บทที่9 ราวกับว่าจะจูบเข้ามาทุกเมื่อ
เย้นหว่านแนบชิดกับผนัง มองผู้ชายสูงใหญ่ตรงหน้าด้วยจิตใจว้าวุ่น เธอเปิดปากพูดด้วยความตื่นเต้น
“ฉันรอตั้งนานคุณไม่กลับมา ฉันก็เลยกลับบ้านก่อนค่ะ”
รอตั้งนาน? สายตาโห้หลีเฉินเริ่มมืดมน เมื่อคืนออกไปไม่เกินครึ่งชั่วโมงเขาก็กลับไปแล้ว
แต่พอกลับไปผู้หญิงคนนี้กลับไม่อยู่แล้ว ไอ้ที่เธอว่านานเนี่ย คงรอไม่ถึงสิบนาทีด้วยซ้ำมั้ง?
เขาไม่ได้เปิดโปงเธอ แต่ก้มหน้ามองช่วงล่างเธอ เนื้อผ้าบางเบามาก
วันนี้ความรู้สึกที่ใช้มือสัมผัสเธอคงไม่ผิดพลาดแน่ “งั้นก็ทำเรื่องเมื่อคืนต่อ”
มือข้างนึงของโห้หลีเฉินกั้นไว้ที่ผนัง อีกข้างก็โอบร่างที่บอบบางของเธอไว้ในอ้อมอก
ลมหายใจที่เต็มไปด้วยฮอร์โมนเพศชายฟุ้งมาที่หน้า ทันใดนั้นร่างกายของเย้นหว่านแข็งทื่อ
แค่เสี้ยววินาทีภาพกุ๊กกิ๊กของเมื่อคืนก็โผล่ขึ้นมาในสมองของเธอ
อยู่ออฟฟิศจะต่อได้ยังไง? อีกอย่างความสัมพันธ์ของเขาสองคนแค่หมั้นกันหลอกๆ
เธอไม่ทำเรื่องแบบนั้นกับเขาหรอก
“ที่นี่คือบริษัท คุณอย่ามาซี้ซั้วนะ”
เย้นหว่านกลัวจะแย่อยู่แล้ว เธอผลักโห้หลีเฉินออกและวิ่งไปข้างๆ เดิมทีเธออยากวิ่งออกไปโดยตรง
แต่กลับเดินไปทิศทางที่กลับกัน ด้านหลังมีแต่ผนังและโต๊ะทำงาน
โห้หลีเฉินเห็นในอ้อมอกว่างเปล่าแล้วเริ่มหมดความอดทน “คุณมาให้ความร่วมมือผมเดี๋ยวนี้”
“คุณโห้คะ ความสัมพันธ์ของเราตกลงกันแค่หมั้นกัน เรื่องอื่นฉันมีสิทธิ์ไม่ให้ความร่วมมือได้ทั้งนั้น
ถ้าคุณยังขอร้องเรื่องที่ไม่มีเหตุผลต่ออีก ฉันก็จะสิ้นสุดข้อตกลงที่หมั้นกับคุณ”
ท่าทางที่ปฎิเสธอย่างหนักแน่นของ เย้นหว่าน สายตาที่มองโห้หลีเฉินเต็มไปด้วยการตักเตือน
โห้หลีเฉินขมวดคิ้วและรู้สึกหดหู่ ทำไมเรื่องง่ายๆแค่นี้ผู้หญิงคนนี้ไม่รู้จักให้ความร่วมมือนะ?
ถ้าเป็นคนธรรมดา เขาไม่คำนึงอะไรก็จับมาพิสูจน์แล้ว แต่ เย้นหว่านมีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นผู้หญิงคืนนั้น
เขาไม่อยากทำให้เธอตกใจ เงียบขรึมไปครู่นึง โห้หลีเฉินพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ “คุยเรื่องงานเถอะ”
ที่นี้เย้นหว่านถึงโล่งอกไปที แต่เธอก็ยังยืนห่างจากโห้หลีเฉินมากอีกเช่นเคย
ถ้ารู้ว่าท่านประธานจะกลายมาเป็นโห้หลีเฉิน เธอตายก็ไม่เข้าร่วมการคัดเลือกครั้งนี้
แต่ตอนนี้ถูกคัดเลือกแล้ว กลับเป็นโอกาสดีที่เธอจะได้หลุดพ้นจากการเป็นเด็กใหม่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...