สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1012

สามวันผ่านไป

คนของป่ายฉีตรวจหาพื้นที่รอบๆ อย่างละเอียดแต่นอกจากปลอกกระสุนนั้นก็ไม่พบร่องรอยอะไรอีก

และไม่มีข่าวคราวของเย้นโม่หลิน

เบาะแส ขาดหายอีกครั้ง

อย่างน้อยมันก็ทำให้คนสงสัยว่าปลอกกระสุนนี้เป็นกลลวงตาหรือเปล่า ตั้งใจตบตาให้พวกเขาไปผิดทางและยื้อเวลา

ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ กู้จื่อเฟยก็ยิ่งกลัวและกระสับกระส่าย

เป็นระยะเวลาห้าวันเต็ม ๆ ที่ขาดการติดต่อจากเย้นโม่หลิน

ห้าวันสามารถมีเรื่องที่ทำให้รู้สึกสิ้นหวังได้มากมาย

ตอนนี้เขายังไม่ติดต่อพวกเขามาและเป็นการพูดได้ว่าเย้นโม่หลินยังไม่พ้นจากอันตราย ส่วนการตามไล่ล่าภายในห้าวันนี้นั้นเขาอาจจะทนไม่ไหวแล้ว

ถ้าหากเขาตกอยู่ในมือของคนพวกนั้น...

กู้จื่อเฟยไม่กล้าจะคิดว่าเย้นโม่หลินจะโดนอะไรบ้าง

วันนี้กู้จื่อเฟยและพวกกลับไปพักผ่อนที่แคมป์ชั่วคราว ในทันใดนั้นข้อความก็เข้ามาในขณะที่กู้จื่อเฟยอยู่ในเต็นท์เพียงลำพัง

เป็นข้อความจากเบอร์แปลก

เนื้อหาคือ อยากจะช่วยเย้นโม่หลินไหม? ออกมาพบฉันเพียงลำพัง

กู้จื่อเฟยอึ้งและจ้องไปที่ข้อความโทรศัพท์มือถือ ร่างกายของเธอก็รู้สึกหนาวสั่นและกระสับกระส่าย

ก่อนหน้านี้เธออยู่กับป่ายฉีไม่ห่าง เพียงแค่ห่างจากเขามาอยู่ลำพังได้ไม่นาน คนคนนี้ก็เข้าหาเธอแล้ว

ดูเหมือนเขาจะเข้าใจสถานการณ์ของพวกเขาเป็นอย่างดี!

เมื่อคิดถึงตรงนี้ กู้จื่อเฟยก็หนาวจนขนลุกราวกับว่ามีดวงตามากมายเฝ้าดูเธออยู่รอบตัว

อันตรายรอบด้าน

เธอถือโทรศัพท์แน่นแล้วตอบ

ไปพบคุณเพียงคนเดียวเพื่อให้คุณจับตัวฉันงั้นเหรอ? ฉันไม่ได้โง่นะ!

ข้อความตอบกลับมา วางใจเถอะ ฉันไม่ใช้ลูกไม้แบบนั้นเพื่อจับตัวเธอหรอก ฉันจะให้เธออยู่ในกำมือของฉันด้วยความยินยอม สิ่งที่ฉันต้องการจะบดขยี้คือศรัทธาของเธอ

พวกเธอไม่มีทางอื่นแล้ว ผ่านมาห้าวันแล้ว เย้นโม่หลินรับไม่ไหวแล้ว กู้จื่อเฟยจะช่วยเขาหรือไม่ช่วย ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเธอ

กู้จื่อเฟยมองไปที่ข้อความแล้วกัดริมฝีปากแน่นและดวงตากะพริบตลอดเวลา

เธอนั่งตัวแข็งทื่ออยู่นานแล้วจู่ ๆ ก็ลุกขึ้น

และรีบเดินออกมาจากเต็นท์

มื่อบอดี้การ์ดเห็นเธอออกมาจึงถาม

"คุณหนูกู้ คุณจะไปไหนครับ?"

ดวงตาของกู้จื่อเฟยกะพริบเล็กน้อยและพูด "ชักโครกของฉันเสีย ฉันเลยจะไปข้างนอก ไม่เป็นไรแค่แถว ๆ นี้แหละ เดี๋ยวก็กลับ"

"แต่คุณไปคนเดียวไม่ค่อยปลอดภัยนะครับ"

"แถวนี้พวกคุณเก็บกวาดหมดแล้ว ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้หรอก วางใจเถอะ ฉันไปไม่ไกล เสร็จแล้วจะรีบกลับ"

บอดี้การ์ดลังเลครู่หนึ่งและได้แต่พยักหน้า

ท้ายที่สุด พวกเขาได้ควบคุมบริเวณโดยรอบไว้แล้วจึงไม่มีทางจะเกิดเรื่องใดๆ ในบริเวณนี้

แต่เขากลับคิดไม่ถึงว่ากู้จื่อเฟยจะไม่ได้อยู่แค่ใกล้ ๆ แต่กลับเดินเข้าถ้ำเสือและเดินไปไกล

รอบข้างเป็นป่า หลังจากกู้จื่อเฟยเดินเข้าไปแล้วก็ไม่เห็นคนอีกเลย

เธอเดินไปตามป่าเขียวชอุ่มไปจนถึงยอดเขา

นี่คือจุดชมวิว ด้านหลังมีความลาดชันเล็กน้อย เต็มไปด้วยโขดหินและต้นไม้หนาแน่น

กู้จื่อเฟยยืนอยู่ข้างต้นไม้ เฝ้าดูทิศทางของภูเขาอย่างระมัดระวัง

ครู่หนึ่งก็มีคนคนหนึ่งเดินเข้ามา

เธอสวมชุดสีดำและมีรังสีแห่งความรุนแรง เธอคือสาวใช้ที่บ้านตระกูลเย้นในวันนั้น

เธอเห็นกู้จื่อเฟยและพูดพร้อมกับรอยยิ้มที่ถากถาง

"ไม่ต้องตื่นเต้น ฉันไม่กินเธอหรอก ฉันมาคนเดียว"

คนเดียวเหรอ?

กู้จื่อเฟยมองไปที่ป่ามืดข้างหลังเธอและไม่ได้พูดอะไร

"เธอรู้ว่าเย้นโม่หลินอยู่ที่ไหน? ฉันต้องการหลักฐาน"

กู้จื่อเฟยตรงไปที่ประเด็น