สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1007

เย้นหว่านแก้มแดงก่ำ ปากขมุบขมิบ ตกใจจนไม่สามารถพูดเสียงออกมาได้

จู่ๆ ถูกสั่งให้เปลี่ยนคำเรียก มันยากเกินไปที่จะเอ่ย เธอยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลย

เย้นหว่านอยากจะหลบ แต่โห้หลีเฉินกลับไม่ให้โอกาสนี้แก่เธอ

ใบหน้ารูปงามชิดเข้าใกล้ เสียงพูดอุ่นราวกับไอน้ำร้อนลวกผิวหนังเธอเป็นระยะๆ

"หือ"

โห้หลีเฉินส่งเสียงเบาๆ ที่ยำเกรงออกมา ราวกับกำลังรออย่างคาดหวัง แต่เหมือนบังคับมากกว่า

ราวกับถ้าเธอไม่ยอมเอ่ยปาก เขาก็จะบรรจงจูบเธออีกครั้ง

เย้นหว่านแม้แต่หายใจยังติดขัด หัวใจเต้นตึกตัก

บางทีอาจด้วยตื่นเต้นเกินไป ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกถึงความร้อนผ่าวที่คุ้นเคย "อุ๊บ——"

เธออุดปากไว้แล้วรีบพุ่งไปที่หน้าถังขยะ

โห้หลีเฉินสีหน้าเปลี่ยนทันที ลุกขึ้นทันใด แล้วมาที่ข้างกายเย้นหว่านจากลูบหลังเธอเบาๆ

อาเจียนอีกแล้ว

ทุกครั้งที่สีหน้าของเขาดูจริงจังราวกับกำลังเผชิญหน้ากับศัตรู เหมือนกับว่าเป็นความทุกข์ทรมาน

เย้นหว่านอาเจียนน้ำย่อยออกมาอยู่สักพัก ถึงได้สงบลง

โห้หลีเฉินรินน้ำยื่นให้กับเธอพร้อมกระดาษทิชชู ถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม "เป็นอย่างไรบ้าง จะให้เรียกคุณหมอไหม"

"ไม่ต้อง พออ้วกเสร็จก็ดีขึ้นมากแล้ว"

เย้นหว่านส่ายหน้า คืนของการเข้าเรือนหอ เธอไม่อยากจะเรียกคุณหมอ

เธอรู้สึกไม่ค่อยดี "เดี๋ยวนี้ฉันค่อนข้างเก่งการทำลายอารมณ์ความรู้สึกมากเลยใช่ไหม"

อารมณ์ความรู้สึกเมื่อสักครู่ออกจะดีขนาดนั้น ตอนนี้ไม่เหลือแล้ว

โห้หลีเฉินลูบผมของเธอด้วยความรักความเอ็นดู น้ำเสียงอ่อนโยนสุดๆ

"สุขภาพของคุณสำคัญที่สุด อารมณ์ความรู้สึกต่อไปพวกเราค่อยๆ ปรับก็ได้"

ทีนี้ กลับกลายเป็นเขาที่ใจเย็น ไม่ใจร้อนอยากจะเข้าห้องหอสักนิดเดียว

เย้นหว่านอดยิ้มไม่ได้

เหมือนนึกอะไรขึ้นได้ จึงกล่าวถามขึ้น

"ตอนนี้คุณวันๆ ใช้เวลาดูแลฉันมากขนาดนี้ เรื่องภายนอกคุณจัดการทันหรือเปล่า"

พักนี้เย้นหว่านสังเกตเห็นว่าโห้หลีเฉินนอกจากจะย้ายห้องทำงานของเขามาที่ตึกเล็กแล้ว เวลาส่วนใหญ่ที่ไม่มีอะไรทำ เขาก็จะมาอยู่เป็นเพื่อนเธอ

งานแต่งงานวันนี้ ตั้งแต่เช้าจรดเย็น ไม่ได้แตะเรื่องภายนอกเลย

วันปกติยังดีหน่อย แต่ว่าตอนนี้สถานการณ์ซับซ้อน ตามหลักแล้วช่วงเวลาที่ยุ่งที่สุดและเขา ก็จะยิ่งอยู่ไม่ห่างจากเธอ

"มีเว่ยชีอยู่ เขาสามารถจัดการได้ดี"

โห้หลีเฉินลูบหลังเย้นหว่านเบาๆ "ตอนนี้คุณคือสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับผม"

เย้นหว่านแก้มแดงขึ้น แล้วก็เงียบไม่พูดอะไร

เว่ยชีติดตามโห้หลีเฉินมานานหลายปี ความสามารถแข็งแกร่ง โห้หลีเฉินมอบหมายให้กับเขา เขาน่าจะสามารถจัดการได้

......

เกิดเรื่องใหญ่กับตระกูลเย้น

ในเวลาเดียวกัน ฐานที่มั่นสำคัญที่เป็นความลับหลายแห่งบนโลกนี้ของตระกูลเย้นถูกโจมตีในเวลาเดียวกัน ทำความเสียหายยากที่จะประมาณการ ทำให้ฐานตระกูลเย้นเสียหายยับเยิน

ทั้งตระกูลเย้นทุกคนล้วนช็อกกับเหตุการณ์ครั้งนี้

แม้แต่คนป่วยที่นอนพักรักษาติดเตียงอย่างเย้นเจิ้นจื๋อก็ถึงกับช็อก ฝืนประคองร่างที่ป่วยเข้าร่วมจัดการกับเหตุการณ์นี้

และสิ่งที่เลวร้ายกว่านั้นก็คือหยูฉู่สองเข้าโจมตีอย่างดุดันในเวลานี้ อาศัยยามตระกูลเย้นปั่นป่วนวุ่นวาย หวังโค่นทำลายตระกูลเย้นให้สิ้นซากในเวลาเดียวกัน

ตระกูลเย้นที่เดิมที่ยังสามารถต่อต้านตระกูลหยูได้ ฉับพลันลมพายุถาโถมซัดกระหน่ำ

ใบหน้าเย้นโม่หลินคร่ำเครียด เร่งรีบเดินกลับไปในตึกเล็กของเขา แล้วเรียกกู้จื่อเฟยลงมา

กู้จื่อเฟยมองดูชุดของเขาที่พร้อมที่จะออกไป ใบหน้าจึงรู้สึกแปลกใจ

"พี่เย้น เกิดอะไรขึ้น"

"สถานการณ์ตระกูลเย้นตอนนี้ตกอยู่ในสภาวะหน้าสิ่วหน้าขวาน พี่จะต้องออกไปจัดการ ออกไปครั้งนี้ต้องใช้เวลานาน และก็ไม่แน่ใจว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะได้กลับมา"

กู้จื่อเฟยมองเย้นโม่หลินด้วยความตกใจ ฉับพลันในใจก็รู้สึกกังวล

จะไปนานแค่ไหน

นั่นก็หมายถึงว่าอีกนานที่เธอจะไม่สามารถเจอกับเย้นโม่หลิน