่างน้อยสามอย่างกับเรื่องที่เธอจะทำ”

ไป๋เสว่เอ๋อร์ได้ยินดังนี้จึงได้แต่พยักหน้ารับ เงยหน้าขึ้นมองโดยไม่ตั้งใจ เห็นลูกกระเดือกขึ้นลงของเขาแล้วจิตใจรู้สึกว้าวุ่นเล็กน้อย

เผยลี่เชินสังเกตเห็นสายตาของหญิงสาว จึงยื่นมือออกมาโอบกอดเธอไว้แล้วถามว่า “เธอกำลังมองอะไร?”

ไป๋เสว่เอ๋อร์รู้สึกว่าร่างของตัวเองอยู่แนบชิดกับร่างของชายคนนี้และไม่มีผ้าขั้นอยู่ตรงกลางระหว่างเธอกับเขา ตอนนั้นเองใจของเธอเต้นแรงจนจุกถึงลำคอหน้าอกเหมือนกวางตัวน้อยถูกชนกระแทก

มือทั้งสองของเธอแนบอยู่บนอกของชายหนุ่ม พยายามที่จะผลักเขาออกไป แต่ยิ่งเธอพยายามก้าวถอยหลังมากเท่าไร เผยลี่เชินก็พยายามกอดเธอแน่นมากขึ้น

ทันใดนั้นเธอรู้สึกว่าบริเวณลำคอร้อนผ่าว เผยลี่เชินมองลงไปดุจดั่งเปลวไฟลุกโชน เขาหายใจลึก พูดด้วยเสียงแหบห้าว “ไป๋เสว่เอ๋อร์ ห้ามใช้สายตาแบบนี้จ้องมองผู้ชายเด็ดขาด”

เมื่อสักครู่ตอนที่เธอจ้องมองบริเวณลำคอของเขา เขารู้สึกเหมือนมีเปลวไฟลุกโชนอยู่ในร่างกายเขา

“อ๊ะ?” ไป๋เสว่เอ๋อร์ยังไม่ตอบสนองใดๆ ก็รู้สึกที่เท้าเบาๆ ร่างของเธอทั้งหมดอยู่ในอ้อมกอดของเผยลี่เชินเสียแล้ว

ชายหนุ่มอุ้มเธอออกจากห้องน้ำ เดินไปที่เตียงนอน ไป๋เสว่เอ๋อร์ถึงเข้าใจในทันที “อย่า...ฉัน...”

แต่ไหนแต่ไรเธอไม่เคยร้อนผ่าวไปทั่วร่างขนาดนี้ ที่ถูกผู้ชายอุ้มจากที่นี่เดินไปถึงที่นั่นตอนนี้เธอรู้สึกอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปแทรกไว้ที่ไหน

เธอถูกวางลงบนผ้าห่มนุ่มๆ เสี้ยววินาทีต่อมาก็เงยหน้ามองเห็นดวงตาที่สดใส ลุ่มลึกของเผยลี่เชิน ฝ่ามือทั้งสองของเขาวางอยู่ข้างลำตัวทั้งสองของเธอ กล้ามเนื้อแต่ละส่วนเต็มไปด้วยพละกำลัง เตรียมพร้อมเต็มที่

“เผยลี่เชิน...” ไป๋เสว่เอ๋อร์มีบางอย่างอยากจะพูด ใบหูยังคงร้อนผ่าว เสียงของฝ่ายชายที่ไม่อาจปฏิเสธได้ลอยเข้ามา

“ดึกแล้ว”

เช้าตรู่วันต่อมาไป๋เสว่เอ๋อร์ถูกปลุกด้วยเสียงบทสนทนา เธอลืมตาตื่นขึ้นพบแต่ความว่างเปล่าไม่มีแม้แต่เงาของฝ่ายชาย

หัวใจของเธอว่างเปล่า เธอลุกขึ้นนั่ง จากนั้นก็ได้ยินเสียงเบาๆ ดังมาจากประตู

เธอตื่นนอน เพราะเสื้อผ้าเมื่อคืนเปียกหมดทั้งตัว เธอจึงจำใจต้องใส่เสื้อผ้าของเผยลี่เชิน

ตอนเดินมาถึงประตูเห็นประตูถูกเปิดแง้มไว้ พอมีช่องเล็กๆ ให้ได้ยินเสียงสนทนาดังมาจากทางนั้น

เดิมทีไป๋เสว่เอ๋อร์ตั้งใจจะเดินไปที่ห้องน้ำ แต่เกิดได้ยินเสียงผู้หญิงที่คุ้นเคย “ฉันเชื่อในความรู้สึกของตัวเอง ประธานเผย คุณไม่ควรปฏิเสธฉัน?”

เธอขมวดคิ้ว นิ่งไปสักพักในสมองมีใบหน้าของลู่อี้หลิงลอยเข้ามา

ทำไมเป็นเธอ? เธอมาหาเผยลี่เชินทำไมกัน?