สัญญาร้ายของประธานปีศาจ นิยาย บท 81

ตอนที่ 81 คู่ครองที่เหมาะสม

คำพูดที่ฟังไม่เข้าหู กลับแฝงไปด้วยถ้อยคำมากมาย ไป๋เสว่เอ๋อหยุดชะงัก หล่อนเข้าใจดีว่าสิ่งที่เขาพูดอยู่หมายถึงอะไร

สีหน้าของคุณท่านเผยตึงเครียด ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “วิธีสกปรกอะไรกัน? เผยอี้ ตัวลูกเองไม่มีความสามารถอะไรแล้วยังจะกล้าไปใส่ร้ายป้ายสีคนอื่นอีก! “

เผยอี้หัวเราะเย้ย ไม่พูดอะไรสักคำ

ไป๋เสว่เอ๋อเงยหน้าขึ้น สบตามองไปที่ผู้ชายที่นั่งเยื้องอยู่ฝั่งตรงข้าม มือทาบหน้าอกอดกลั้นความโกรธที่เดือดดาลไปทั้งตัว

เดิมทีไป๋เสว่เอ๋อคิดว่าหลังจากที่เผยลี่เชินชี้แจงเรื่องทุกอย่างในงานเลี้ยงเปิดโครงการที่บริษัทแล้ว ทุกคนคงจะมีวุฒิภาวะในการตัดสินเรื่องนี้ดี แต่กลับคิดไม่ถึงเลยว่าเผยอี้ยังยืนหยัดคิดว่าหล่อนใช้วิธีสกปรกมาทำให้โครงการสำเร็จ อีกทั้งยังเจตนาพูดเรื่องนี้ต่อหน้าคุณท่านเผย การกระทำแบบนี้จะไม่ทำให้หล่อนโกรธได้อย่างไรกัน?

หล่อนสูดลมหายใจเข้าลึก เบี่ยงสายตามองไปยังคุณท่านเผยที่อยู่ด้านข้าง ยิ้มพูดปลอบใจตัวเอง “คุณท่านเผยคะ ในสายตาของเผยอี้ เขาคงคิดว่าการที่ฉันกับประธานเผยติดต่อสานสัมพันธ์กับคนมากมายที่หนานไห่เป็นวิธีสกปรก ไม่เหมาะสม แต่ช่วงที่ไปทำงานต่างเมืองช่วงนั้น ฉันได้เรียนรู้อะไรมากมาย ได้เข้าใจว่าการทำธุรกิจนั้นไม่สามารถใช้วิธีดั้งเดิม ตามแบบตามแผนมากนัก มิฉะนั้นจะทำอะไรออกมาได้ไม่ดีสักอย่าง”

ฝ่ายหญิงพูดด้วยท่าทีอ่อนโยนและถ่อมตัว แต่กลับแฝงไปด้วยความหมายเป็นนัยน์ ด้านหนึ่งเพื่อพูดชี้แจงความบริสุทธิ์ใจต่อหน้าคุณท่านเผยให้ตนและประธานเผย อีกด้านหนึ่งเพื่อเยาะเย้ยความคิดอันโง่เขลาของเผยอี้ที่ทำอะไรไม่สำเร็จสักอย่าง

คำพูดที่ฟังดูไม่กระทบหรือกล่าวว่าใคร แต่กลับตอบโต้ฝ่ายตรงข้ามได้อย่างเต็มกำลังและชาญฉลาด

เมื่อเผยอี้ได้ยิน สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ เขาวางตะเกียบที่อยู่ในมือลงอย่างสุดแรง หันมองไปที่ไป๋เสว่เอ๋อด้วยความแค้นใจ “ไป๋เสว่เอ๋อ เธอหมายความว่าอย่างไรกัน!”

“เผยอี้! ไป๋เสว่เอ๋อพูดไม่มีผิด!” คุณท่านเผยเอ่ยปากสวนกลับ สีหน้าเคร่งเครียดขึ้น “พ่อเคยบอกลูกตั้งนานแล้ว อย่าใช้วิธีเดิมๆ ทื่อๆตายตัว เรื่องการสร้างห้าง ทำตลาด ต้องพึ่งความสัมพันธ์ รู้จักคนให้เยอะ แต่ลูกก็ไม่ยอมฟัง!”

