สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1010

ความมั่นใจของกู้จื่อเฟยฉับพลันสูญสิ้นไปอย่างหมดจด

ถึงแม้จะไม่แน่ใจว่าคนคนนี้จะกล้าฆ่าตัวตายหรือไม่ เธอก็ไม่กล้าเสี่ยง

ผ่านการสนทนาเมื่อสักครู่ เธอสามารถมั่นใจได้ว่าสาวใช้คนนี้มีความเกี่ยวข้องอย่างมากเกี่ยวกับเรื่องที่ขึ้นกับเย้นโม่หลิน หรืออาจเป็นได้ที่จะเป็นฝีมือของเธอเอง

และจุดประสงค์ของเธอ ต้องการแค่เพียงให้เธอเสียโฉมอย่างนั้นเหรอ

ทำไม

คนแปลกหน้าที่พบกันโดยบังเอิญ ทำไมถึงเกลียดเธอได้ขนาดนี้

กู้จื่อเฟยที่สมองเต็มไปด้วยความสับสน เธอพยายามที่จะสงบสติอารมณ์ตัวเอง

"เธอต้องการให้ฉันทำลายโฉมของตัวเอง ได้ แต่เธอต้องเอาหลักฐานมา ฉันต้องการแน่ใจว่าสามารถช่วยเย้นโม่หลินได้จริงๆ หรือไม่"

"อ้าว ยอมทำลายโฉมจริงเหรอ"

สาวใช้แทบไม่อยากจะเชื่อ มองกู้จื่อเฟยด้วยสายตาที่ดูถูกสุดๆ

เธอหยิบเศษแก้วชิ้นสุดท้ายจากบนพื้นแล้วมาวางไว้ในถาด จากลุกขึ้นยืน

ยิ้มอย่างเย็นชาแล้วกล่าวขึ้น "คุณอยากเห็นหลักฐานด้วยตาตัวเอง ฉันจะมอบโอกาสนี้ให้กับคุณ ป่ายฉีน่าจะไปช่วยเย้นโม่หลินด้วยตัวเอง ฉันแนะนำให้คุณตามไปด้วย พอถึงตอนนั้นคุณก็จะรู้เอง ว่าฉันสามารถช่วยเย้นโม่หลินได้จริงหรือเปล่า"

สาวใช้พลางพูดพลางถือถาดหันหลังแล้วจะจากไป

กู้จื่อเฟยรีบร้อนจะตามไป สาวใช้กลับตะโกนใส่เธออย่างเย็นชา

"อย่าตามมา ถ้าหากฉันถูกเปิดโปง เย้นโม่หลินก็จะต้องตาย"

"จำไว้ อย่าบอกเรื่องของฉันให้กับใคร ไม่เช่นนั้น ผลที่ตามมาคุณอาจไม่ต้องการ และฉันจะติดต่อคุณอีกครั้งในภายหลัง"

พูดจบสาวใช้ก็จากไปอย่างไม่ลังเล

ไม่นาน ก็จากไปจนมองไม่เห็นแม้เงา

กู้จื่อเฟยมองทิศทางที่เธอจากไปด้วยแววตามืดมน ในใจหนักอึ้งราวกับก้อนหินก้อนมหึมาทับไว้

ตามความหมายของสาวใช้คนนี้ เย้นโม่หลินน่าจะเจอกับอันตราย ตอนนี้สถานการณ์ไม่สู้ดี แต่ยังสามารถประคองไปได้ ไม่ถึงขั้นเข้าตาจน

แต่เขากลับไม่สามารถที่จะเอาตัวรอดออกมาด้วยตัวเอง

กู้จื่อเฟยกระสับกระส่ายในใจ จึงไม่ลังเลใจที่จะวิ่งไปที่ตึก

ตอนนี้คนเดียวที่สามารถช่วยเธอจัดการสิ่งเหล่านี้ได้คือป่ายฉี

เธอพุ่งเข้าไปที่ห้องหนังสืออีกครั้ง ยังไม่ทันเดินไปถึงตำแหน่งก่อนหน้านี้ ก็เห็นป่ายฉีพาคนหลายคนมุ่งเดินออกไปด้านนอกอย่างรวดเร็ว

พวกเขาต่างเดินกันเร็วมาก กู้จื่อเฟยก็วิ่งตาม แล้วก็ชนเข้าที่ตัวของป่ายฉี

ป่ายฉีขมวดคิ้ว น้ำเสียงไม่ค่อยพอใจ

"วิ่งยังไงของคุณ รีบหลบไป"

เขาไม่รอให้อธิบายก็ดึงกู้จื่อเฟยออกไป จากนั้นมุ่งเดินออกไปด้านนอกต่อ

กู้จื่อเฟยจะยอมให้เขาจากไปแบบนี้ที่ไหนกัน รีบตามออกไป กางแขนสองข้างออกขวางป่ายฉีไว้

"ฉันมีเรื่องที่ต้องการจะคุยกับคุณ!"

"ฉันไม่มีเวลาคุยกับคุณ คุณรีบหลบไป ผมมีธุระ"

ป่ายฉีจะผลักกู้จื่อเฟยออก

กู้จื่อเฟยรีบร้อนจับเขาไว้ "เย้นโม่หลินเกิดเรื่องใช่ไหม ฉันเองก็รู้เรื่องแล้ว!"

ป่ายฉีชะงัก มองกู้จื่อเฟยด้วยความประหลาดใจ

"คุณรู้ได้อย่างไร"

เขาปิดข่าวไว้ ตอนนี้นอกจากพวกเขาไม่กี่คนแล้ว แม้แต่กงจืออวีกับเย้นเจิ้นจื๋อก็ไม่รู้เรื่องนี้

กู้จื่อเฟยก็ยิ่งไม่ควรที่จะรู้

ได้ยินดังนั้น กู้จื่อเฟยกลับสีหน้าซีดเผือด สาวใช้คนนั้นพูดไม่มีผิด เกิดเรื่องขึ้นกับเย้นโม่หลินจริงๆ ด้วย

กู้จื่อเฟยเบ้าตาแห้งจนเจ็บปวด เธอข่มอารมณ์ที่ท่วมท้นในใจของเธอไว้