บทที่ 10 มีปัญหาอะไร คุณก็ไปหาท่านโดยตรง
เย้นหว่านใจเต้นแรงมาก สมองของเธอตอนนี้ว่างเปล่า นี่เธอไปกอดกับเค้าได้ยังไง ? เธอยังไม่ทันได้สติกลับมา
ทันใดนั้นประตูก็ถูกเปิดออก “ กรึ๊ก ! ”
“ ท่านประธานคะ ดิฉันมีธุระสำคัญจะคุยด้วยกับท่าน ...... “
เสิ่นโป๋เม๋ยเดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ ยังไม่ทันพูดจบก็เห็นภาพบาดตาฉากนี้ ทำเธอตกตะลึงอึ้งไป
ท่านประธานคนใหม่หล่อกว่าในจินตนาการเป็นหลายเท่าเลย แต่ท่านทำไมถึงได้กอดกับ เย้นหว่านได้ ? ทั้งสองคน
ดูใกล้ชิดกันขนาดนี้ ท่าทางเหมือนกำลัง ........
หน้าตาหล่อเหลาของโห้หลีเฉินได้ห้อยลงมา น้ำเสียงปนไปด้วยความโกรธ “ ใสหัวออกไป “
เสิ่นโป๋เม๋ยเธอตกใจจนตัวสั่น เธอเพิ่งได้สติกลับมา ตื่นตกใจแล้วรีบเดินออกไป ระหว่างที่เค้ากำลังคุยกับเธอ เย้นหว่านเลยรีบโผล่หัวออกมาจากอกเค้า หน้าเธอแดงก่ำ ท่าทางแตกตื่น เธอพยายามทิ้งระยะห่างจากตัวเค้าไว้
ในระยะที่ปลอดภัยที่สุด
“ คุณโห้ ฉันช่วยคุณวัดตัวเสร็จแล้วค่ะ ฉันออกไปได้ยังคะ ? “
สีหน้าของโห้หลีเฉินไม่ค่อยดีนัก แววตาเค้าที่มอง เย้นหว่านรู้สึกสับสน ถึงเค้าจะยังไม่ได้จับต้องตัวเธอ และยังไม่
แน่ชัดกับสิ่งที่เขากำลังคิดอยู่ แต่ตอนที่เขาได้กอดเธอ เขาก็ไม่มีความรู้สึกที่ว่าจะรังเกียจเธอ เย้นหว่านถูกโห้หลีเฉิน
จ้องจนเธอกระวนกระวาย และกลัวเขาจะขอเธอให้ทำเรื่องอย่างที่ว่าอีก เธอไม่รอให้ได้รับการอนุญาตจากเขา
กัดฟันไว้รีบเดินไปทางออก
“ ฉันไปก่อนนะคะ “
ท่าทางเร็วมาก เดินออกจากออฟฟิศของเขาไป เย้นหว่านได้เดินตรงเข้าไปในลิฟต์ เหมือนกำลังจะหนีตายจากชั้นนี้
“ คุณเย้น รอสักครู่ครับ “
ตอนที่ประตูลิฟต์กำลังจะปิด เว่ยชีได้วิ่งมาทางเธอ เค้ากดปุ่มประตูเปิดอีกครั้ง ประตูก็ได้เปิดออก ตอนที่เห็น
หน้าเขา เธอก็นึกถึงหน้าโห้หลีเฉินมาทันที เธอเริ่มรู้สึกกังวลขึ้นมา เขาคงไม่มาเปลี่ยนใจตอนนี้ แล้วจะให้เธอ
กลับไปอีกหรอกนะ ?
เธอยืนอยู่ในลิฟต์ ไม่ยอมออกมา “เลขาเว่ยมีธุระอะไรเหรอ ? “
“ นี่เป็นเอกสารที่ท่านประธานให้ผมเอามาให้คุณครับ “ เว่ยชีเอาเอกสารหนาปึกยื่นให้เธอไป
นี่คงเป็นเอกสารที่เขาพูดถึง สไตล์การแต่งตัวที่เค้าชอบซินะ แต่ดูแล้วมันก็เยอะไปนะ ! ผู้ชายคนนี้เรื่องมากจริงๆ
ซะด้วย
เธอพูดแขวะเค้าในใจ แต่ก็ยิ้มรับเอกสารมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...