สองคนจากในนั้นวิ่งมาที่หญิงสาวและพยุงเธอขึ้นมา
"คุณหนู เป็นอะไรไหมครับ?"
หญิงสาวสีหน้าซีดขาวและยังไม่มีแรง
แต่กลับกัดฟันพูด "ตามไป! จับเธอมาให้ได้!"
ให้ตายสิ จู่ ๆ กู้จื่อเฟยก็กล้าเล่นลูกไม้กับเธอ!
บอดี้การ์ดคนอื่น ๆ กระโดดลงจากเนินเพื่อตามกู้จื่อเฟยไปอย่างรวดเร็ว
พวกเขาได้รับได้รับการฝึกฝนและปราดเปรียว เร็วกว่าความเร็วของกู้จื่อเฟยมาก และพวกเขากำลังจะตามทันอย่างรวดเร็ว
เมื่อถูกตามใกล้เข้ามาและเห็นว่าใกล้จะถูกจับตัวได้แล้ว กู้จื่อเฟยเกิดลนลาน ลูกน้องคนหนึ่งจับไว้ไม่มั่น "โครม" หล่นลงไป
มีทางลาดชันอีกแนวหนึ่งเกิดขึ้น และกู้จื่อเฟยก็ล้มลงและหายตัวไปในทันที
หญิงสาวมองดูจากด้านบน สีหน้าของเธอดูเคร่งขรึมมาก
"อย่าให้เธอหล่นลงไปตายล่ะ ต่อให้แขนขาหักก็ต้องเอาตัวกลับมาให้ได้"
บอดี้การ์ดไล่ตามทางลาดชันทันที
แนวสายตาถูกปิดกั้น สถานการณ์เฉพาะด้านล่างไม่สามารถมองเห็นได้จากด้านบน
ผู้หญิงคนนั้นรออย่างกระวนกระวายเล็กน้อยเป็นเวลานาน แต่ไม่มีใครมารายงานสถานการณ์ และไม่มีใครดึงกู้จื่อเฟยขึ้นมา
เป็นไปได้ไหมว่ามีหน้าผานั้นจะสูงชันมากและกู้จื่อเฟยตกลงไปที่ด้านล่างโดยตรง?
แม้เพียงจะตกลงไปและเละเป็นโจ๊กตายไปแล้ว
ผู้หญิงคนนั้นอารมณ์เสียและหงุดหงิดมาก และสั่งบอดี้การ์ดข้างๆ เธอ
"นายไปดูสถานการณ์ ไม่ต้องลงไป แล้วรีบกลับมารายงานสถานการณ์ฉัน"
"ครับ"
บอดี้การ์ดสองคนรีบกระโจนลงไป
พวกเขาเมื่อพวกเขามาถึงขอบผา พวกเขาไม่ได้ลงไป แต่ยืนจับต้นไม้ไว้แล้วเอนตัวมองลงมา
เมื่อมองลงไปสีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก และพวกเขาก็ก้าวถอยหลังอย่างควบคุมไม่ได้
หญิงสาวขมวดคิ้วและตะโกนเสียงดัง "เป็นยังไงบ้าง?"
บอดี้การ์ดสองคนมองหน้ากันและไม่พูดอะไร แต่หันกลับมาและปีนขึ้นไปอย่างรวดเร็ว
พวกเขาเดินไปหาผู้หญิงคนนั้นและพูดอย่างกระตือรือร้น
"คุณหนูครับ มีการซุ่มโจมตีอยู่ด้านล่าง พวกเราเรีบไปเถอะครับ!"
"อะไรนะ?" ใบหน้าของหญิงสาวเปลี่ยนไปอย่างมาก ซึ่งเห็นได้ชัดว่าไม่น่าเชื่อ
บอดี้การ์ดทั้งสองคนมีความกังวลอย่างมาก พวกเขาร้องทักคนอื่น ๆ เพื่อตั้งท่าป้องกันและล้อมผู้หญิงไว้
พวกเขารีบอธิบาย
"ผาด้านล่างนั้นสั้นมากและมีความลาดชันด้วย แต่คนของเราทั้งหมดเสียชีวิตที่นั่น ไม่มีวี่แววของกู้จื่อเฟยเลยและอาจมีกลุ่มคนที่ซุ่มโจมตีด้านล่าง"
สีหน้าของหญิงสาวซีดลงเรื่อย ๆ
เธอตะโกนเสียงดังด้วยความโกรธ "ให้ตายสิ กู้จื่อเฟยกล้าเล่นฉันแล้ว!"
"คุณหนู พวกเรารีบออกจากที่นี่เถอะครับ"
เขาไม่รู้เลยว่ามีคนซ่อนตัวอย่างข้างล่างนั่นอยู่กี่คน และเมื่อมองจากด้านบนก็ไม่เห็นสถานการณ์อย่างชัดเจน หากลงไปคงจะต้องโดนฆ่าทิ้งแน่
และหากถ้าแรงด้านล่างเพียงพอก็มีแนวโน้มที่จะเร่งขึ้น
อย่างนั้นคุณหนูก็จะตกอยู่ในอันตราย
หญิงสาวกระทืบเท้าด้วยความโกรธ "กู้จื่อเฟย ฉันเอาเธอตายแน่!"
มองดูตำแหน่งใต้ทางลาดอย่างเอาเป็นเอาตาย หญิงสาวหันหลังเดินออกไปด้วยใบหน้าเข้ม
ในขณะนี้ไม่มีใครอยู่ใต้ทางลาดและกู้จื่อเฟยก็วิ่งไปไกลแล้ว
คนที่ซุ่มโจมตีที่จริงแล้วก็ไม่ได้มีมากมายอะไรมีเพียงป่ายฉีคนเดียวเท่านั้น
ตอนที่เธอออกมาจากฐาน แท้จริงแล้วเธอได้แอบปรึกษากับป่ายฉีไว้ก่อนแล้ว เธอล่อให้ผู้หญิงคนนั้นออกมา แล้วป่ายฉีช่วยเธอหนีออกมา
ที่สุดแล้วที่นี่ต่างมาหูตาของผู้หญิงคนนั้นเต็มไปหมด เพื่อไม่ให้ถูกจับได้ ยิ่งคนน้อยยิ่งเป็นความลับจึงได้มีเพียงแต่ป่ายฉีเท่านั้นที่มาด้วย
ก่อนหน้านี้กู้จื่อเฟยยังเป็นกังวลว่ามีบอดี้การ์ดตามมาจำนวนมาก ป่ายฉีคนเดียวจะรับไม่ไหว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...