“พ่อ! นี่หล่อนกำลังดูถูกเยาะเย้ยผมว่าไร้ความสามารถชัดๆเลย!” สีหน้าเผยอี้เย็นชาราวกับน้ำแข็งปนกับความโมโหที่สุดเกินจะบรรยาย “หล่อนมันก็แค่ผู้หญิงตกอับคนหนึ่ง จะไปเข้าใจอะไรได้!”

“เผยอี้! ไม่เจียมตัว!” คุณท่านเผยถอดสีหน้าทีนที ต่อว่าด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เผยอี้หยุดพูดได้จังหวะพอดี แต่สีหน้ายังดูเคียดแค้นมาก

ขณะที่คุณท่านเผยกำลังจะเอ่ยปากพูดต่อว่าเขา เผยลี่เชินผู้นั่งเงียบอยู่ด้านข้างมาโดยตลอด อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมา “พ่อ ทานข้าวก่อนเถอะครับ อาหารบนโต๊ะเย็นหมดแล้ว”

เมื่อคุณท่านเผยได้ยินเช่นนั้น เปลี่ยนสีหน้า เบี่ยงสายตา เก็บคำพูดที่อยากจะพูดออกมา พร้อมพยักหน้า “โอเค ทานข้าวเถอะ”

ประจวบเหมาะกับคุณป้าที่ยกอาหารจานสุดท้ายเป็นซุปปลาออกมาจากห้องครัวพอดี เมื่อเริ่มทานอาหาร เผยลี่เชินยื่นมือออกไปหยิบเกี๊ยวกุ้งที่อยู่ด้านดียวกับเขา ยกไปไว้ตรงหน้าของไป๋เสว่เอ๋อ

เขารู้ว่าไป๋เสว่เอ๋อชอบกินเกี๊ยวกุ้ง เมื่อครู่ตอนคุณป้ายกมาเสิร์ฟเขาเห็นสายตาอันเป็นประกายของสาวน้อยจ้องมองอยู่ เพียงแค่ว่าห่างจากหล่อนค่อนข้างเยอะ หล่อนมองอยู่พักหนึ่งแต่ก็ไม่กล้าที่จะยื่นมือไปคีบ

ไป๋เสว่เอ๋อมองไปที่เกี๊ยวกุ้งสดใหม่ที่อยู่ในเข่งตรงหน้า จากนั้นเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายที่อยู่ด้านข้างอย่างแปลกๆ สีหน้าของเขาเป็นปกติ ยกแก้วขึ้นดื่มอย่างสบายใจ ราวกับสิ่งที่ทำเมื่อครู่เป็นการกระทำที่ปกติ

ไป๋เสว่เอ๋อรู้สึกอุ่นใจ สบายใจขึ้นอย่าบอกไม่ถูก

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว อาหารค่ำก็สิ้นสุดด้วยดี คุณท่านเผยรีบบอกให้คนรับใช้ไปเตรียมผลไม้ เขามองมาที่ไป๋เสว่เอ๋อด้วยความเอ็นดู “หนูไป๋ เดี๋ยวทานผลไม้สักหน่อยนะ ถ้าวันนี้ไม่สะดวกกลับบ้านผมจะให้คนไปเตรียมห้องให้”

คุณท่านเผยรู้สึกประทับใจต่อไป๋เสว่เอ๋ออย่างมาก เดิมทีหล่อนคิดว่าเขาเป็นคนสูงวัยที่เข้มงวดและเคร่งขรึม แต่ทว่ากลับคิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะใจดีมีเมตตาขนาดนี้ ทั้งยังเป็นคนที่เข้าถึงได้ง่าย ไม่ถือตัวอีกด้วย

ไป๋เสว่เอ๋อค่อยๆโน้มตัวลง ตอบกลับอย่างมีมารยาท “ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณท่านที่ต้อนรับเป็นอย่างดี”