สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1034

นี่มันก็คือพวกคนพูดบ่อยว่าใจคนเปลี่ยนไปง่ายหรือ

เขาก็เป็นคนแบบนี้ด้วยเหรอ

เย้นโม่หลินรู้สึกปวดหัวเล็กน้อย และไม่ค่อยอยากจะยอมรับเรื่องแบบนี้

เย้นโม่หลินหงุดหงิดมาก แล้วหยิบป้ายทะเบียนที่อยู่ด้านข้างและบอกว่า

"หนึ่งร้อยล้าน"

ทุกคนต่างก็อื้ออึง

และทุกคนก็มองเขาด้วยความตกใจ

เพิ่มราคาตรงจาก 50 ล้านเป็น 100 ล้านหรือ

นี่คือคนรวยจากไหน มันคุ้มไหมเพื่อแค่ ครีมลบรอยแผลเป็น 1 ขวดเท่านั้น

เจ้าภาพก็นิ่งอึ้งไปหลายวินาทีก่อนจะโต้ตอบ และเขาพูดอย่างรวดเร็วด้วยรอยยิ้มว่า

"สุภาพบุรุษท่านนี้เสนอราคา 100 ล้านนะครับ จะมีสูงกว่านี้อีกไหมครับ"

คนทั้งสนามเงียบไป

จากนั้น เจ้าภาพใช้ค้อนเคาะตีสามครั้ง ครีมลบรอยแผลเป็น ก็เป็นของเย้นโม่หลินแล้ว

กู้จื่อเฟยมองเย้นโม่หลินอย่างดีใจ "นายใจดีกับฉันมากค่ะ"

ใช้เงินเป็นจำนวนมาก เพื่อแต่ซื้อครีมลบรอยแผลเป็นให้เธอ

เย้นโม่หลินจับมือของเธอและวางแผนที่จะจากไป "ไปเถอะ กลับไปลองใช้ครีมลบรอยแผลเป็นหน่อย"

เธอรอคอยนานขนาดนี้ แน่นอนว่ารอไม่ไหวแล้ว

แต่กู้จื่อเฟยกลับจับมือของเขาไว้ และส่ายหัว

"เดี๋ยวก่อนนะคะ ในเมื่อเราได้อยู่ที่นี่แล้ว ก็มาดูกันสิ ว่าจะมีของดีอะไรในเบื้องหลัง มาดูกันว่าของประมูลสุดท้ายมันจะดีอย่างไร"

เมื่อมองดูท่าทางขี้เล่นของกู้จื่อเฟยเย้นโม่หลินก็รู้สึกใจอ่อนทันที

เธอก็เป็นคนขี้เล่นอย่างนี้เลย ไม่ว่าควรหรือไม่ควรและไม่ว่าจะเป็นอะไรก็อยากรู้อยากเห็น

"ครับ เราดูเสร็จก่อนจากไปนะ"

เย้นโม่หลินพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน แล้ววางมือเล็กๆของกู้จื่อเฟยบนฝ่ามืออย่างเบา ๆ

บางทีเขาอาจจะคิดมากเกินไป

เขามีความรู้สึกที่แตกต่างกับเธอเสมอ

ต่อไป ได้ประมูลสิ่งของอีกสองอย่าง ก็ถึงของสุดท้ายแล้ว

ผู้ชายในงานประมูลนี้ต่างก็ตื่นเต้นดีใจ

ผู้ชายส่วนใหญ่มาที่นี่เพื่อสาวสวยที่สวยงามเลย

เจ้าภาพก็ไม่พูดอะไรมาก "น่าจะว่าทุกคนรอนานแล้ว ของสุดท้ายในคืนนี้ ก็ออกแสดงตรงๆแล้วนะครับ"

เมื่อเจ้าภาพพูดจบ แสงไฟในทั้งสนามนี้มืดไปอย่างกะทันหัน

ไม่กี่นาทีต่อมา ไฟสปอตไลท์ส่องสว่างหนึ่งในเวที

ที่นั่น มีเก้าอี้สีดำตัวหนึ่ง มีผู้หญิงคนหนึ่งถูกมัดบนเก้าอี้โดยใช้โซ่สีทองเล็กๆ

มันเป็นผู้หญิงที่มีชีวิตอยู่เลย

มีถุงสีดำใส่อยู่ศีรษะของเธอ ใบหน้าของเธอมองไม่เห็นทั้งหมด แต่ร่างกายของเธอกลับใส่ชุดสไตล์ที่เปิดโปง

รูปร่างของเธอถูกเปิดเผยไปหมด

พวกผู้ชายในงานประมูล เหมือนกระสุนปืนใหญ่ถูกจุดชนวน ระเบิดไป"

เชี่ย เกรดสูงสุดเลย"

"นี่ผอมไปเลย ผอมไปหมดแล้ว ยกเว้นผิวก็คือกระดูกนั่นแหละ แต่แม้แต่ก็ผอมขนาดนี้ ตำแหน่งที่ควรนูนขึ้นก็ได้นูนขึ้น ไม่คลุมเครือแม้แต่เล็กน้อย"

"กูได้เห็นรูปร่างแบบนี้เป็นครั้งแรกเลย ผู้หญิงก่อนๆก็จีบเปล่าประโยชน์แล้ว ผมเอาเธอแล้วนะ และเธอต้องเป็นของผมในคืนนี้"

"ไปให้พ้นเลย เธอเป็นของผม ผมจะเอาแน่ๆเลย"

คนที่อยู่ใกล้กันทะเลาะกันโดยตรง

พวกเขามั่นใจมาก ทุกคนก็จะเอาผู้หญิงที่อยู่บนเวทีเป็นของตัวเอง

กู้จื่อเฟยมองไปที่ผู้หญิงที่ถูกติดอยู่บนเวที ได้แสดงแววตาที่รังเกียจเล็กน้อยออก

เธอหันไปมองเย้นโม่หลินและถามอย่างติดตลกว่า "ผู้ชายเหล่านี้ล้วนหลงใหลในรูปร่างของผู้หญิงคนนี้ โม่หลิน แล้วนายล่ะ นายอยากเอาเธอไหมคะ"

เย้นโม่หลินไม่ได้สนใจกับผู้หญิงมีเสน่ห์อะไรเลย

แต่เมื่อได้เห็นสายตาของเธอ สายตาของเขาก็เหมือนกับถูกอะไรดึงดูดไว แล้วก็จ้องมองเธอโดยตรงๆ

แม้แต่คำพูดของกู้จื่อเฟย กู้จื่อเฟยก็ไม่ได้ยิน

กู้จื่อเฟยไม่ได้รับคำตอบ และจากนั้นก็พบว่าเย้นโม่หลินกำลังจ้องมองผู้หญิงบนเวทีคนนั้น เธอก็มึนงงไปทันที และคิดว่าสับสนอลหม่านทันที

แล้วก็เกลียดยิ่งนักอีก

เธอพยายามปกปิดอารมณ์ของเธอ และพูดออดอ้อนโดยไม่พอใจว่า

"นายก็หลงใหลในรูปร่างของผู้หญิงคนนั้นเหมือนพวกเขาหรือคะ"

เสียงที่อัดอั้นตันใจนั้นดูเหมือนจะร้องไห้

เย้นโม่หลินจึงรู้สึกตัวอีกที มองสีหน้าที่อัดอั้นตันใจของกู้จื่อเฟยราวกับว่าถูกสายฟ้าผ่า

เมื่อกี้นี้เกิดอะไรขึ้นกับเขา