สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1011

"สถานการณ์ทางนั้นพังทลายลงหมดแล้ว และฉันยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ตอนนี้ได้แต่เพียงสำรวจสถานการณ์แล้ววางแผนอีกที"

กู้จื่อเฟยรีบพูดขึ้น "ฉันไปกับเธอด้วย"

เพราะกลัวป่ายฉีจะไม่เห็นด้วยจึงรีบพูดเสริม

"จุดมุ่งหมายของเธอคือฉัน แนะนำว่าฉันควรจะไปด้วยและมีแผนสำรอง ฉันไปเธอถึงจะลงมือ พวกเราจึงจะมีโอกาสหาเบาะแสได้"

ป่ายฉีเป็นกังวลว่ากู้จื่อเฟยจะเป็นอันตรายจริง ๆ แต่เมื่อถึงนึกสถานการณ์ในปัจจุบันแล้ว กู้จื่อเฟยอาจจะทำให้ได้ชัยชนะจากสถานการณ์อันตรายนี้ และหาตัวเย้นโม่หลินได้โดยไว

หลังจากลังเลครู่หนึ่ง ป่ายฉีก็พยักหน้า

"หลังจากไปที่นั่นต้องเชื่อฟังผมทุกอย่าง ห้ามทำอะไรตามอำเภอใจเด็ดขาด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตามจะต้องคุยกับผม พวกเราจะต้องปรึกษากัน"

"ได้ ฉันจะฟังคุณ"

กู้จื่อเฟยพยักหน้าโดยไม่ลังเลและพูดเร่ง "งั้นก็รีบออกเดินทางเถอะ เวลาไม่รอท่า"

เร็วขึ้นหนึ่งนาทีอาจเกี่ยวกับความเป็นความตาย

ป๋ายฉีพร้อมพวกและพากู้จื่อเฟยออกไปจากบ้านตระกูลเย้นไปด้วยอย่างลับๆ

พวกเขาใช้ความเร็วสูงสุดเพื่อไปให้ถึงเมืองเจียง

ตระกูลเย้นมีฐานลับอยู่ที่เมืองเจียงแห่งหนึ่ง เป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงและมีความโดดเด่น ไม่เคยแก่งแย่งชิงดีกับใครแต่กลับมีส่วนในการควบคุมสิ่งที่สำคัญอย่างยิ่งและการดำเนินงานของตระกูลเย้นอย่างลับๆ

ที่นี่เป็นหนึ่งในฐานที่ถูกโจมตี

ในตอนที่ป่ายฉีพากู้จื่อเฟยมาถึงที่นี่นั้น มีกำแพงที่พังทลายอยู่ทุกหนทุกแห่ง และเห็นได้ชัดว่าพวกเขาได้รับความเสียหายมากมาย

มีคราบเลือดและซากศพอยู่ทุกหนแห่ง

อีกทั้งยังมีปลอกกระสุน

กู้จื่อเฟยเดินเข้าไป กลับได้รับลมหายใจเย็นและตัวสั่น เธอรู้สึกถึงความหนาวเหน็บจากฝ่าเท้า

เธอเม้มริมฝีปากแน่นไม่กล้าพูดอะไร

ในใจเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก ดวงตาของเธอเป็นประกายเมื่อมองไปรอบๆ

เย้นโม่หลินตกอยู่ในอันตรายจากที่นี่รึเปล่า?

ที่นี่จะมีเบาะแสอะไรเหลืออยู่บ้างไหม?

"เธอตามฉันมาและต้องระวังให้มาก"

จู่ ๆ ป่ายฉีก็ยื่นมือออกไปจับให้กู้จื่อเฟยตามอยู่ข้างหลังตนเอง ด้วยสีหน้าและน้ำเสียงจริงจัง

ที่นี่ไม่สงบ

ถึงแม้ในใจของกู้จื่อเฟยจะทั้งกระวนกระวายและเป็นกังวลและไม่กล้าจะทำอะไรตามอำเภอใจ จึงได้แต่เชื่อฟังป่ายฉีแต่โดยดี

ครั้งนี้ป่ายฉีพาคนมาด้วยยี่สิบกว่าคน พวกเขาล้อมวงและปกป้องกู้จื่อเฟยที่อยู่ตรงกลางและเดินเข้าไปด้านใน

ที่นี่เป็นคฤหาสน์และไม่มีร่องรอยของผู้คนเลยแม้แต่น้อย

แท้จริงแล้วคนที่อาศัยอยู่ที่นี่ตายหมดแล้ว หลังจากที่พวกเย้นโม่หลินก็ถูกซุ่มโจมตี

กล้องวงจรปิดก็ถูกทำลายไปจนหมด

ของที่มีค่าพอที่หาเจอในสถานที่เกิดเหตุคือชิ้นส่วนเสื้อผ้าเล็กๆ ของเย้นโม่หลินซึ่งดูเหมือนจะขาดออกมาและมันเต็มไปด้วยเลือด

กู้จื่อเฟยดึงเศษผ้าแน่น ดวงตาของเธอแดงก่ำ แต่เธอกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

เธอต้องเข้มแข็ง

และจะถอยไม่ได้

"เบาะแสจากที่นี่ถูกคนทำลายไปจนหมด พวกเขารู้อยู่แล้วว่าพวกเขาจะมาจึงได้เอามันออกไปหมดแล้ว"

ป่ายฉีมีสีหน้าล้ำลึก "เราไม่ควรอยู่ที่นี่นาน ไปก่อนเถอะ"

กู้จื่อเฟยตามไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ

พวกเขาไม่ได้เข้าพักที่โรงแรมแต่หาสถานที่และตั้งค่ายที่พักในป่า

และเตรียมพร้อมตลอดเวลา

เมื่อเห็นพวกเขากางเต็นท์ ในที่สุดกู้จื่อเฟยก็คว้าป่ายฉีไว้อย่างใจจดใจจ่อ

"ว่าไง? หรือว่ายังไม่รู้อีกว่าเย้นโม่หลินอยู่ที่ไหน? งั้นต่อไปเราจะทำยังไง?"